Θυμήθηκα σήμερα κάτι που είχε πει η Τσαλιγοπούλου σε συνεντευξή της.
(χε, χε, χε ευτυχώς που μπλογκάρω και το είχα καταγράψει)
Δεν κάνω πιά μακροπρόθεσμα όνειρα. Αφήνω τη ζωή να μου δείξει το επόμενο...
Φαίνεται διαισθανόμουν πόσο σημαντικό είναι, το κατανοούσα, αλλά δεν είχα νοιώσει την ουσία. Τώρα, σιγά σιγά, νομίζω ότι αρχίζει να γίνεται κομμάτι μου. Να καθαρίσει το μυαλό από όνειρα, φαντασιώσεις, επιθυμίες, όλα αυτά που δε ξέρω αν τελικά ανήκουν σε μένα ή στον ιδεατό ευατό μου, ή στο ζαβλακωμένο εαυτό μου, ή στον δήθεν εαυτό μου. Σα φελλός να επιπλεύσω, χωρίς σκοπό, στόχο, μόνο με αφορμή. Να ταξιδέψω όχι σπουδαία ταξίδια, αλλά τα δικά μου. Βήμα, βήμα, να περπατήσω, κοιτάζωντας κοντά μου, δίπλα μου. Όχι πια ν' ατενίζω τον ορίζοντα, ούτε να γυρίζω να κοιτάζω πίσω. Προσεκτικά να βαδίζω για να μη σκοντάψω.
Ελπίζω να κρατήσει. Να γίνει πιο βαθύ. Ίσως και να με γαληνέψει. Θα δείξει.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
7 σχόλια:
"Να ταξιδέψω όχι σπουδαία ταξίδια, αλλά τα δικά μου. Βήμα, βήμα, να περπατήσω, κοιτάζοντας κοντά μου, δίπλα μου. Όχι πια ν' ατενίζω τον ορίζοντα, ούτε να γυρίζω να κοιτάζω πίσω. Προσεκτικά να βαδίζω για να μη σκοντάψω."
Πόσο πολύ μοιάζουμε τελικά; "Να ζήσω τη ζωή όπως έρχεται!" είπα εγώ στο ποστ των γενεθλιών! Καλησπέρα, Αλκιμήδη!;)
τόση σύμπτωση;;
ίδιο με της ρένι σχόλιο σε σένα,της άφησα εγώ μόλις τώρα,σχετικά με το πόσο μοιάζουμε!
Αλκιμήδη πήτα το mail.Όλα είναι πολύ απλά.Πάντα μ άρεσαν τα βιβλία υπερβολικά,πάντα ήμουν μ ένα βιβλίο στο χέρι...και λόγω σχολής (Φιλοσοφικής) χρειάστηκε να διαβάσω πολύ περισσότερα.
Στην πληθώρα αυτή λοιπόν των βιβλίων,δεν μπορεί να είναι όλα "καλά" ή μερικά να μη μου φαίνονται γλυκερά ή όπως αλλιώς χαρακτήρισες τα της Αλκ.Παπαδάκη.
Ξεχωρίζω τα καλά σε κάθε βιβλίο,ή τουλάχιστον αυτά που "αγγίζουν" εμένα και τα κρατάω.
Φιλιά
:)
Όπως πάντα ακριβής στον ψυχο-λογικό σου λόγο και άμεση
Είναι μεγάλο χάρισμα αυτό αγαπητή μου αλκ
Πράγματι είναι πολύ όμορφο να αφήνουμε τη ζωή να μας πηγαίνει, όπως το νερό ταξιδεύει το φελλό εκεί που αυτό ξέρει
Κι η θάλασσα ξέρει, είναι βαθειά πολύ βαθειά ακόμη κι όταν φαίνεται ρηχή...
Ρενάτα, καλημέρα
χάρηκα που αλληλοανακαλυφτήκαμε!
Αλκυόνη,
και μοιάζουμε και στο ίδιο καζάνι βράζουμε. (περίπου) Το βρίσκω ιδιαιτέρως λυτρωτικό να διαβάζω δικές μου σκέψεις εκφρασμένες από άλλους ανθρώπους.
Μάρκο
ψυχο-λογικο ε; Να δω πότε θα βγάλω τη παύλα να τα κάνω ένα. :)
Στα χρόνια που είμαι στη ζωή και στις περιόδους που αντιστεκόμουν στις αλλαγές και στη ροή της (ειλικρινά δύσκολες αλλαγές και επώδυνες... ), ένα πράγμα κατάλαβα. Ότι πρέπει να αφήνομαι... Όχι σαν φτερό στον άνεμο, αλλά να κοιτάζω γύρω μου και να εξελίσσομαι καθημερινά. Χωρίς σκληροπυρηνικές προσεγγίσεις... τόσο απλά.
...ας διαβασει οποιος δεν εχει διαβασει το "Κουρδιστο Πουλι¨" (http://librofilo.blogspot.com/2006/08/blog-post.html), περα απο καταπληκτικο βιβλιο ειναι και μεγαλο μαθημα για το πως πρεπει να ακολουθεις τη ροη της ζωης...
Αλεξάνδρα
κάτι τέτοιο, που θα μου πάει εκτός από το να το κατανοώ θα το νοιώσω κιόλας κάποια στιγμη
:)
Nuwanda
Ευχαριστώ για τη παραμπομπή, θα το αναζητήσω.
Δημοσίευση σχολίου