Τα "βούσκα"

Σήμερα δεν ήτανε η μέρα μου. Όχι τίποτα τραγικό, τα τραγικά τουλάχιστον προσθέτουν χρώμα, απλώς μικρές αναποδιές.
Το πρωί πολύ κίνηση, άργησα σε μιά δουλειά.
Το μεσημέρι στη πισίνα, ξεκινήσανε τα καλοκαιρινά τμήματα για παιδιά και είμασταν οι τριακόσιοι του Λεωνίδα σε κάθε λουρίδα.
Το απόγευμα είπα να κατεβάσω το γυιό μου στο κέντρο, να ζήσει τη "γιορτή" της μουσικής, μιά μιζέρια σκέτη (παρεμπιπτόντος εκεινός πέρασε τζάμι, και τη μαμά αποκλειστικότητα, και λεωφορείο, και τρένο, και πολλές αγελάδες, και ΜΑΤ, και χυμό σε καφετέρια! δε θέλει πολύ για να ευχαριστηθεί ο γλυκός μου, να'ναι πάντα έτσι).
Γυρίζοντας, το λεωφορείο σάουνα ένεκα που ο μεν κλιματισμός χαλασμένος τα δε τζάμια κλειδωμένα.
Το επιστέγασμα, φτάνοντας στο σπίτι βρίσκω δέμα από Κεφαλλονιά με βούσκα! αυτό πόνεσε.(για όσους δε ξέρουν τα βούσκα είναι πάνγλυκα, πεντανόστιμα, μεγάλα σύκα που ωριμάζουν τον Ιούνιο. Τώρα γιατί με ενόχλησε; έκανα συνειρμό που δεν είμαι Κεφαλλονιά, με καλή παρέα να γλυκαινόμαστε αντάμα κτλ κτλ).
Σε πείσμα της υπέροχης μέρας τόλμησα και σινεμά. "Ρώτα τον άνεμο"
Φυσικά μάπα η ταινία. Όμως είπε ο πρωταγωνιστής μια ατάκα που είναι όλα τα λεφτα.
Απαντά σε παράκληση γυναικός να μη της κάνει κακό:

"I am not going to hurt you. Why would I bother? I do not love you"

Χαλάλι του, χαλάλι και η μέρα.