Κυριακή, Νοεμβρίου 05, 2006

έλλογο ον υπεύθυνο

Τη παρασκευή το πρωί, γράφω το ποστ περί βιασμού (αν δεν έχεις σχολιάσει εκεί, please do, με ενδιαφέρουν οι απόψεις σου, ειδικά η ανδρική ματιά).

Βασική σκέψη "είναι αδιανόητο να αντιμετωπίζουμε τον άνδρα ως ζώο ανίκανο να ελέγξει τις ορμές του"

Μετά καπάκι, η συνεδρεία της ψυχανάλυσης. Που το πάω που το φέρνω, η κουβέντα πάει προς σεξ, ερωτικά όνειρα και αυνανισμό.
- άνθρωπος είμαι, έχω και ανάγκες να εκτονώσω
- Ανάγκες; ανάγκες έχουν τα ζώα. Ο άνθρωπος είναι έλλογο ον
αυτό προσπεράσθηκε στο ντούκου και η κουβέντα πήγε αλλού, αλλά τα λόγια της ψυχολόγας μείνανε στο ασυνείδητο να δουλεύονται.

Το ΠΣΚ μπήκε στη πορεία του, παρομοίως και τα σχόλια στο προηγούμενο ποστάκι. Η εκεί διαφωνία με φίλτατο blogger κατεύθηνε τη σκέψη ακριβώς εκεί που ξεκίνησε αλλά με γενικευμένες διαστάσεις.

Αυτός που πράττει είναι πάντα υπεύθυνος και υπόλογος των πράξεων του.


Μα βέβαια, είμαι άνθρωπος, έλλογο ον.
Σκέφτομαι.
Οι σκέψεις μου καθορίζουν τα αισθήματα μου και τις πράξεις μου.
Εγώ γεννώ τις σκέψεις μου.
Εγώ επιλέγω να σκέφτομαι ότι κι αν είναι αυτό που σκέφτομαι.

Όποιο κι αν είναι το εγώ: υποσυνείδητο, ασυνείδητο, συνειδητό, υπερεγώ, επιβαλλόμενο από βιώματα, κληρονομικές προδιαθέσεις, τη μπαμπέσα κοινωνία, όλα αυτά μαζί, είναι εγώ, τώρα.

Εγώ σκέφτομαι.
Εγώ επιλέγω τις σκέψεις μου.
Εγώ με αυτές τις σκέψεις επιλέγω αισθήματα και πράξεις.
Όλη η ευθύνη των σκέψεων, των αισθημάτων, των πράξεων πάνω μου.


Εγώ μπορώ να επιλέξω να κάνω διαφορετικές σκέψεις.


Το να αποδίδω αυτές τις σκέψεις στα επιμέρους στοιχεία του εγώ: υποσυνείδητο, ασυνείδητο, συνειδητό, υπερεγώ, επιβαλλόμενο από βιώματα, κληρονομικές προδιαθέσεις, τη μπαμπέσα κοινωνία, είναι απλώς υπεκφυγή.
Είναι αποποίηση των ευθυνών μου.

Α, ρε Dyer, σε διάβασα πριν 18 χρόνια, κι αυτό ακριβώς έλεγες. Κι έπρεπε να γίνω 35 χρονών γαιδάρα για να το βάλω στο τσερβέλο μου.

Είμαι έλλογο ον
επιλέγω τις σκέψεις μου
καιρός να αναλάβω την ευθύνη των επιλογών μου
καιρός να αλλάξω τις επιλογές μου
καιρός να αρχίσω να σκέφτομαι διαφορετικά
καιρός να κάνω σκέψεις που να με οδηγούν στα αισθήματα και πράξεις που επιθυμώ πραγματικά.

κάτι μου λέει ότι η κατάθλιψη θα παραμείνει στις επιλογές του παρελθόντος.
Είδομεν

29 σχόλια:

Ο Καλος Λυκος είπε...

εγώ, σαν ζώο γάρ, αδυνατώ να συγκρατίσω τις ορμές μου...αλλά δεν τα ρίχνω και σε κανέναν άλλο γι' αυτό...

Καλημέρα σας...

allmylife είπε...

"Κάτι" μου το λέει και εμένα! - για σένα!
Μπορεί και για μένα.
Με "βρήκα" σήμερα εδώ.
Ευχαριστώ.
Καλημέρα

Alkyoni είπε...

