Αυτό θέλω και εγώ

Σήμερα ήμουνα στο θεατράκι της γειτονιάς μου.
Γινότανε πανζουρλισμός από κόσμο.
Ακούγεται λοιπόν από το μεγάφωνο
"παρακαλώ να πάρετε αγκαλιά τα παιδάκια που δεν έχουν πληρώσει εισιτήριο γιατί δεν υπάρχουν ελεύθερες θέσεις για αυτούς που έχουν πληρώσει."
Λίγο πιό δίπλα τότε, ένας κύριος ψαρομάλλης, γεματούλης, σηκώνεται και κάθεται στην αγκαλιά της καλής του. Χάρηκα το χιούμορ του και το εγκάρδιο γέλιο τους. Χάρηκα το βλέμμα που ανταλλάξανε μεταξύ τους. Έπλασα μιά ιστορία για αυτό το μεσήλικο ζευγάρι. Με παρελθόν, παρόν και μέλλον. Και μέσα στο μυαλό μου όταν έσβησαν τα φώτα, παρακολούθησαν τη παράσταση κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου.