Να θυμηθώ ότι
1. Ο καθένας τραβάει τα ζόρια του (της).
2. Αυτά επηρεάζουν και τη συμπεριφορά του (της).
3. Ουδεμία σχέση έχει η συμπεριφορά αυτή με εμένα
4. Να μη το παίρνω προσωπικά
5. Δε μπορώ να κατανοήσω γιατί δε τραβάω τα δικά του (της) ζόρια
6. Δε μπορώ να απαλύνω πόνο που δε κατανοώ
7. Άμα θέλει να τον (την) κατανοήσω θα μου πει
8. Και να μου πει δε σημαίνει ότι θα καταλάβω
9. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να είμαι εκεί
10. Δε ξέρω απαραίτητα τον τρόπο να είμαι παρούσα
Α ναι,
Κι εγώ τραβάω τα ζόρια μου, εξού και η συμπεριφορά μου, μη το παίρνεις προσωπικά, δε μπορείς να με καταλάβεις, σου λέω αλλά δεν βρίσκω τα σωστά λόγια, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να είσαι εκεί
Άμα θες, άμα ξέρεις πως
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
11 σχόλια:
Αλκιμήδη, πολύ σωστός ο δεκάλογός σου!! Αν τα θυμόμαστε αυτά, θ΄αποφεύγαμε πολλά σφάλματα! Καλησπέρα! ;)
Νομίζω ότι τα είπες όλα! :)
είναι πολύ δύσκολο να επικοινωνήσουμε με τον άλλο ή να είμαστε παρόντες στα δικά του μάτια
εγώ πάντως το μόνο που νιώθω να μπορώ να κάνω είναι να με αγαπάω όλο και περισσότερο με κατανόηση, χωρίς ενοχές και τύψεις...
μήπως αυτό είναι μια λύση στο περίφημο πρόβλημα των ανθρώπινων σχέσεων;
είναι φορές που δεν γνωρίζουμε τον τρόπο
να είμαστε δίπλα στον άνθρωπό μας...
θέλει, ακόμα κι'αυτό, τον τρόπο του...
υπομονή και επιμονή...
καληνύχτα...
Renata
είναι ένας τρόπος υποθέτω. Ξεχνιέμαι πολύ συχνά δυστυχώς
Αλεξάνδρα
ευχαριστώ, εσύ δε φαντάζεσαι πόσα πολλά είπες με το ποστ σου για την υπομονή...
Μάρκο
Αγάπη γενικώς είπαμε, εκεί η λύση πιστεύω
Σου είχα απαντήσει στην Αλεξάνδρα, συνεχίζω να φοράω εκείνο το φουστάνι
Γιώργο
Καλωςόρισες στο φτωχικό μου
Έτσι είναι, βγάλε όμως το "υπο" και το "επί" και βάλε ένα "ανα"
Εκεί καταλήγω νομίζω
Αφήνω τη ζωή και με πάει και απ' όταν το κατάλαβα πόσο εύκολο είναι αυτό μπορώ να τη χαίρομαι. Φτάνει να το θυμάμαι -να την αφήνω να με πηγαίνει δλδ...
:-)
ολα πολυ σωστα αλλα το #9 λιγο περισσοτερο νομιζω...
μαλιστα...
καταλαβα...
Ροδιά
αυτό, αυτό , αυτό!
Εκεί είναι το μυστικό. Πως όμως; Τι διεργασίες και στραβοπατήματα (και πόσα, αχ πόσα) πρέπει να προηγηθούν για να φτάσεις σε αυτή τη κατάσταση, να αφήνεις τη ζωή να σε πάει
nuwanda
ευχαριστώ
σκέψου και το #8 & #10, πηγές όλου του πόνου, όταν ξεχνάμε την αλήθεια τους
Βασιλική
ματς μουτς.
Τώρα που σε καλόπιασα με φιλάκια θα με βοηθήσεις να καταλάβω και εγώ;
Γιατί μπορεί να τα λέω, αυτό δε σημαίνει ότι έγιναν και κομμάτια μου. Απλως θα το ήθελα
:) xoxo
Σήμερα το βρίσκω απλό. Αποφάσισα να πάψω να χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο τη στιγμή που κατάλαβα ότι ο τοίχος είναι πιο γερός από το κεφάλι μου!;-)
..και από τότε που είδα τον τοίχο σαν χαμηλό μαντράκι..
:-)
Δημοσίευση σχολίου