Μελαγχόλησα

Αφορμή πρόσφατο ποστ του Padrazo και η εκεί συζήτηση


Νοιώθω ώρες ώρες ότι η ζωή μου είναι ένα roller coaster.




Πανέμορφο, σε πετάει στον ουρανό και μετά πάλι στη γή,
Στιγμές γρήγορο, νοιώθω το δέρμα μου να κολλάει στο πρόσωπο, τα έξω να έρχονται μέσα,
Στιγμές βασανιστικά αργό, υποχρεώνομαι να ακούω το χτύπο της καρδιάς
Με φέρνει ανάποδα αλλά με κρατάει γερά, φοβάμαι ότι θα πέσω στο κενό, αλλά ξέρω ότι δεν έχω φόβο, σύντομα θα ξαναέρθω όρθια
Η διαδρομή προδιαγεγραμμένη αλλά όταν τη διανύω τη νοιώθω τόσο απρόβλεπτη

Εννίοτε είναι μπερδεμένο κουβάρι


Μα τόσο πολύχρωμο, και φωτεινό, και ζωντανό


Θέλω όμως κάποιες στιγμές
Να κατέβω από το roller coaster
Και να ήταν η ζωή μια θάλασσα

Και να χωθώ μέσα στο απέραντο γαλάζιο


Πολύ πολύ βαθιά
Εκεί που δεν έχει ποτέ φουρτούνα
εκεί που κανένας ήχος δε φτάνει
αστέρι της θάλασσας μου εγώ


Και θέλω κάποιες στιγμές να ήταν η ζωή μια έρημος


Χωρίς οάσεις, χωρίς υπόσχεση οάσεων
Να σκεπαστώ με ζεστή άμμο
και εκεί να μείνω


Γιατί, αυτό που θέλω το αντέχω
γιαυτό το θέλω άλλωστε
Και αντέχω να μην έχω αυτό που θέλω
Και αντέχω να μη ξέρω τι θέλω
Και αντέχω να υποκρίνομαι ότι δε θέλω
Και αντέχω να τολμώ να θέλω
Και αντέχω να τολμώ να μη θέλω


Αλλά να, ώρες ώρες
Θέλω να μη χρειάζεται να αντέχω

μόνο να είμαι, μέσα σε ένα κόσμο που είναι