Άρθρο στα σημερινά "νέα"
"ΜΑΘΗΜΑΤΑ γεωγραφίας, μαθήματα ιστορίας, μαθήματα γλώσσας... Από την επόμενη σχολική χρονιά 2.000 μαθητές της A' Γυμνασίου στη Βρετανία θα παρακολουθούν και «μαθήματα ευτυχίας»! Το επιτάσσουν, άλλωστε, τα στατιστικά στοιχεία: ένας στους δέκα μαθητές εμφανίζει συμπτώματα βαριάς κατάθλιψης, σκέπτεται δηλαδή την αυτοκτονία, έχει παρατεταμένες κρίσεις απελπισίας και νιώθει καθημερινά την ανάγκη να κλάψει. Πριν από 25 χρόνια, λένε οι ειδικοί, ο μέσος όρος ηλικίας για την εκδήλωση κατάθλιψης ήταν τα 30 έτη.
Σήμερα, ο μέσος όρος είναι τα 14...
Σε τι συνίστανται όμως τα «μαθήματα ευτυχίας»; Πώς θα επιχειρήσουν οι ειδικοί να βοηθήσουν τα παιδιά να γίνουν πιο «ανθεκτικά» στις πιέσεις της ζωής; Οι βρετανικές αρχές στρατολόγησαν για τον λόγο αυτόν τον Μάρτιν Σέλιγκμαν, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνιας στις ΗΠΑ και έναν από τους πλέον καταξιωμένους ψυχολόγους της γενιάς του. Ο Σέλιγκμαν θα αναλάβει να διδάξει στους Βρετανούς καθηγητές διάφορες τεχνικές της γνωσιακής-συμπεριφοριολογικής θεραπείας και αυτοί με τη σειρά τους θα τις εφαρμόσουν στα παιδιά.Οι καθηγητές θα διδάξουν επίσης στα παιδιά ειδικές ασκήσεις αναπνοής, ώστε να διατηρούν την ψυχραιμία τους όταν για παράδειγμα βλέπουν τους γονείς τους να καβγαδίζουν. "
Είναι ένα βήμα υποθέτω.
Και μόνο ή αναγνώριση ότι υπάρχει πρόβλημα είναι το πιο σημαντικό βήμα.
Να απενεχοποιηθεί η κατάθλιψη.
Κάποια στιγμή, όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με το πόνο του άλλου να μπορούμε να τον δεχτούμε αντί να λέμε "σύνελθε".
Και ίσως στο επόμενο στάδιο, όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με το πόνο το δικό μας, να δεχτούμε και αυτόν.
Το πρώτο βήμα για τη λύτρωση.
Δευτέρα, Ιουλίου 10, 2006
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου