Στο ειπα και στο ξαναλέω
Εγώ θα ζω σύμφωνα με τις αρχές μου. Ανεξαρτήτως. Πάντα.
Και θα μεγαλώσω και το παιδί μου έτσι.
Δε με νοιάζει τι κάνουν οι άλλοι.
Πες με χαζή, πες με κορόιδο, αυτή είναι η δικιά μου επανάσταση.
Και να μου το θυμηθείς, κάποια στιγμή όταν ικανός αριθμός ανθρώπων ζει έτσι, ο κόσμος θα αλλάξει. Θα δεις.
*** Τα παραπάνω εκφράζουν τη βασική φιλοσοφία της δικής μου ζωής.
Η τσαντίλα και η ανάγκη καταγραφής προήλθε από άλλη μιά κριτική για το τρόπο που μεγαλώνω το παιδί μου. Διαπληκτισμός με φίλο του, ο φίλος σηκώνει χέρι, ο Ιάσωνας λέει μη χτυπάς, ο φίλος συνεχίζει, ο Ιάσωνας φεύγει λέγωντας δε θέλω να παίξουμε. Εγώ πανευτυχής και περήφανη για την αντίδραση του γιού μου ακούω τον άλλο γονιό να λέει Ιάσωνα χτύπα τον και εσύ. Ρίχνω δολοφονικό βλέμα και ακούω το εξης τραγικό: "είναι αγόρι πρέπει να μάθει να αμύνεται, να διεκδικεί, έτσι όπως τον μεγαλώνεις θα τον κάνεις χλεχλε. Για να επιβιώσει σήμερα ο άντρας πρέπει να είναι επιθετικός, και εμένα δε μου αρέσει αλλά έτσι είναι τα πράγματα "(!!!????)
Πολύ συχνά συναντώ ανθρώπους που παραπονιούνται για το κόσμο που χάλασε και μετά κάνουν ακριβώς αυτό που κατηγορούν, γιατί όπως το θέτουν, έτσι είναι ο κόσμος, εγώ τι το κορόιδο θα είμαι;
Ένα από τα βασικά μου πιστεύω για τη συμπεριφορά των ανθρώπων είναι ότι λειτουργεί κάποιου είδους εντροπία, βασιζόμενη η πίστη αυτή σε μια μελέτη που είχε γίνει σε μαιμούδες. Είχανε δύο ξεχωριστές ομάδες μαιμούδων, απομονωμένες η μία από την άλλη. Τη μία την εκπαιδεύσανε κάποια καινούργια δεξιότητα (δε θυμάμαι ακριβώς τι). Όταν η ομάδα αυτή κατέκτησε τη δεξιότητα, ως δια μαγείας, και η άλλη ομάδα, την ανέπτυξε. 'Ισως να είναι και αναληθές, ή να μη το διάβασα σωστά. Θεωρώ όμως, ότι αν θέλω κάπως να είναι ο κόσμος, συμπεριφέρομαι αναλόγως. Η στάση ζωής μου είναι αυτή που θέλω να βλέπω. Ο περίγυρός μου ότι του αρέσει το κρατά, ίσως και το εφαρμόζει. Δε λέω σε κανένα τι να κάνει. (προσπαθώ τουλάχιστον, ίσως να αποτυγχάνω) Απλώς κάνω αυτό που εγώ θεωρώ ότι ταιριάζει σε μένα. Και ευελπιστώ ότι κάποια στιγμή αν αυτό που ταιριάζει σε μένα ταιριάζει και στην ανθρωπότητα γενικώς, η φυσική εξέλιξη θα είναι προς τα εκεί. Ρομαντικό ε;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
9 σχόλια:
επίμονη αλκιμήδη μου κάνεις πολύ καλά που μεγαλώνεις το γιο σου (που έχει αυτό το ηρωικό όνομα) με τον τρόπο που εσύ θεωρείς σωστό. κι εγώ έτσι κάνω ως τώρα με τον δικό μου. άλλωστε σωστοί άνθρωποι φτιάχνουν σωστές κοινότητες σωστή κοινωνία σωστή ανθρωπότητα...
