Παρασκευή, Ιανουαρίου 19, 2007
ανεπάρκειας παραλήρημα
Κούραση. Ψυχική και σωματική. Διελκυνστίδα. Εδώ, εκεί, τραβιέμαι. Δεκα κομμάτια. Πραγματα που πρέπει να γίνουν και δε προλαβαίνω. Πράγματα που θέλω να κάνω και δεν έχουν προταιρεότητα. Χρόνος, χρήμα, αισθήματα. Μπερδεμένες ανάγκες, μπερδεμένα όλα. Τάσεις φυγής. Τάσεις χαμού. Τάσεις καταστροφής. Κατέστρεφε. Αντοχες. Πεπερασμένες. Δύναμη. Ανανεουμενη. Τρενάκια. Τρέχουν. Ανεβοκατεβαίνουν. Βυθίζονται. Υψωνονται. Δε ξέρω τι θέλω.Και όταν ξέρω τι θέλω δε πιστεύω αν το αξίζω. Αν θα το δώσω. Θέλω να το δώσω, φοβάμαι να το δώσω, θέλω να το κρατήσω μακριά, τιμωρίες. Χάδια. Δώσε Πάρε Δώσε. Κλοπή. Συμπίεση. Βάρος. Ασήκωτο. Πουπουλένιο. Αντέχω. Χαρά. Λύπη. Θλίψη. Σύνθλιψη. Συνάντηση. Γίνεται, δεν γίνεται, έρχεται, φεύγει. Φυγή. Φυγή.Υπεκφυγή. Πρόσκληση. Πρόκληση. Πείσμα. Ανάγκες, να αναρωτιέμαι ποιές είναι, ποιες θέλω, ποιές είναι επίκτητες, ποιές όχι, ποιές θα κρατήσω, ποιές θα ικανοποιήσω. Σκοτάδια. Θλίψη. Μπαλκόνια. Καπέλα. Φυγή. Φυγή. Χρειάζομαι διακοπές. Διακοπές από τη ζωή, από μένα. Κυρίως από μένα. Δε με αντέχω άλλο. Δεν αντέχω την ανεπάρκεια μου. Το ίδιο συναίσθημα πάντα. Ανεπαρκής. Ότι και να κάνω δεν είναι αρκετό. Δε ξέρω καν τι πρέπει να κάνω. Ηλίθια. Δε καταλαβαίνω τι πρέπει να κάνω. Κι όταν καταλαβαίνω δε το κάνω. Σε μανία καταστροφική να διαλύσω ότι κι αν είναι αυτό. Κουράζομαι. Δε θέλω να καταλάβω τι πρέπει να κάνω. Δε με νοιάζει. Καταθλιψη. Δε με νοιάζει. Κενό. Επιζητω το κενό. Τίποτα να μη κάνω, τίποτα να μην αισθάνομαι, τίποτα να μη με αγγίζει. Τίποτα να μην υπάρχει. Ούτε εγώ, ούτε τα μέσα μου, ούτε τα έξω μου. Κενό. Να μη χρειάζεται να καταλάβω τι πρέπει να κάνω, να μη χρειάζεται να κουμπώσω για να κάνω αυτό που πρέπει, να μην αποτυγχάνω. Να μη προσπαθώ για να μην αποτυγχάνω. Κενό. Να μην είμαι ανεπαρκής. Να μη με αγαπάνε για να μη κόβω τις κλωστές. Ανεπαρκής, ανύπαρκτη, ανούσια. Τίποτα να μην υπάρχει, τίποτα να μη πονάει, τίποτα να μην απογοητεύει, τίποτα. Φυγή από μένα, πως. Κούραση. Κουράστηκα να με ζω, να με ακούω, να με βλέπω, να με νιώθω. Κουράστηκα να απογοητεύω, να σκοτώνω, να καταστρέφω. Κουράστηκα να προσπαθώ. Κουράστηκα από τα λάθη μου. Κουράστηκα να αναζητώ. Κουράστηκα από τα πρέπει μου. Κουράστηκα από τη μοναξιά μου. Κουράστηκα να ελπίζω, να ονειρεύομαι, να κοροιδεύω τον εαυτό μου ότι κάτι κάνω, ότι βελτιώνομαι, ότι κάποια στιγμή θα βρώ την ακρη. Ότι κάποια στιγμή θα αρκώ. Ποτέ δε θα είμαι αρκετή. Για το παιδί, για τον έρωτα, για τους φίλους, για τη μητέρα, για μένα. Ανεπαρκής, να απογοητεύω. Με κούρασε αλκιμήδη η ανεπάρκεια σου. Με κούρασε.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
24 σχόλια:
..ποιος κοριτσι μου κολλησε στο ομορφο μυαλουδακι σου πως εισαι ανεπαρκης??γιατι κανεις αυτο το εγκλημα στον εαυτο σου..τον οποιο εσυ και μονο εσυ δεν τον δεχεσαι??γιατι??ποιος ειναι τελειος??
