Παρατηρώ

Με λένε και Αλκιμήδη και είμαι καλύτερα. Κυκλοθυμική δεν είπαμε; Ζωή σε κύμματα. Αυτή η εβδόμαδα ήταν περίεργη, έχω πάρει θέση παρατηρητή και με βλέμμα απορίας μα κυρίως ειρωνίας παρατηρώ τη ζωή, εμένα μέσα σε αυτήν, τις συμπεριφορές μου, τη ψυχική διάθεση. Ίσως να είναι λίγο αστείο αυτό που βλέπω; Ναι, αστείο και αποκαλυπτικό ίσως. Δε ξέρω. Πρωτόγνωρη εμπειρία. Το ότι είμαι καλά μου επιτρέπει να αποστασιωποιούμαι; Να μη με νοιάζει η λεπτομέρεια των τεκτενόμενων, απλώς τα εξετάζω και αναρωτιέμαι τι τα προκαλεί. Με βασικό ερώτημα τι αποκομοίζω άραγε, ποιό είναι το κέρδος μου και για αυτό δρω έτσι;

Παρατηρώ ότι το τελευταίο καιρό κυκλοφορώ με τη ψυχασθένεια μου σημαία.
Και εδώ και έξω.
Πρώτη σκέψη ότι οφείλεται στη ψυχανάλυση και στο ότι έχουν όλα βγεί στην επιφάνεια και τα κρατώ εκεί για να τα αντιμετωπίσω. Θα μπορούσε. Αυτή είναι η δουλειά που θέλω να κάνω αυτή τη χρονιά. Ξεκαθάρισμα.
Είναι άραγε απωθητικό; Εμένα θα με απωθούσε όταν πρωτογνωρίζω κάποιον να μου πετάξουν στα μούτρα όλα τα κωλύματα; Μάλλον όχι, ίσως ναι. Θέλω να αποθήσω; Μέρος της αυτοτιμωρίας και αυτό; Η ίσως αυτοπροστασία; Άλλη η δουλειά τώρα, δε θέλω χαλάκια να κρύψω από κάτω τα προβλήματα;
Η αυτό κι αν θα μπορούσε να έχει βάση. Αποδέξου με όπως είμαι, σε προκαλώ να υπερβείς τα συνήθη και να δεις πέρα από όλα.
Μήπως ψάχνω για λύπηση. Κάποιος να πεί, ναι υπέφερες πολύ, μπορείς να είσαι δυστυχισμένη. Δικαίωμα στη δυστυχία χωρίς τύψεις. Να μην αναλάβω την ευθύνη μιας ευτυχίας που δεν είμαι έτοιμη να δώσω στον εαυτό μου.
Και μια σκέψη τρελή έρχεται στο μυαλό. Μήπως τιμωρώ τη μάνα μου; Αφού δε ζητάει συγνώμη να υποφέρει βλέποντας με να υποφέρω. Τη κατστρέφω με την αυτοκαταστροφή μου; Ναι, αυτή είναι μία από τις παράπλευρες απώλειες αυτής της χρονιάς. Μήπως αυτός ήταν ο πρωταρχικός μου στόχος. Παραήτανε ευτυχισμένη όσο εγώ ήμουνα καλά, μέσα στη πλάνη της ότι καλά εποιήσε και τώρα της αφαιρώ την ευτυχία που δε δικαιούται; Τρελό; Ίσως, μα πολύ πολύ πιθανό.

Είμαι καλά. Κυκλοφορώ με το χαμόγελο της ηλιθίας και με μία αδιαφορία. Σημαντικά βήματα γίνονται.
Σήμερα ξέχασα να πάρω το κινητό μου μαζί. Αυτό είναι μεγάλη πρόοδος, πίστεψε με.
Κοιτάχθηκα στο καθρέπτη. Το βλέμμα έκανε να φύγει αλλά το κράτησα εκεί, να δεί τη συνολική εικόνα. Αυτό που είδα ούτε μου άρεσε ούτε δε μου άρεσε. Ήταν κάτι. Η μορφή μου. Αυτό που βλέπουν οι άλλοι. Που να εστιάζουν αυτοί άραγε. Μάτια; Χαμογέλασα. Συνήθως χαμογελώ όταν είμαι με άλλους. Άστειο μου φάνηκε. Περιέργο. Απέστρεψα το βλέμμα. Αύριο πάλι.

ΠΣΚ εκδρομή και χωρίς internet.
Άντε να αποτοξινωθώ λιγάκι. Να περάσουμε καλά. Ο ήλιος πάντως θα λάμπει.