για τους πιθήκους αν λέμε το ίδιο, είχαν παρακολουθήσει κάποιοι εθνολόγοι μια ομάδα 100 πιθήκων σ ένα απομονωμένο νησί που άρχισαν να πλένουν τις πατάτες πριν τις φάνε και το ίδιο μυστηριωδώς μεταδόθηκε ως συνήθεια και σε άλλα γύρω νησιά. Αυτό είχε μείνει ως η ιστορία των 100 πιθήκων καταγραμμένη από τον Watson. Τελικά μετά από χρόνια ο Watson δήλωσε ότι η ιστορία δεν είναι αληθινή...
Υπεροχο, συμφωνω σε ολα. Μονο την τελευταια προταση θα τροποποιούσα:
"Κι αυτο που ταιριαζει σε μενα, μου ειναι αδιαφορο εαν τελικα ταιριαζει στην ανθρωποτητα"!
...too selfish, ε?
Καλά έκανες... Το παιδί είναι δικό σου, έχεις άποψη και δεν επηρεάζεσαι από τις γελοίες νοοτροπίες... Όταν θα θέλει εκείνος, θα κάνει αυτό που πιστεύει.
Το κοινωνικό κατεστημένο έχει λάθος πρότυπα που λανθασμένα πιστεύει ότι πρέπει να τα ακολουθούμε όλοι, για να μην ξεχωρίζουμε από τη μάζα... Εγωϊστικό έτσι;
:)
Μάρκο
Ωστε έτσι, η ιστορία δεν είναι αληθινή. Το υποψιαζόμουνα, αλλά δε πειράζει. Ούτως ή άλλως οι άνθρωποι είμαστε πιό εφυείς από τις μαιμούδες...
Αδιάφορο, nuwanda,αδιάφορο.
Αλεξάνδρα και εγώ δε θέλω να ξεχωρίζω από τη μάζα. Η μάζα επιμένει να ξεχωρίζει από μένα.
Λύκε, ανταποδίδω
ρομαντικό; ε, και είναι κακός ο ρομαντισμός δλδ; Τα μεγαλύτερα πάνω-κάτω στην ιστορία από ρομαντικούς έγιναν.
Και να τον κάνεις "χλεχλέ" τον Ιάσονα. ΑΠό το να τον κάνεις μάτσο γκόμενο που γαμάει και δέρνει, καλύτερα, πολύ καλύτερα.
Εμένα πάντως μου άρεσε πολύ η στάση του Ιάσωνα. Ήταν στάση ώριμου ανθρώπου, που κάνει τις επιλογές του.
Πόσο χρονών είναι;
Μπάμπάκη, ευχαριστώ για την επίσκεψη.
Συνάδελφοι είμαστε, ο δικός μου είναι τρισήμιση.
Τώρα η στάση του είναι απλώς αυτό που του έχει διδάξει η μαμά του. Η υπερηφάνεια μου έγκειται στο ότι μπορεί πλέον να αυτοσυγκρατείται και να ελέγχει τις αντιδράσεις του. Και φυσικά ότι οι δικές μου αξίες του γίνονται βίωμα (ότι προλάβω γιατί ήδη έχει δικές του απόψεις) Ευχαριστώ πολύ για το καλό λόγο, προβληματίστηκα πάρα πολύ μέχρι να καταλήξω σε αυτή τη συγκεκριμένη αντίδραση για τέτοιες περιπτώσεις.
Κοντοχωριανοί ως γονείς λοιπόν, ο δίκος μου κλείνει τα 3 τον Οκτώβριο.
Η αυτοσυγκράτηση και ο έλεγχος των πράξεων είναι στάση ώριμου ανθρώπου. Αυτό ακριβώς είναι που μου άρεσε. :^)
Δεν είναι καθόλου απλά τα πράγματα, και ειδικά όσον αφορά τις επιρροές από παιδιά που μεγαλώνουν με τελείως άλλες αρχές. Για παράδειγμα, από τότε που άρχισε (ξανά) παιδικό, στριγγλίζει, ενώ ο ίδιος δεν το συνήθιζε.
Ήδη προβληματίζομαι για το πώς θα αποφύγουμε να γίνει τηλεορασόπληκτος μεγαλώνοντας. :^)
Δημοσίευση σχολίου