βαλε κατω τα πραγματα..ειναι απλο..βημα βημα..ανακαλυπτεις ξανα τι σου αρεσει..απο την αρχη..!!
θετεις στον εαυτο σου επιλογες..εσυ και μονο εσυ..τις πιο απλες επιλογες..αρκει να βαλεις το μυαλο να δουλεψει θετικα..!!στειλε μου μειλ αν θελεις..θα χαρω πολυ σου λεω..ολοι τις ιδιες αναγκες εχουμε γλυκια μου..!!
Κανεις δεν ειναι τελειος Αλκιμηδη.
Αυτο πρεπει να δεχτεις.
δεν είσαι ανεπαρκής... το ξέρεις καλύτερα...και ξέρεις τόσες τεχνικές χαλάρωσης!!!
είσαι υπέροχη, σε θαυμάζω (αλήθεια λέω)...
κάνε το "νησάκι" σου στο μυαλό σου, να ξεκουραστείς...
μην αφήσεις την παλιοΚ να σε παρασύρει...
χεράκι και φιλί:)
ανεπαρκης για ποια ορια;
για ποιανου ορια;
για τα δικα σου;
δεν νομιζω...
η ανεπαρκεια μας διοχετευετε απο το περιβαλλον...
γνωμη μου...
φιλια...
αν και στεναχωριέμαι που σε βλέπω σ αυτή την ένταση, από την άλλη είναι από τα καλύτερα κείμενα που χω διαβάσει στη ζωή μου
Ξεκόλλα βρε!
θα σου πω ένα μυστικό:
το αίσθημα της ανεπάρκειας είναι κατασκεύασμα του μυαλού....
όπως οι παραισθήσεις...
όπως οι εφιάλτες...
Στείλτο από κει που ήρθε λοιπόν!
;-)
Με κούρασε η ανεπάρκειά μου... επίσης!
δεν είμαστε καλά!!!
Ξεκκόλα Αλκιμήδη.. όσοι είναι σκεπτόμενοι και προβληματίζονται μόνο ανεπαρκείς δεν είναι.. δείξε λίγη περισσότερη ψυχραιμία..
Πώς κατάλαβες ότι είναι ανεπαρκής; Ποιος έθεσε τα όρια της ανεπάρκειας αυτής; Γιατί τα ξεπεράστε; Ποιος το είδε πρώτος;
Μου άρεσαν οι κοφτές προτάσεις. Τόσο απαιτητικές, τόσο συναισθηματικές που δείχνουν μία ψυχολογία τόσο εύθραυστη (ελπίζω ποιητική αδεία και όχι στην πραγματικότητα).
Καλημέρα σε όλους
Ουφ σήμερα καλύτερα, είχα μια πανέμορφη εμπειρία χθες το μεσημέρι που με συνέφερε. Είδα τη ζωή ενός ανθρώπου να αλλάζει, είδα έναν φίλο να αποφασίζει να σώσει τη ζωή του και πήρα δύναμη από αυτό.
φεγγαροαγγαλιασμένη
είναι κατασκευαστικό το θέμα. Πρέπει να γίνει πλήρης κατεδάφιση και αναδόμηση από τητν αρχή μου φαίνεται.
lee
εύκολο να το λες, και το πιστεύω με τη λογική μου, και φυσικά επιτρέπω σε όλους να μην είναι τέλοιοι, πλην του εαυτού μου. Η μάλλον, επιτρέπω και στον εαυτό μου να μην είναι τέλειος, με πείσμα συνεχίζω να μην είμαι τέλει και μετά με τιμωρώ για αυτό.
υφάντρα
να κρατήσω γερά το χέρι σου λοιπόν και να μην αφήσω την κυρία Κ να με απομακρύνει από τη ζωή που θέλω.
βασιλική
μεγάλο θέμα αυτό, ποιά είναι τα όρια και ποιός τα θέτει.
Εγώ, εγώ θέτω τα όρα, και είναι παράλογα όρια, και η δυσκολία είναι στο να αλλάξω τα όρια που θέτω εγώ.
μάρκο μου
το φαντάστηκα ότι θα σου αρέσει. Ελευθερος συνειρμός. Να και κάτι θετικό από όλη αυτή την ψυχική αναταραχή και τους δαιδάλους του ζαβλακωμένου μυαλού μου.
συμμαθήτρια
άλλο να το λες αλλο να το κάνεις
Φυσικά και είναι κατασκέυασμα του μυαλού, γιαυτό και δε ξεφεύγω. Φυγή από τον εαυτό μου, η μεγαλύτερη ανάγκη, η πιο δύσκολη να πραγματοποιηθεί
γεωργια
:)
περπατάμε πλάι πλάι λοιπόν. Κράτα με να σε κρατώ και ότι γίνει.
λύκε μου
εμ, δεν είμαστε, είμαστε;
Αν είμασταν εδώ θα είμασταν;
φιλάκια
shades
ψυχραιμία; τι είναι τούτο; άγνωστες λέξεις...
