* Σβήνω το μεγάλυτερο μέρος του γιατί πραγματικά δε με εκφράζει, κρατώ μόνο την ουσία.
Πολλές φορές έχω γράψει εδώ και το πιστεύω αλήθεια ότι η ζωή μου είναι ευλογημένη. Είχα τη τύχη να γεννηθώ σε δυτική χώρα και αυτόματα έχω την ελευθερία να καθορίζω εγώ τη τύχη μου. Αυτό δε το ξεχνώ ποτέ και είμαι πάντα ευγνώμων.
Σκεφτόμενη ποιά είμαι, και γιατί είμαι αυτή που είμαι, και ποιά θέλω να είμαι, σκεφτόμενη αυτή τη γαλήνη του νου που τόσο επιζητώ, και επειδή είμαι αυτή που είμαι δυσκολεύομαι να κατακτήσω, έρχονται στο νου πολλά "θα ήθελα"
Θα ήθελα, θα ήθελα, θα ήθελα μα κυρίως...
Θα ήθελα οι γονείς μου να είχαν ξεμπερδέψει τα κουβάρια τους και να μην μου τα είχαν παραδώσει ακέραια.
Θα ήθελα η μάνα μου τουλάχιστον κάποια στιγμή να μου ζητήσει συγνώμη, για όλα τα κουβάρια που μου έδωσε και να τα πάρει πίσω, μαζί να τα ξεμπερδέψουμε.
Θα ήθελα να μπορούσα να τη συγχωρέσω χωρίς τη συγνώμη που δε θα έρθει ποτέ έτσι κι αλλιώς.
Θα ήθελα να μην τη χρειαζόμουν αυτή τη δικαίωση.
Θα ήθελα να ξεμπερδέψω τα δικά τους και δικά μου κουβάρια σύντομα για να μη τα παραδώσω στον Ιάσωνα.
Κι αν όλα τα θα ήθελα δεν είχαν συμβεί θα ήμουν κάποια άλλη.
Και ΑΥΤΟ δε θα το ήθελα.
Ότι έγινε καλώς καμωμένο. Όλα τα κρατώ.
Ο γιός μου έχει πιάσει το νόημα.
Χθες έπεσε και χτύπησε, πολύ άσχημα.
"Πονάω μαμά. Δε θέλω να πονάω."
Και μετά απο λίγο.
"Σκούπισε τα δάκρυα μαμά. Δε πονάω πιά."
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
18 σχόλια:
Με όλ' αυτά, σε συμπάθησα περισσότερο, σα κατάλαβα περισσότερο, ίσως ... και να σε αγάπησα περισσότερο!
Ακουμπησες την καρδιά μου...
Θέλω να σε διαβάζω!
καλημέρα αλκιμήδη...
θέλει δύναμη να γράψεις αυτά που έγραψες...
και περισσότερη δύναμη να τα ζήσεις, όπως λέει και μία φίλη...
δεν ξέρω πόσο σε τραυμάτισαν...
εύχομαι να είναι το λιγότερο δυνατό...
το καλό είναι ότι κοιτάς μπροστά και προχωράς...
δεύτερη ή τρίτη φορά που διαβάζω πάλι αυτό το ποστ
μπορώ να πω αυτό είναι αληθινό
με άγγιξε όσο δεν περίμενα
και προσπαθώ να το συνδυάσω με το κόκκινο καπέλο..
με "ταρακούνησαν " και τα δυό...κυρίως αυτό
χρειάστηκε πολύ δύναμε ε;
φωτεινό χαμογελάκι
καλημέρα alci
Πόσα τέτοια “θα ήθελα” κουβαλάμε όλοι μας……και ναι, από αυτά είμαστε φτιαγμένοι….κι εγώ θα ήθελα να μην είχα βιώσει ένα κάρο και πιο πολύ απ όλα να αναγνωρίζω τις κληρονομιές και να τις αξιολογώ ανάλογα, δεν το πετυχαίνω πάντα.
Καταλαβαίνω, αν αυτό λέει κάτι.
Καλημερα Αλκιμηδη,
μολις τωρα διαβασα τα δυο υπεροχα κειμενα του ΣΚ.....
