Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 20, 2006

Υποκειμενικές πραγματικότητες

Διαβάζοντας αυτό το ποστ του παράφωνου. η μόνη σκέψη που μπορούσα να κάνω ήτανε.

¨Βλεπω αυτό που θέλω να δώ, Βλέπω αυτό που θέλω να δω"

Επαναλαμβανόμενη, συνεχής, να με μπερδεύει. Η διαπίστωση παλιά και φυσικά όχι μόνο δική μου. Πόσες φορές δε με έχουν εκνευρίσει λέγοντας μου σκέψου θετικά, υπονοόντας ότι κάθε κατάσταση, όλα είναι θέμα του πως τα αντιλαμβάνομαι. Και έτσι είναι. Έτσι συμβαίνει. Αυτό είναι σίγουρο. Εμένα αυτό γιατί με χαλάει όμως; Γιατί διαβάζοντας τους στίχους και σκεφτόμενη "βλέπω αυτό που θέλω να δω" ένιωσα ένα ρίγος. Που ξέρω τι θέλω να δω; Που ορίζεται αυτό το "θέλω", σε πιό ακριβώς από τα κομμάτια του εαυτού μου, ποιό βιώμα πρόσφατο ή ξεχασμένο το χρωματίζει, και για πόσο θα είναι αυτό το "θέλω" αυτό κι όχι κάποιο άλλο. Όχι πια υποκειμενική πραγματικότητα. Η πραγματικότητα υπάρχει, είναι εκεί, η αλήθεια είναι. Εγώ, εσύ, αυτός, η άλλη δε μπορούμε να την αναγνωρίσουμε. Η αλήθεια είναι εκεί για να τη δούμε, να την νοιώσουμε, να γίνει μνήμη, παρόν, κομμάτι μας.

Πως να καθαρίσω το βλέμμα και να αρχίσω να βλέπω αυτό που πραγματικά είναι;



Ευχαριστώ παράφωνε

11 σχόλια:

Βασιλική Παπαδημητρίου είπε...

ειναι ολα τοσο σχετικα στην ανθρωπινη φυση που οντως κατανταν εκνευριστικα...
ιδιως οταν δεν εισαι ο ιδιος καλα...
καλα για να τα διαχειριστεις!

markos-the-gnostic είπε...

κι έτσι αγαπητό αλκ
θέτεις το τεράστιο θέμα αν υπάρχει αντικειμενική πραγματικότητα, γιατί αν δεν υπάρχει κάτι τέτοιο προς τι η κραυγή
ΟΧΙ ΠΙΑ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

σου αφήνω περιθώριο λίγα λεπτά ή ώρες ή μέρες ή μήνες ή χρόνια, άντε το πολύ 3 ζωές

markos-the-gnostic είπε...

για να απαντήσεις στο ερώτημα αν υπάρχει αντικειμενική πραγματικότητα που μας περιμένει να την παρατηρήσουμε...

αλκιμήδη είπε...

Βασιλική
αχ αυτή η διαχείρηση, να μη χρειαζότανε να διαχειριστώ, να μπορούσα απλώς να βιώνω, να προσπερνώ αισθανόμενη


Μάρκο
μα δε χρειάζεται να απαντήσω, το ξέρω, υπάρχει αντικειμενική πραγματικότητα, αυτό λέω εξάλλου.
Και δε μας περιμένει να τη παρατηρήσουμε. Αυτή είναι εκεί, και εμείς τη προσπερνάμε, προσπερνώντας την αλήθεια της ζωής μας

Ανώνυμος είπε...

χαχα, θα καταντησω σαν αυτην την παλια διαφημιση "δεν εχετε οργασμο? cosmopolitan σελιδα 55"!! :)

...υπαρχει αντικειμενικη πραγματικοτητα? μηπως υπάρχουν περισσοτερες απο μια παραλληλες πραγματικοτητες?

....Κουρδιστο Πουλι, σελ. whatever!

αλκιμήδη είπε...

Σας ακούσαμε σας ακούσαμε
με τη πρώτη ευκαιρία θα πάω να το βρώ
Μέχρι τότε θα με ανεχτείτε;

Εξάλλου, το ξέρω ότι δεν ξανα-ανακαλύπτω το τροχό, αλλά οι απαντήσεις στα υπαρξιακά ζητήματα που θέτει και απαντά η φιλοσοφική ως τώρα σκέψη, δεν είναι πιο "χρήσιμες" αν τις γεννήσουμε μόνοι μας; Και τα βιβλία εκεί για να βάζουν τους σπόρους, αλλά η αξία όταν επιτέλους τα νοιώθουμε πραγματικά :)

Alexandra είπε...

Το βλέμμα καθαρίζει όταν η ψυχή είναι ξεκάθαρη... Χρόνος και σιωπηλή πορεία κοιτάζοντας και εξερευνώντας.

Ανώνυμος είπε...

....Αλκιμηδη μου, το συγκεκριμενο βιβλιο δεν απανταει σε τιποτα για αυτο και ειναι καταπληκτικο.....

ερωτηματα θετει μονο....

Alkyoni είπε...

Μιά πρόταση..
Ίσως μάθεις,καταλάβεις,θυμηθείς,απλά παρατηρώντας,πως "βλέπει" ο Ιάσων τα πράγματα
Μαθαίνουμε ξέρεις ή έστω ξαναθυμόμαστε μέσα απ τα παιδιά μας. Δεν είμαστε δίπλα τους,μόνο για να τα μαθαίνουμε..
Καλημέρα :)

αλκιμήδη είπε...

Αλεξάνδρα, έτσι πιστεύω και εγώ. Και κρατώ τη συμβουλή σου "Χρόνος και σιωπηλή πορεία κοιτάζοντας και εξερευνώντας"

nuwanda
νομίζετε ότι θα αντέξω και άλλα ερωτήματα;
Θα το διαβάσω πάντως


Αλκυόνη
ο Ιάσωνας είναι ο καλύτερος δάσκαλος
Και η πιο γερή αγκυρα

Alexandra είπε...

ναι καλή μου, είναι το σωστό μονοπάτι...