δείμε μου
εγώ μόνον επι προσωπικού ποστάρω
η ψυχολογία δεν είναι απλώς εύθραστη, κατακερματισμένη και αλλοπρόσαλη είναι.
Τουλάχιστον βγαίνουν όμορφα κειμενάκια.
:)
μα..έγινε κάτι;;;
αλκυόνη μου
τα χω παίξει
βασικά αυτό συμβαίνει
και ψάχνω τρόπους να το διαχειριστώ
too much too soon too fast
όλοι το ίδιο είμαστε, ανεπαρκείς...
απλά προσπαθούμε κάθε μέρα που ξημερώνει.
βγες από την σκορπίστικη δίνη (την ξέρω καλά) δεν σε οδηγεί πουθενά. και κοίταξε γύρω σου. ξέρεις ότι θα δεις πράγματα που αγαπάς περισσότερο από τον εαυτό σου. και αυτό από μόνο του είναι κίνητρο.
κάνε ρέικι και αφέσου. φόρα ροζ για λίγο - κυριολεκτικά και μεταφορικά και μην σκέφτεσαι - κενό απόλυτο αν μπορείς για να καθαρίσεις από τις αρνητικές σκέψεις!
κατάλαβα πως είσαι, αλλά πολέμα το...
Δε θυμάμαι αν στο έχω ξαναγράψει, αλλά η μεγαλύτερη απόδειξη ότι είμαστε άνθρωποι, είναι η ατέλειά μας ή αλλιώς η ανεπάρκειά μας. Η αμφιθυμία, τα μπερδεμένα αισθήματα, είναι χαρακτηριστικά της ψυχής μας κι όποιος δεν τα νιώθει απλώς τα πάγωσε γιατί τα φοβήθηκε. Είσαι ένας φυσιολογικός άνθρωπος, πίστεψέ το.
Αυτό που περιγράφεις για κλασικό μπλοκάρισμα άγχους μου κάνει...τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο. Αναγνώριση θέλει και αποφόρτιση.
αλεξανδρα
δεν έχω κι άλλη επιλογή από να το πολεμήσω, αυτό κάνω
όσο για το ρεικι, μου λείπει...
Θα βοηθούσε
αίσθησις
είμαι παναθεμά με είμαι
να το πιστέψω, να το αποδεχτώ, να το αντέξω
μαύρη ντάλια
από άγχος δε λες τίποτα
τόσο που σχεδόν με ακινητοποιεί
Τώρα αν πω πως "ότι ποστάρεις επί προσωπικού" το κατάλαβα, θα είναι μεγάλο ψέμα.
χάνεις το στοίχημα... πώς με κάποιο τρόπο θα μπεις κι εσύ στις "αποκαλύψεις" ;;;;
χε! και τί έγινε δηλ αν μας παρατηρείς από μακριά!!!!
"η μικρή αλκιμήδη κάθεται και κλαίει κλπ κλπ κλπ "
φιλάκια κούκλα
τσα!!! να γελάσει το χειλάκι σου!!!! νέο avatar!!! κομματάκι του πραγματικού!!!!
και για να σου φύγει το "γκρίζο" με "ταλαιπωρείς", να μεταφράζω ένα παραμύθι των αβοριγίνων (είδες η μαμά που μένει πλέον "Αστραλία")... που τελικά απομυθοποιεί το χρώμα... θα έρθει χαρισμένο!!!
και τώρα "διαβολίζομαι" να προτείνω στην αλκυόνη μας... μια φάρσα... χι!!! χι!!!
δεν τσιμπας καλή μου, το ξέρω!!!
φιλί:)
Αφού εσύ το ξέρεις καλύτερα: Η Αλκιμήδη πάντα ξαναγεννιέται από τις στάχτες της...συνεχώς! Το ξέρεις, άρα χαλαρώνεις, άρα: λιγότερη κούραση.
Καλημέρα και καλή εβδομάδα!!Να είσαι καλά!!
Καλημέρα σε όλους και καλή εβδομάδα
δείμε
απλό δεν είναι;
ότι γράφω είναι βίωμα δικό μου
δε θα είχα νόημα αυτοψυχαναλυτικό αλλιώς
δε ξέρω και δεν έχω ανάγκη να γράφω αλλιώς
αλκυόνη
μπαίνω σε πειρασμό
δύσκολο να αντισταθώ στη πρόκληση
υφάντρα μου
αναμένω το παραμυθάκι
κι αν τσιμπήσω το κρίμα στο λαιμό σας
και το ρεζίλι δικό μου
μπεμπέ
μήπως να μετονομαστώ σε φοίνικα;
ή σε εφτάψυχη γατούλα;
έτσι είναι, πάνω κάτω εγώ
είπαμε κυκλοθυμική
τασσούλα
τη καλημέρα μου και σε σένα
Για να ανεβουμε λιγο στην καινουργια βδομάδα ε; Αντε μπράβο.(αυτό είναι το αυστηρό μου)
καλημερες :)
Δημοσίευση σχολίου