κυριακάτικος απογευματινός ύπνος

Γλυκιά απογευματινή κούραση. Κεφάλι και σώμα γεμάτα από ήλιο, μάτια χορτασμένα θάλασσα και βλέμμα, στόμα κουρασμένο από το χαμόγελο. Νοιώθω ρυτίδες χαράς να σχηματίστηκαν σήμερα, συντροφιά στα μάτια μου, η μνήμη που κουβαλούν αφορμή για να κοιταχτώ στο καθρέπτη χωρίς φόβο. Εξουθενωμένη από τις τόσες στιγμές που μάζεψα, ξαπλώνω, να κλείσω μάτια, να βρω το κενό. Το μυαλό αδειάζει, το σκοτάδι με παίρνει, βρίσκομαι στο ανάμεσα, συνειδητό μπερδεμένο με όνειρο. Έρχεσαι, με αγγίζεις, δάχτυλα στείνουν χορό πάνω στο δέρμα μου. Νοιώθω την επιθυμία σου ηλεκτρικό ρεύμα να τα διαπερνάει, να τα οδηγεί. Μου δίνουν ακριβώς αυτό που έχω ανάγκη. Αφήνομαι. Ανατριχιάζω. Φιλί ανάκατο με ανάσα και ψιθύρους με χαιδεύει. Τόξο το σώμα μου. Τα χέρια σου διαγράφουν το κορμί μου, βάζουν τα κύτταρα μου στη θέση τους. Χαραλώνω. Απολαμβάνω. Αν ήσουν εδώ θα μπορούσες τώρα να μπεις μέσα μου. Διαισθάνομαι πως θα ήταν. Έχω γευτεί όσο από εσένα χρειάζεται για να ξέρω πως θα ήτανε. Νοιώθω την ένωση μας και την ανάσα μου να κόβεται. Δε βγάζω ήχο. Κρατώ τα μάτια κλειστά. Δε φέρνω το κεφάλι μου στον ώμο σου. Δε σε αγκαλιάζω. Να μη προσθέσω άλλη αίσθηση. Μόνο την αφή σου να νοιώθω, τους ψιθύρους σου να ακούω, την ανάσα σου να αναπνέω. Με φροντίζεις. Έχω ανάγκη να με φροντίζεις. Παραδίδομαι. Το σκοτάδι των ματιών μου κοκκινίζει, φωτίζει. Ξυπνάω κι έχω το άγγιγμα σου πάνω μου. Ντύνομαι και το φυλακίζω εκεί, στο ανάμεσα.