ξέρεις οτι μ αρέσουν "αυτά"
στείλε μου λινκ από διάφορα τέτοια στο mail μου
όπως με το νάρκισσο
καλημέρα
Φιλί :)

bebelac είπε...

δύσκολα πράγματα...αλλά ώριμη και αισιόδοξη η σκέψη σου... εύχομαι να τα καταφέρεις-εγώ κουράστηκα να προσπαθώ. Σε φιλώ με αγάπη!

αλκιμήδη είπε...

καλημέρα και καλή εβδομάδα!

λύκε μου
να ταν όλα τα ζώα σαν κι εσένα...

όλη μου η ζωή
και για σένα, γιατί όχι, όταν θα είσαι έτοιμη
(και για μένα, ελπίζω να είμαι έτοιμη επιτέλους!)

αλκυόνη
θα προσπαθήσω
μοιάζουν άραγε οι δρόμοι που βαδίζουμε ή θα σε στείλω σε ξένα μονοπάτια;

μπεμπέ μου
μη το λες αυτό!
ξεκουράσου λίγο, κι άντε πάλι από την αρχή
ανταποδίδω, σλουρπ ματς μουτς

MåvяiÐåliå είπε...

Μην ξεχνάμε όμως ότι η φύση εκδικείται όταν παίρνουμε το ρόλο της στα χέρια μας. Εκεί που πιστεύουμε ότι έχουμε τον απόλυτο έλεγχο μόνο με τι λογική….έρχεται να μας διαψεύσει! Γιατί ίσως κάτι δεν είδαμε καλά, κάτι δεν υπολογίσαμε, κάτι δε μας συνέφερε να το δούμε και κλίσαμε τα μάτια…τότε έρχεται το ένστικτο και σου τραβάει μία και χάνεις τον κόσμο σου….από δική μου πείρα και μόνο.

Όλα αυτά βέβαια εάν κατάλαβα καλά τι θέλεις να πεις.

αλκιμήδη είπε...

μαύρη ντάλια

ένστικτα, καταβολές, βιώματα, όλα θολώνουν τη σκέψη μας
πιστεύουμε ότι έχουμε τον έλεγχο αλλά τελικά δεν τον είχαμε

δε λέω ότι είναι εύκολο, θέλει δουλειά και θέλει πολύ ψάξιμο για να βρεί και να αναγνωρίσει κανείς όλα αυτά τα "επίκτητα" όπως τα λέω εγώ, που θολώνουν τη σκέψη. Να τα κατανοήσει, να τα δεί για αυτό που πραγματικά είναι.

Τότε ίσως να αποκτήσει και τον απόλυτο έλεγχο.

Βρίσκω πως πρώτο στάδιο είναι η αποδοχή της προσωπικής ευθύνης
Μετά έρχεται η παρατήρηση, των σκέψεων, αισθημάτων, πράξεων.
Μετά δε ξέρω, ο δρόμος θα μου δείξει

Ίσως και να κάνω λάθος

Orelia είπε...

ακριβως επειδη ειμαστε ελλογα οντα, ο προσδιορισμος της προελευσης του επηρεασμου ή της γεννεσης των σκεψεων μας, ειναι ενα απαραιτητο σταδιο, βοηθητικο θα ελεγα, στο επομενο που ειναι η αποδοχη της προσωπικης μας ευθυνης
δεν θεωρω σαν αποποιηση της δικης μας ευθυνης το να γνωρισω το δρομο που εχουν κανει οι σκεψεις μου μεχρι να με κατακλυσουν... αντιθετα!
καλο δρομο Αλκιμηδη.. :))

Ανώνυμος είπε...

ίσως είμαι λίγος εκτός θέματος αλλά άκουσα κατάθλιψη... και μπήκα... χρόνια την παλεύω την αρρώστια αλλά και χρόνια μου 'φαγε να μάθω ότι είμαι άρρωστη...και συμφωνώ από εμπειρία... ανάληψη των ευθυνών και αλλαγή τρόπου σκέψης... Πάντως εμένα ο Dyer με πήγε πίσω... επειδή φλερτάρει με το μεταφυσικό... προτιμώ την πιο ορθολογιστική προσέγγιση άσχετα αν βυθίζομαι στον άκρατο συναισθηματισμό μου...αλλά ίσως, (μάλλον), βλέπω φως στη άκρη του τούνελ..καλή δύναμη!!!!!

αλκιμήδη είπε...