...νομιζω οτι εισαι πολυ πιο σοφη και πολυ πιο δυνατη απο οτι νομιζεις...
Περαστικά στο παιδί. Αυτό έχει προτεραιότητα.
Τα υπόλοιπα έχουν πολύ δουλειά ακόμη, ε;
Είσαι σε καλό δρόμο όμως νομίζω.
Σου εύχομαι ολόψυχα να έχεις λιγότερα κουβάρια καθώς περνά ο χρόνος.
ο τιτλος υπαρχει...
φτανει να τον δεις...
καλημερα...
Καλησπέρα σε όλους
Από Αθήνα πιά.
ασκαρδαμυκτί
ευχαριστώ.
Μη λες μεγάλες κουβέντες, μη λες!:)
σιγά σιγά θε σε γνωρίσω και εσένα
τασσούλα
ευχαριστώ. Κι εσύ την ακουμπας, με τη γλύκα της αισιοδοξίας σου.
allmylife
ευχαριστώ και εσένα
ανοικτό βιβλίο για να με διαβάζετε εγώ έτσι κι αλλιώς.
γιώργο μου καλησπέρα
καμία δύναμη, η ζωή κάπως έτσι είναι για όλους μας.
τα τραύματα είναι επουλωμένα, μου έχει μείνει μόνο το scar tissue.
Λες να αρκεί μια επίσκεψη στο Φουστάνο;
αλκυόνη μου
φωτεινό χαμόγελο κι από μένα
μαυρη ντάλια
καλως όρισες
λέει πολλά
nuwanda
όσα ξέρετε εσείς δε τα ξέρει ο κόσμος όλος...
Σας βγάζω το κόκκινο καπέλο μου λοιπόν
μπαμπάκη
το παιδί καλά, δε πτοείται αυτός με τίποτα.
ευχαριστώ για τις ευχές
βασιλική
καλησπέρα καλή μου
που ναι τος καλέ;
ναι η ζωή έχει πολύ σκληρές στιγμές, αλλά πραγματικά δεν έχουμε και κάτι άλλο, ας τη διαμορφώσουμε λοιπόν προς το καλύτερο όσο περνάει απ το χέρι μας...
καλησπέρα Μάρκο
έτσι, έτσι
"ζωη" ειναι ο τιτλος καλη μου...
μπροστα σου τοσα χρονια...
μπροστα σου, κλαιει,
μπροστα σου, γελαει...
μπροστα σου και μεσα σου, ζει...
ανασαινει...
ε ναι. Εχεις δίκιο.Τι να σχολιάσεις σε κάτι τέτοιο και που να τα βάλεις τα δάχτυλα. Σε πια πλήκτρα...
θα ήθελα, θα ήθελες, θα ήθελε...
τις καλημέρες μου.
καλημέρα βασιλική
καλημέρα χνουδένια
Δεν έχει καμία σημασία το τι "θα ήθελες", όσο νωρίτερα το καταλάβεις και πάψεις να προσπαθείς να ξεμπερδέψεις τα παλιά, τόσο καλύτερα για σένα.
Τα παλιά δεν ξεμπερδεύονται. Ο καιρός που είναι μπροστά μας είναι λίγος. Όσο γίνεται πιο πολλά γέλια και αλαφράδα, καλοσύνες και φιλίες ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ.
Αν απο δω και πέρα όλα είναι (όσο γίνεται) υποφερτά και ευχάριστα, τα παλιά θάψτα και ξέχαστα. Πονάνε, δεν το αρνιέμαι αυτό. Αλλά φτάνει πια, basta.
Σκουπισε τα δακρυα μαμα......
Στα δικα του ματια ο κοσμος ολος!!
Τα εχεις ολα!!
Καλησπέρα λεμονιά
μου έλειψες...
ναι μόνο το ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ μετράει.
και ναι ίσως δεν είναι το θέμα να ξεμπερδέψω τα κουβάρια, ίσως το μόνο που χρειάζεται είναι να τα πετάξω
Καλησπέρα Ανναμάρια
και καλωςήρθες στο σπιτάκι μου
το ξέρω, όλα!
Δημοσίευση σχολίου