Δεν ειπώθηκε αλλά αφέθηκε να εννοειθεί.
Αν με αμφισβητήσεις ξανά, θα σε πετάξω
Αν με πιέσεις, θα σε πετάξω
Αν δεν είσαι απόλυτα ικανοποιημένη με το τίποτα που σου δίνω, θα σε πετάξω
Η "σχέση" μας στηρίζεται στην απόλυτη κυριαρχία.
Το δέχθηκα γιατί ήξερα ότι δεν θα άντεχα μακριά Σου.
Πίστεψα ότι είμαι δυνατή.
Πίστεψα ότι θα μπορέσω.
Τώρα πια ήξερα τι με περίμενε και ήμουνα αποφασισμένη να παλέψω μέχρι τέλους. Να κάνω ότι ήτανε ανθρωπίνως δυνατόν να Σε κρατήσω. Ένας μόνο ο στόχος. Να Σε κρατήσω. Να Σου δώσω μόνο αγάπη, να γιατρέψω τις πληγές Σου.
Πόσο λάθος έκανα, πόσο υπερεκτίμησα τη δύναμη μου...
(Ξανα)παραδόθηκα σε Σένα, (ξανα)έπεσα στη φωτιά.
Μετά την ολονύχτια συνομιλία μας, άυπνη, αναστατωμένη, πέρνω το δρόμο της επιστροφής για Αθήνα. Το βράδυ θα Σε δω. Δέκα ώρες ταξίδι, με αφόρητη κίνηση. Μόλις φτάνω Αθήνα επικοινωνώ. Να έρθω; Τι να σου πω, αν θέλεις έλα, αλλά μετά τις έντεκα, σε τόνο ενοχλημένο. Σφίγγω τα δόντια, με καρδιά να τρέμει, φοβάμαι για το τι θα μπορούσες να μου κάνεις, εξουθενωμένη, έρχομαι. Και με πέρνεις βίαια, χωρίς να μου πεις μιά κουβέντα, και με πονάς, σωματικά μα κυρίως ψυχικά, θέλω να κλάψω αλλά κρατιέμαι και προσπιούμαι. Για πρώτη φορά στη ζωή μου προσπιούμαι ότι αυτό θέλω και εγώ, ότι αυτό που κάνεις μου αρέσει. Κάποια στιγμή ο σωματικός πόνος είναι περισσότερο από ότι μπορώ να ανεχθώ. Αποτραβιέμαι χωρίς να παραπονεθώ, απλώς ενημερώνω. Με κοιτάς και ρωτάς, γιατί δε με φοβάσαι; Γιατί ξέρω πως Είσαι το πεπρωμένο μου. Το υπόλοιπο εκείνο βράδυ Σε είχα ξανά. Και πίστεψα ότι ίσως και να μείνεις.
Λέω για Σένα ότι ζεις σε ένα φανταστικό κόσμο. Και εγώ δε πάω πίσω. Πιστεύω σε ένα κόσμο που η αγάπη έχει δύναμη. Αλλά αυτός ο κόσμος δεν υπάρχει.
Πόσες φορές δε με έφτασες στα όρια μου. Αισθάνομαι ακόμη τα χέρια Σου στο λαιμό μου και στο μυαλό ο φιλόσοφος που στραγγάλισε. Αρνήθηκα να δείξω φόβο. Σου έδειξα πλήρη εμπιστοσύνη. Και τη δοκίμασες πολλές φορές.
Ένα βράδυ, κουβεντιάζαμε για την απιστία, και απροκάλυπτα δήλωσες ότι δε καταλαβαίνεις γιατί εμένα με αφορά το τι κάνεις όταν δεν είμαι μαζί Σου. Ή γιατί αφορά Εσένα το τι κάνω εγώ. Σε παρακάλεσα να μη μιλάς έτσι γιατί με πληγώνει, γιατί δε μπορώ να πιστέψω ότι θα πήγαινες με άλλη. Το θέμα επανήλθε σε συζήτηση αρκετές φορές. Με δικιά Σου πρωτοβουλία. Και εγώ δεν ήξερα που περνάς τις μέρες Σου και τις νυχτές Σου. Και δε τολμούσα να ρωτήσω. Για να μη σε χάσω.
Με ξεκίνησες μια διαδικασία ζεστού/κρύου. Κάποιες μέρες ήσουνα ζεστός, τρυφερός, ο ΧΧΧΧ που αγαπώ. Κάποιες μέρες ήσουν απρόσιτος, ψυχρός. Δεν απαντούσες στα μηνύματα μου και δε σήκωνες το τηλέφωνο. Πίεζα το εαυτό μου να μη πάρει πάνω από δύο φορές στην ίδια μέρα. Φοβόμουνα μη Σε πιέσω. Δεν ήθελα να Σε χάσω. Μετά από δυό τρείς μέρες μου τηλεφωνούσες σα να μη συνέβαινε τιποτα. Και εγώ έκανα τη χαζή και απαντούσα σα να μη συμβαίνει τίποτα. Να Σε κρατήσω. Πάση θυσία να σε κρατήσω. Κι ας είχα περάσει τρείς μέρες στη κόλαση. Για να μη τρελαθώ, κατέγραψα τα πάντα με λεπτομέρεια. Και για να μη ξεχάσω τι τράβηξα. Η παρακάτω αριθμητική πράξη είναι που μου δίνει τη δύναμη και μένω μακριά σου εδώ και δύο μήνες. Όταν αμφιταλαντεύομαι και θέλω να έρθω να πέσω στα πόδια σου και πάλι σε αυτή καταφεύγω.
