Δύσκολα πράγματα

Πήγα σε μάγισσες και χαρτορίχτες. Όντως. Χαρτορίχτρα για την ακρίβεια. Ταρό. Το συζητάγαμε με φίλη από τον Ιούνιο να πάμε, έτυχε και το κανόνισε αυτή την εβδομάδα. Μα δεν έχω κάτι να με ζορίζει σκέφτομαι, αλλά δε πειράζει πάμε για πλάκα. Η σχέση μου με τα ταρό είναι κάπως, ούτως ή άλλως. Τα ρίχνω κι εγώ και τα ψιλοδιαβάζω, δε ξέρω πολύ καλά, τη γενική ατμόσφαιρα και κατάληξη μιας κατάστασης πάντως την πιάνουν. Τα πιστεύω και δε τα πιστεύω. Ίσως να είναι ένας οδηγός, ένα ξεκαθάρισμα της παρούσας κατάστασης. Δε ξέρω. Πάμε για πλάκα λοιπόν. Η μήπως όχι.

Στη χαρτορίχτρα πάμετες. Και πολύ καλή που ήτανε. Όλα μου τα βρήκε. Και μου τα βρήκε καλά. Η δουλειά καλά και νέες δουλειές θα έρθουν. Και το σπίτι, ναι θα γίνει αυτό που θέλω, θα το αποκτήσω το σπιτάκι μου. (ναι, ναι αν δε κουνηθώ δε πρόκειται, αλλά ας το προσπεράσουμε) Και το παιδάκι μου καλά το βρήκε. Και πολλούς από τους παλιούς γκόμενους. Σε σκέφτεται ο ένας, θεά σε έχει, σε σκέφτεται ο άλλος, βασίλισσα σε έχει, ο παράλλος μέσα στη καρδιά του, θα σου κάνει κρούση σύντομα. (Κι εγώ γιατί είμαι μαγκούφα ρε παιδιά;)

Και το νέο πρόσωπο; όλα θα εξελιχθούν πολύ καλά, έχεις άγχος μου λέει αλλά κι αυτός έχει άγχος. Θα περάσει και θα είσαστε πολύ καλά. Μόνο μου λέει, πρέπει να το παίξεις λίγο. Δηλαδή; Να κάνεις τη δύσκολη. Α, δε μπορώ, δυσκολεύομαι. Πρέπει μου λέει, πρέπει. Αλλιώς θα τον χάσεις. Μα βαλτή είναι και δαύτη; Και η ψυχολόγα το ίδιο μου λέει. Βρε, αστον τον άλλον να του γεννηθεί η επιθυμία. Βρε, δε μπορώ. Αφού θέλω, πειράζει; Και οι φίλες το ίδιο μου λένε. Δε μπορώ σας λέω. Δε μπορώ.

Κρύψτε το τηλέφωνο παιδιά, κρύψτε το.

Είμαι πολυάσχολη και είναι τα περισσότερα βράδυα μου κλεισμένα με φίλους και άλλες υποχρεώσεις. Και τα πρωϊνά μου. Αυτό μετράει για δυσκολία; ε; ε;

Μπορώ τώρα να πάρω τηλέφωνο και να είμαι γλυκειά;