Αφορμή πρόσφατο ποστίδιο της Μαύρης Ντάλιας και (ως συνήθως) η αυθόρμητη μου αντίδραση σε αυτό.
Όταν σκέφτομαι τη ζωή μου σε πενταετίες, και πόσα πολλά συνέβησαν ανα πενταετία, και πόσες ανατροπές, και πόσα πολλά έκανα και έμαθα, νιώθω το δρόμο μπροστά μου όχι κοντό, μακρύ, πολύ μακρύ.
Στα 15, μελετούσα για να δώσω εξετάσεις τρίτης μέσης στη κιθάρα, και πίστευα ότι θα γίνω κιθαρίστρια. Θα πήγαινα και πανεπιστήμιο, μαθηματικός, για να μη μου τη σπάνε οι γονείς, αλλά εγώ ήμουνα φτιαγμένη για κιθαρίστρια...
Στα 20, στο Πολυτεχνείο πιά, η κιθάρα μακρινή ανάμνηση, με πρόσφατες τις επιρροές από το τροχαίο που παραλίγο να με αφήσει παράλυτη, συμφιλιωμένη με τη ζωή και μέσα στη θετικότητα, ζούσα ξέφρενα, και πίστευα ότι η ζωή είναι ένα μεγάλο πάρτυ για να το χαίρομαι. Πίστευα ότι θα έκανα μεγάλη και τρανή καριέρα στη βιομηχανία, οικογένεια φυσικά κάποια στιγμή, και θα διασκέδαζα μέχρι τελικής πτώσεως.
Στα 25, έχωντας ήδη διαλύσει τον πρώτο μου αραβώνα, στην αγγλία πιά, είχα αποφασίσει ότι η ζωή μου ήτανε εκεί, και δούλευα σε τράπεζα ως φοροτεχνικός. Στα ξεκινήματα μεγάλου έρωτα, κτίζαμε τη ζωή μαζί.
Στα 30, εν μέσω διάλυσης του δεύτερου αραβώνα, μιας πενταετούς σχέσης και συγκατοίκησης, είχα πάρει απόφαση ότι δε θα κάνω παιδιά, άντε να γνωρίσεις άντρα και να σου κάνει και να προλάβεις να αρχίσεις να γενοβολάς, πίστευα ότι η ζωή μου θα ήτανε στην αγγλία, μόνη, η καριέρα μου στη τράπεζα. Ήμουνα βαριά καταθλιπτική.
Τώρα στα 35, με ένα παιδί που προέκυψε από το πουθενά, στην ελλάδα πια, έκανα κύκλο και να μαι πάλι στη βιομηχανία, φοβάμαι ότι θα μείνω μόνη αλλά στη πραγματικότητα δε πιστεύω τίποτα για το μέλλον πιά, γιατί ξέρω ότι η ζωή συνιθίζει απλώς να τα αναποδογυρίζει όλα και να με εκπλήσσει. Συνήθως ευχάριστα κι ας λέω άλλα μερικές φορές.
Καλή εβδομάδα να έχουμε!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
22 σχόλια:
ουουουουουιιιιιι
τι σοφό πόστ ήταν αυτό!
μπράβο άλκ-μυρίζεις Χαρά και Σοφία!!!
Σοφή Αλκιμήδη, καλησπέρα! Καλή βδομάδα, κούκλα μου! Φιλιά
συνήθως ευχάριστα - αυτό να περιμένεις!!!
και όπως η Αλεξάνδρα λέι,
θα έρθει!
άσε δεν γράφω εδώ.. θα στο στείλω σε mail ... έχει σχέση μ αυτά που γράφεις και την φίλη μου που πριν λίγες μέρες είχα ανεβάσει ποστ...
(απόψε έστειλες τον αστεροϊδή)
:)
Μη φοβάσαι να μείνεις μόνη. Αρκεί να σ' αρέσει ο εαυτός σου.
Φιλί.
Καλημέρα!
mosaic
χαρά κι σοφία; η ψυχούλα μου το ξέρει.
Πως το λέει το άσμα; "μια ζωή το παλέυω, κι όλο λέω εντάξει, μα άλλο είναι στα λόγια, κι άλλο είναι στη πράξη"
renata
ωχ, θα μου βγει το όνομα της σοφής, κι εγώ δε ξέρω που πάνε τα τέσσερα. Προσπαθούμε κούκλα μου ομαδικώς όμως, σωστά;
όλη μου η ζωή
έτσι είναι, απλά είναι δύσκολο πάντα να το πιστέψεις.
Η αλεξάνδρα μας ξέρει...
αλκυονη
μήπως το παραξήλωσα με τον αστεροειδή; Δε πειράζει, δε θα μου το κρατήσει νομίζω. Γέλασα πάντως.
Περιμένω μαιλ
εβελίνα
το ίδιο εύχομαι και σε σένα
φιλιά
Ντόλυ
αμ, αυτό το τόσο απλό, να σου αρέσει ο εαυτός σου, είναι και το πιο δύσκολο, για μένα τουλάχιστον. Συνιθίζουμε ο ένας τη παρουσία του άλλου πάντως!
καλημέρα Αλκιμήδη... σοφότατη η αναφορά στις πενταετίες... άλλα έχω σοκαριστεί τόσα κοινά στοιχεία!!! η κιθάρα, τα Μαθηματικά που δεν έγιναν,εσύ Πολυτεχνείο- εγώ ΚΑΤΕΕ, μια "Τράπεζα" στο παρελθόν, η καταθλιψη, οι σχέσεις... εσύ απέκτησες το παιδί από το πουθενά εγώ απέβαλα ένα παιδι από το πουθενα πριν 5 χρόνια και ίσως να μην μπορώ πια να κάνω παιδιά... ας μη γκρινιάζουμε για το τώρα... σε 5 χρόνια θα δούμε...φλκ :)))
Αααααα! Ρε συ θα πιστέψουν ότι σου δίνω προμήθεια!
Πάντως η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις και γι αυτό μ αρέσει τόσο!
ενα ευκολο συμπερασμα παντως ειναι οτι μαλλον δεν θα ξανακανεις αρραβωνα.... :)
kyriayf
(πως τα σε λέω στα ελληνικά; υφάντρα, τι λες;)
εγώ το ένιωσα ότι μοιάζουμε καλή μου, αυτό είναι που με εκπλήσει συνέχεια το τελευταίο καιρό, πόσο διαφορετικοί είμαστε και πόσο μοιάζουμε τελικά, οι άνθρωποι γενικά εννοώ.
Σε πέντε χρόνια, θα έχουμε να λέμε...
Ντάλια
άμα δε διαφημίσεις τους φίλους σου, ποιόν να διαφημίσεις;
Κι εμένα μου αρέσει η ζωούλα μου, κι ας γκρινιάζω συνέχεια.
nuwanda
θα σας μαλώσω!
γιατί μου το απεύχεστε;
Είναι κάτι που το κάνω καλά, το να αραβωνιάζομαι εννοώ, και στο τέλος την γλυτώνει κι ο άλλος και κρατάει την ελευθερία του.
Αν και λέω, ότι τη τρίτη φορά θα είναι for keeps.
:))
Τα σέβη μου....συνάδελφος στα ανετρεπόμενά (μας) σχέδια!
αλκιμήδη μου! υφάντρα να με λες! από τον αργαλειό που έβλεπα στο σπίτι μιας προγιαγιάς! ιστορίες θέλω να φτιάχνω αλλά κολλάω στα "ψυχω- σχιζώ" μου!!! αλλά κάποια μέρα πες μας για το "μίασμα" που σου φερε η εμπειρία σε Τράπεζα- γιατί εγω το έχω αναγάγει στο "βρώμικο" στοιχείο του παρελθόντος μου! φλκ :)))
γειά σου συναδέλφισσα γοργόνα!
υφάντρα
όχι για μένα η τράπεζα ήταν από τις καλύτερες εμπειρίες μου. Ως εργοδότης, ήταν της φιλοσοφίας πρώτα οι άνθρωποι. Πρώτη προτεραιότητα, η προσωπική σου ζωή (ναι και οι διακοπές), μετά η εκπαίδευση, και μετά η δουλειά. Και στις συναλλαγές με τους πελάτες κάπως έτσι, μόνο ξεκάθαρα προιόντα και μόνο ταιριαστά.
Τέτοια δουλειά δε πρόκειται να ξαναβρώ.
μ'αρέσει η σοφή σου προσέγγιση στη ζωή...
φιλιά - η δαντέλα φίλη σου!
Όχι δεν το παραξήλωσες... Μια χαρά περνάμε (αλλά που είναι εκείνες οι παλιές ντροπές απέναντί μου, ε;)
Αν με εκείνη την πονηρή φετιχίστρια AΑλκυόνη έχετε ανταλλάξει τίποτα e-mails για το πώς θα με καταφέρετε (να σας πάρω μπότες, σπηρούνια και μολεσκίνια), θα τα υποκλέψω!!!
Επί της ουσίας του post, θα τα πούμε σε 5 χρόνια! (Σε καλό δρόμο, πάντως, σε βλέπω).
καλησπέρα δαντελένια Αλεξάνδρα
πότε έτσι, πότε αλλιώς εγώ, τώρα θα με μάθετε;
βελτιώνομαι όμως, νομίζω
αστεροειδή μου
μα τότε δε σας ήξερα, τώρα έχω αρχίσει να σας νιώθω πιο δικό μου άνθρωπο!
(δώσε θάρρος του χωριάτη που λένε, κάπως έτσι)
κι επι της ουσίας, μηδένα προ του τέλους μακάριζε (ή κακαριζε θα ήταν πιο ταιριαστό;) είμαι το άκρον άωτον της κυκλοθυμικότητας.
Για ένα λόγο δε συμβιβάζομαι με το θάνατο, ότι συνέχεια αλλάζουμε, συνέχεια η ζωή μας εκπλήσσει. Μου άφησαν μια μελαγχολία τα λόγια σου. Ομως νιώθω ότι ταξιδεύεις όμορφα, το παλεύεις όσο μπορείς. Καληνύχτα.
αίσθηση
κοίτα που και το αισιόδοξο μου βγαίνει μελαγχολικό...
Είμαι ένα δράαααμα! μπουχαμπουχαχαχα
άσχετως παπαριάς και αστεισμών πάντως, σε ευχαριστώ, και ναι όπως λέει κι ο Καβάφης "Όσο μπορω"
Σχέδια κάνουμε μόνο για να περάσει η ώρα αλλιώς.....
1. Σωστό βήμα ο επαναπατρισμός. Πουθενά δεν είναι καλλίτερα (γνώμη μου) από την πατρίδα σου, ειδικά τη δική μας. Κι ας έχει όλα τα κακά του κόσμου.
2. Η μοναξιά είναι και ελευθερία. Για σκέψου πόσους βαθμούς ελευθερίας σου περιορίζει η δέσμαευση! Και το αντάλλαγμα τι; Μιά παρέα για να μοιράζεστε ένα κρεβάτι. Μα αυτό μπορείς να το κάνεις με τον εκάστοτε της αρεσκείας σου χωρίς να δεσμεύεσαι!
3. Το παιδί σου είναι η καλλίτερη παρέα και ισχυρό αντίδοτο κατά της πλήξης.
Φιλιά
τασσούλα
για να περνάει η ώρα ευχάριστα, ωραία τα όνειρα, αρκεί να μη τα παίρνουμε πολύ στα σοβάρα, μόνο όσο χρειάζεται για να κινητοποιούμαστε
φιλιά
ηλιότυπο
1.εγώ έχω δύο πατρίδες, ελλάδα ΚΑΙ αγγλία. Και που ξέρεις, μπορεί στο μέλλον να αποκτήσω και τρίτη!
2. ε, δεν είναι και αμελητέο το αντάλλαγμα! και δεν είναι μόνο αυτό. Εξάλλου, σχέσεις που μας περιορίζουν τις ελευθερίες μας μακριά από εμάς. Άλλες σχέσεις επιδιώκουμε. (Βρε λες για αυτό να μην τη βρίσκω; λες;)
3. αυτό ξαναπες το. Αν και δεν είχα ποτέ θέμα πλήξης, ανεξαρτήτως παιδιού.
ματς μουτς κι απο μένα
Δημοσίευση σχολίου