1+3+2+4+1+2+1+1+5+3+1+6+2+1+8(!)+2+2
Σαρανταπέντε μέρες. Οι ζεστές, ειδικά στη αρχή, υπέροχες. Μετά όχι τόσο. Είχα πλέον κουραστεί. Δεν ήξερα σε τι διάθεση θα ξυπνήσεις. Δε ήξερα πως θα μου το γυρίσεις.
Ανέπτυξα τρόπους να σπάω τις ψυχρές περιόδους Σου. Τη μία θα σου έστελνα μύνημα έντονου σεξουαλικού περιεχομένου, την άλλη θα σε χαίδευα αναγνωρίζοντας πόσο πολυάσχολος είσαι, μετά άρχισα να σου πετάω τα διάφορα προβλήματα μου. Τα δύσκολα οικονομικά μου, μιά αθένεια του Ιάσωνα, την ανυσηχία για τις κύστες στο στήθος, τη πιθανότητα εγκυμοσύνης, το πονεμένο μου πλευρό. Για να μπορέσεις να γίνει ο Ηρωάς μου και να επιστρέψεις πιό γρήγορα κοντά μου. Αληθινά όλα, αλλά δε με προβληματίζανε αυτά. Η ψυχρότητα Σου με προβλημάτιζε. Η φυχρότητα Σου με καταράκωνε.
Γύρισα από ταξίδι και δε πήρες να δείς αν έφτασα καλά. Όλες μου οι φιλενάδες, ο αδερφός μου και κανα δυό θειάδες τηλεφωνήσανε. Αλλά όχι Εσύ.
Θα πηγαιναμε εκδρομή. Ακύρωση
Θα κανονίζαμε ιστιοπλοία. Ακύρωση
Θα πηγαίναμε στη Συγγρου βόλτα. Ακύρωση.
Θα πηγαίναμε στη πινακοθήκη και σε εκθέσεις. Ακύρωση.
Θα περπτάγαμε την Αθήνα κυνηγώντας αγελάδες. Ακύρωση.
Θα πηγαίναμε στην έκθεση βιβλίου. Ακύρωση.
Θα πηγαίναμε στο κοινωνικό φόρουμ. Ακύρωση.
Θα πηγαίναμε σινεμά εκεί που ξέρεις. Ακύρωση.
Θα με συντρόφευες για ψώνια. Ακύρωση.
Ήθελες να με δείς με string μαγιό αλλά δε μπόρεσες να έρθεις μαζί μου να το διαλέξεις.
Κανονίζαμε να βγούμε. Ακυρωση
Σπίτι σου συνέχεια. Πάντα μετά τις έντεκα. Δε λογαριάσες τη κούρασή μου, που έχω εγερτήριο στις εξίμηση κάθε μέρα. Και το δέχθηκα γιατί φοβόμουνα να μη Σε χάσω. Τα δέχτηκα όλα για να Σε κρατήσω.
Στις σαρανταπέντε αυτές μέρες βγήκαμε 3 φορές. Και μιλάμε για μια γυναίκα που είναι συνιθισμένη να βγαίνει κάθε μέρα και έναν άντρα ελεύθερο, που έμενε ξύπνιος μαζί μου μέχρι τις πέντε το πρωί ούτως ή άλλως. Α, πήγαμε και τρείς φορές στη θάλασσα. Έζησα μεγαλεία δίπλα Σου.
Δε με νοιάζει αυτό, οι ψυχρές μέρες ήταν που με εξουθενώσανε.
Αλλά και τις ζεστές δε με συνέπαιρνες, να αντισταθμίσει λίγο το πράγμα. Και στο ζήτησα γιατί καταλάβαινα ότι δε θα άντεχα για πολύ ακόμη έτσι.
Και δε παραπονέθηκα ούτε μία φορά. Έκανα τη χαζή. Γλυκεία, χαρούμενη. Πάντα.
Εστιασμένη στο στόχο μου. Να Σε κρατήσω. Όσο περισσότερο χρόνο γίνεται, μιά σχέση χωρίς ένταση, μέχρι ή να αρχίσεις να Είσαι αυτός που πραγματικά μπορείς να Είσαι, ή να εξουθενωθώ τόσο, που να καταρρεύσει το οικοδόμημα που είχα φτιάξει για Σένα.
Και κάποια στιγμή δεν άντεξα. Τριήμερο του Αγίου πνεύματος. Η μητέρα θα πήγαινε εκδρομή και εγώ θα έμενα μόνη με το παιδί. Ήξερα ότι το Σάββατο θα ξύπναγα στις πέντε και θα άρχιζε ο γολγοθάς. Μου ζήτησες να έρθω σπίτι Σου το προηγούμενο βράδυ. Μετά τις έντεκα. Και για πρώτη φορά αρνήθηκα. Δε φαντάστηκα ότι θα με τιμωρούσες για αυτό. Είχαμε κανονίσει να ερχόσουν σπίτι το Σάββατο για φαγητό και να περάσουμε τη μέρα μαζί εξάλλου. Το πρωί σε παίρνω να δω αν θα έρθεις, για να μαγειρέψω, και μου λές δε ξέρω, θα σε πάρω αργότερα. Και εγώ ξέρω, ότι ξεκινά άλλη μία ψυχρή περίοδος. Και ότι θα περάσω και πάλι το τριήμερο αγκαλιά με το κινητό ελπίζοντας σε ένα τηλεφώνημα που δε θα έρθει. Και θα πρέπει και πάλι να ψάχνω να βρω τρόπους να σε επαναφέρω κοντά. Δεν άντεξα. Αποφάσισα ότι δεν αντέχω άλλο.
Και έδωσα τέλος.
Να περάσω ένα ήρεμο τριήμερο τουλάχιστον.
Ένα μικρό διάλειμα από την κόλαση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου