επανάληψη

Τη κυριακή το βράδυ πήγα που αλλού; θεάτρο
Κακή επιλογή έργου, δεδομένης της προιστορίας μου, ζορίστηκα αρκετά, έκλαψα πολύ, ένοιωθα κάθε λέξη να με γροθοκοπά. Φυσικά το δράμα που περιγράφεται απέχει πολύ απο τα δικά μου βιώματα, αλλά η ουσία του είναι πολύ κοντά.

Η μία από τις πρωταγωνίστριες λέει το εξής φοβερό:

"Νομίζετε ότι καταλαβαίνετε. Αν σας υποχρέωναν να ζήσετε στο κεφάλι μας για πέντε λεπτά, θα τρελαινόσασταν, θα πεθαίνατε"

Στη προκειμένη περίπτωση είναι προφανές. Και στη δική μου περίπτωση νομίζω ότι πιάνει κέντρο. Αλλά ισχύει γενικότερα. Ο καθένας τραβάει τα ζόρια του. Κανείς δε μπορεί να καταλάβει. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να είσαι εκεί.

Και μια ιστορία από Μπουσκάλια

Author and lecturer Leo Buscaglia once talked about a contest he was asked to judge. The purpose of the contest was to find the most caring child. The winner was a four year old child whose next door neighbor was an elderly gentleman who had recently lost his wife. Upon seeing the man cry, the little boy went into the old gentleman's yard, climbed onto his lap, and just sat there. When his Mother asked what he had said to the neighbor, the little boy said, "Nothing, I just helped him cry"

μπορείς να είσαι εκεί, ε; ε; μπορείς;