ορέλια
έτσι ακριβώς
βήμα πρώτο και δεύτερο που αναφέρω στην απάντηση μου στη μαύρη ντάλια συγχρόνως τα βαδίζω αυτό το καιρό
κυκλικά πηδηματάκια ένα πράγμα!
και ναι είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε από που προέρχονται όλες αυτές οι σκέχεις, πως αλλιώς να τους αλλάξεις κατεύθυνση (αν αυτό επιθυμεί κανείς βέβαια!)


Καλως τη kyriayf!
αχ αυτή τη κατάθλιψη
τη παλεύουμε, τη διώχνουμε, της αντιστεκόμαστε
κι αυτή εδώ, μόνιμη σύντροφος
δεν είναι απαραίτητα κακός σύντροφος
τη τελευταία μου φράση την έγραψα σε παροξυσμό αισιοδοξίας επείδή διανύω αισιόδοξη φάση
αλλά και λίγη κατάθλιψη που και που δε μας χαλάει
κύμματα...
και παραπέμπω σε άλλο ποστ μου που περιέχει και ένα καταπληκτικό σχόλιο της Ορέλιας

Ανώνυμος είπε...

ευχαριστώ για το link στο παλαιότερο σου post αλλά και που μου σύστησες την Ορέλια.. έχω διάβασμα και θα επανέλθω... και αυτή η virginia woolf, την κουβαλάω 25 χρόνια τώρα...αλλά και το ουρλιαχτό της σάρα κέην στο 4.48 ψυχώση (από τα βιβλία που δάνεισα και δε μου επέστρεψαν)...
ζω στην επαρχία- στο μαύρο σκοτάδι δηλ. και θέατρο δε μπορώ να δώ... εκτός και αν με βγάζουν τα λέφτα να πάω μέχρι την Πάτρα...και ό,τι παίζει το ΔΗΠΕΘΕ...

Alexandra είπε...

η αλήθεια του καθενός από μας είναι το κλειδί...

αλκιμήδη είπε...

kyriayf
καλά μη μας παίρνεις και πολύ στα σοβαρά!
εγώ ευχαριστώ


αλεξάνδρα μου
έτσι έτσι
σιγά σιγά καθαρίζω και εγώ και η αλήθεια μου αναδεικνύεται!

candyblue είπε...

πάντως να ξέρεις ότι είμαστε πολύ πιο δυνατοί από όσο νομίζουμε ότι είμαστε. Αλλά καμιά φορά λόγω κατασκευαστικού λάθους(από τον δημιουργό μας) κάνουμε παράξενα πράγματα,όπως να σβήνουμε τις λύσεις των προβλημάτων να καταπίνουμε τα κλειδιά των κλειδωμένων πορτών,να διαλέγουμε τον πόλεμο μέσα μας, ενώ όλοι οι άλλοι έχουν αποσύρει τα στρατεύματα τους και άλλα διάφορα τέτοια.
Σε κάποιες περιπτώσεις το κατασκευαστικό λάθος είναι τόσο μεγάλο που περνάμε τους ομόκεντρος κύκλους της ζωής για χειροπέδες


Ναι, είμαστε έλλογα όντα. Καιρός να αλλάξουμε ότι δεν μας πάει, ακόμα και τις παλιές ουλές στο μέρος της καρδιάς.

Sigmataf είπε...

Δεν ξέρω ποιό είναι αυτό το κάτι, πάντως εσύ μου λες πολλά.

αλκιμήδη είπε...

candy
από δύναμη άλλο τίποτα, μόνο που μερικές φορές ξεχνάμε ότι την έχουμε, ή αφηνόμαστε να πειστούμε ότι δεν...
Μου αρέσει αυτό με τους ομόκεντρους κύκλους
Και τι χρειάζεται τελικά, ένα απλό πηδηματάκι, για να βγείς έξω και να ανασάνεις ελευθερία και σιωπή.

σιγματάφ
λέω, λέω, κάποια στιγμή θα τα ακούσω κι εγώ!
διεργασίες απαραίτητες όλα, δε βρίσκεις;

Sigmataf είπε...

standartttttttttttttttttttt

Orelia είπε...

πωπω λαθη ορθογραφικα που ειχα!!!! :))
απαραδεκτη!!!
απορω, με προβιβασε η κυρια φιλολογος;; :)))

χρησιμο θα ηταν να βρεθουν τα ατοφια αρχεια της εκπομπης εκεινης (ΝΕΤ νομιζω)
αν ξερεις καποιον απο δω μεσα ή αλλου που μπορει να τα βρει, θα ηταν πολυ καλο και θυμησου να βαλεις ενα λινκ ή κατι τελος παντων και για τους υπολοιπους

καλη σου ημερα!

