Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 29, 2006

Το σύμπαν συνεχίζει να με χαιδεύει

Ουφ, μπόρα ήταν και πέρασε. Και από τις καλές. Ξέπλυνε, ξεκαθάρισε τη ματιά μου, με επανέφερε στο μονοπάτι που πρέπει να διαβώ. Και ήταν τόσο σύντομη που δε πρόλαβε καν να το λασπώσει.

Και οι συγκυρίες ήταν τέτοιες, που έτυχε, να έχω μαζί μου και εντσιράδα, και ομπρέλλα, και γαλότσες, κι από όλα. Ούτε που βραχήκαν τα μαλλιά μου.

Χθες για κάποιο περίεργο λόγο, ενώ είχα πρόσβαση στο internet, και μπορούσα να διαβάζω τα mails μου, και το google reader , δε μπορούσα να μπω σε site με blogspot. Χθες είχα ένα πολύ σημαντικό meeting, με το top αφεντικό εξ αμερικής, λόγω ενός πολύ σοβαρού προβλήματος. Από τις δύο μέχρι τις έξι, τέσσερις ώρες, πέρασα ανάκριση, και το μυαλό μου ήταν καθαρό, και στάθηκα, και υπερασπίστικα τη δουλειά που κάνουμε στην Ελλάδα, και συμφωνήσαμε σε λύσεις. Αν είχα διαβάσει πριν τη συνάντηση εκείνο το κείμενο, δε ξέρω πως θα είχα ανταποκριθεί. Μάλλον δε θα είχα.
Μόλις τελείωσε η συνάντηση και πριν κλείσω για να γυρίσω σπίτι, έκανα μια τελευταία προσπάθεια. Και ήμουν πλέον γνώστης. Την κατάλληλη στιγμή.
Έτυχε να συμβεί Πέμπτη. Παρασκευή πρωί έχω ψυχανάλυση. Ήξερα ότι δεν έχω να περάσω πολλές ώρες μέχρι να μπορέσω να κοιτάξω βαθύτερα σε αυτό που συνέβει.
Και έτυχε, σήμερα να έχω κανονίσει να δω τρείς από τις φιλενάδες μου. Το πρωί καφέ με τη μία, το μεσημέρι για ψώνια και φαγητό στο the mall με τη δεύτερη, , και το βράδυ θα πάμε στην έκθεση βιβλίου και μετά κρασοκατάνυξη με την τρίτη. Ήξερα ότι θα είμαι με ανθρώπους που με αγαπούν, που με αποδέχονται, αν θέλω να μιλήσω, θα μιλήσω, αλλιώς, οι φιλενάδες μου θα βοηθήσουν το μυαλό να ξεφύγει. Σήμερα, αυτή τη Παρασκευή, θα μπορούσα να είμαι όσο δυνατή ή αδύναμη θέλω. Με όλα αυτά τα στηρίγματα, έννοιωθα πιο καλά. Προστατευμένη.
Όσον αφορά το συμβάν, αφού το αναλύσαμε από δω, το αναλύσαμε από κει, καταλήγουμε στο εξής συμπέρασμα. Η σύντομη αυτή συνάντηση έτυχε σε μια χρονική στιγμή που είχα αρχίσει να ξεφεύγω από το άλλο ντιμπουκ. Επίσπευσε τη διαδικασία. Αυτό καλό.
Το γεγονός ότι δεν άξιζε επίσης πολύ καλό. Το τελευταίο που χρειάζομαι τώρα, είναι ένας έρωτας, να με λοξοδρομήσει, να τον κάνω χαλάκι, και να κρύψω από κάτω, όλα αυτά που πρέπει να καθαρίσω σωστά. Άλλη η δουλειά που πρέπει να κάνω τώρα. Και έτυχε να τελειώσει γρήγορα, πριν προλάβω να χωθώ μέσα για τα καλά, πριν οι αυτοκαταστροφικές μου τάσεις μπουν σε δράση.
Όλα αυτά έτυχαν, και νοιώθω για άλλη μια φορά, ότι το σύμπαν με χαιδεύει.
Φίλοι check
Παιδί check
λοιπή οικογένεια check
Δουλειά check
εγώ check

Όλα καλά. Προχωράμε. Με δύναμη. (ουχί από τη Κηφισσιά)

Μήπως να αναθεωρήσω τις απόψεις μου περί του τυχαίου; Μπα, εκεί εμμένω.

3 σχόλια:

Alexandra είπε...

Καλημέρα!

Το βασικό είναι ότι είσαι καλά και έχεις καθαρό βλέμμα σε ότι σου συμβαίνει.

Το αντιμετωπίζεις και είσαι τυχερή έχοντας ανθρώπους που σε καταλαβαίνουν και σε αγαπούν.

Τα υπόλοιπα θα έρθουν όταν πρέπει.

xx
Aλεξάνδρα

Σταυρούλα είπε...

Να συνεχίσεις να προχωράς με δύναμη!Όλα αντιμετωπίζονται όταν έχεις γύρω σου ανθρώπους να σ΄αγαπούν, Αλκιμήδη μου!

αλκιμήδη είπε...

Καλησπέρα κορίτσια

Ναι, οι φίλοι μου, τους διάλεξα, τους παιδεύω (και με παιδεύουν), και είναι πηγή όχι μόνο δύναμης, ζωής.


γρήγορο φιλί στο μάγουλο και ένα ευχαριστώ ξανά

:)