αλκιμήδη είπε...

sigmataf
πάντα!

ορέλια
εμείς κοιτάζουμε το περιεχόμενο και ουχί το περιτύλιγμα, ούτε που τα πήρα χαμπάρι τα ορθρογραφικά (μήπως επειδή είμαι και εγώ μια ανορθρόγραφή;)
Θα προσπαθήσω να τη βρώ την εκπομπή πάντως και να σπάσω το εμπάργκο μου στη TV για χάρη της!

Ανώνυμος είπε...

Πριν λιγες μερες εγραψα σε ενα φιλικο blog για την "ελευθερη βουληση".
Αυτο μου θυμησε το θεμα σου.

Ανώνυμος είπε...

Ακομα να πω οτι την ανθρώπινη συμπεριφορά δεν την καθορίζουν μόνο εξωτερικοί παράγοντες, αλλά είναι και μια σειρά επιλογών μας μετά από αρκετή σκέψη.

Σταυρούλα είπε...

Το να αποδίδω αυτές τις σκέψεις στα επιμέρους στοιχεία του εγώ: υποσυνείδητο, ασυνείδητο, συνειδητό, υπερεγώ, επιβαλλόμενο από βιώματα, κληρονομικές προδιαθέσεις, τη μπαμπέσα κοινωνία, είναι απλώς υπεκφυγή.
Είναι αποποίηση των ευθυνών μου.


Θα το εκτυπώσω και θα το κολλήσω να το βλέπω, για να μην ξεχνώ, ειδικά τις κληρονομικές προδιαθέσεις! ;)

αλκιμήδη είπε...

αννα μαρία
κι άντε τώρα να ορίσουμε τι σημαίνει ελεύθερη βούληση!

renata μου
προχωράμε όμως, ε;
και αφήνουμε πίσω και δαίμονες και αταίριαστα και ότι άλλο μας μολύνει τη ζωή

Unknown είπε...

Ίσως σου φανεί παράξενο αλλά όσο ένλογο ον και να είσαι, η υπόφυσή σου δεν ελέγχεται από το λογικό τμήμα του εγκεφάλου σου...

αλκιμήδη είπε...

καθόλου καμηλιέρη μου
συναισθηματική νοημοσύνη σελιδα whatever ή όπως έγραψα παλαιότερα για τα κατασκευαστικά μας μειονεκτήματα
However, μετά από 1 λεπτό max ο ενλογος νους μπορεί να αρχίσει να αναλύει, και πάντα μπορεί να παρατηρεί τις πράξεις και τα συναισθήματα που ξεπηδούν από την υπόφυση, να τα κατανοήσει και σιγά σιγά να τα μετατρέψει, αν αυτό είναι το επιθυμητό, βεβαίως, βεβαίως.

Unknown είπε...

Aχάαα...
Πόσους ανθρώπους με τέτοιο αυτοέλεγχο που θα αναλύσουν οτιδήποτε πριν περάσει τουλάχιστον μισάωρο από την έκλυση ορμονών που προκαλούν έντονα "συναισθήματα" γνωρίζεις;

Εγώ μόνο 1-2....

Ας μην είμαστε ουτοπιστές, όλα ωραία στην θεωρία και σε αυτή (και μόνο σε αυτή) συμφωνώ μαζί σου....

αλκιμήδη είπε...

α, να η διαφωνία μας αγαπητέ καμηλιέρη
εγώ πιστεύω στις ουτοπίες
και τουλάχιστον για τον εαυτό μου προσπαθώ να τις κατακτήσω

αθεράπευτα ρομαντική; ίσως, αλλά μόνο έτσι αντέχω να ζω.
καλημέρα

Unknown είπε...

Βασικά σε ουτοπίες σίγουρα δεν πιστεύω. Σε βελτίωση της κοινωνίας μας όμως πιστεύω.

Αλλά στο θέμα πρόκληση και συμπεριφορά (και γενικότερα σε κάθε πτυχή της ζωής μας) είμαι υπέρ του "παν μέτρον άριστον". Πρώτα το μέτρο και μετά η ουτοπία :)

αλκιμήδη είπε...

Δε πειράζει καμηλιέρη μου
αν συμφωνούσα όλοι οι άνθρωποι, βαρετός που θα ήταν ο κόσμος!
Καλημέρα σας