Πολλοί μπλογκοφίλοι ανήσυχησαν με το προηγούμενο ποστ, ότι δεν είμαι καλά. Δεν ήμουν καλά. Μέσα μου. Όλα τα έξω ήταν τέλεια. Ξέρεις όταν η κατάθλιψη έρχεται σε μια στιγμή που δεν έχεις τίποτα άσχημο για να τη δικαιολογήσει είναι τόσο χειρότερο. Μαζί της προστίθεται και η ενοχή για αυτά που αισθάνεσαι. Είναι πολύ πιο εύκολο αν υπάρχουν στραβά. Τότε μπορείς δικαιολογημένα να είσαι θλιμένος. Μπορείς κάπου να ρίξεις το φταίξιμο. Αλλά όταν έρχεται έτσι, ξαφνικά, κι όλα βαίνουν καλώς, και δεν υπάρχει λόγος για να είσαι χάλια, είναι ακόμη πιο δύσκολο.
Αυτό προσπαθώ να πω όταν λέω "γαμημένη κατάθλιψη". Δε τη χειρίζομαι ακόμη. Τυχερή ούσα αυτή τη φορά είχα κάποιον πλάι μου που τη βίωσε μαζί μου και με προστάτεψε από τον εαυτό μου. Κι έτσι ο κύκλος της κατάθλιψης έκλεισε και η αλκιμήδη βγήκε από αυτόν αλώβητη. Και οι γύρω της. Ο επόμενος κύκλος κατάθλιψης με περιμένει στη γωνία, το ξέρω αυτό, και πάντα περνάει, κι αυτό το ξέρω. Ίσως κάποια στιγμή να απαλλαγώ απο αυτούς τους κύκλους. Ίσως όχι. Δεν έχει σημασία. Μακάρι να μπορούσαν οι γύρω να καταλάβουν τη φύση της ασθένειας και να μπορούσαν απλώς να είναι εκεί χωρίς να προσπαθούν με λογικά επειχηρήματα να βοηθήσουν. Αυτό, το να είναι κάποιος εκεί, χωρίς να κρίνει, βοηθά εμένα τουλάχιστον. Αυτή τη φορά το ειχα και για αυτό νομίζω τόσο γρήγορα έκλεισα το κύκλο.
Τώρα χαρά. Και δύναμη, πολύ δύναμη. Και έτοιμη να κλείσω το χρόνο.
Καλή μου χρονιά λοιπόν!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
20 σχόλια:
ειμαι σιγουρη πως σημερα βλεποντας το προηγουμενο ποστ γελας..ολοι το ιδιο..δεν εισαι μονη..φιλια..!!
Πόσο χάρηκααα, μάτια μου! :^) Σου πάει βρε το γέλιο!;) Να ΄ναι καλά κι αυτός! ;)
Σου χω θυμώσει όμως και αλπίζω να έμαθες το γιατί ;)
Χρόνια πολλα και καλά γλυκιά μου :)
Μια άλλη γνώμη είναι να σταματήσεις τη μάχη με αυτό και απλά να εξοικειωθείς μαζί του, θα ξανάρθει και θα ξαναφύγει...όσο πιο μονιασμένοι είμαστε με το σκοτεινό μας κομμάτι τόσο πιο ανώδυνα το βιώνουμε.
Καλή χρονιά!
φεγγαροαγγαλιασμένη
κι όμως δε γελάω καθόλου
οι στιγμές που βιώνω όταν είμαι στη δίνη της κατάθλιψης, όσο αναίτιες κι αν είναι, δεν είναι καθόλου για γέλια. Πίστεψε με.
Την αποδοχή τους, που λέει και η ντάλια, ναι, αυτό ναι.
ρενάτα μου
να ναι καλά κι αυτός, δε λες τίποτα
θα μπορούσα και μόνη μου αλλά με παρέα είναι τόσο πιο εύκολο
και όμορφο
παράφωνε
ξέρω γιατί
αλλά και εσύ δε μου έστειλες ένα γράμμα, μια συλλαβή
επιφυλάσσεσαι για μια άλλη φορά;
νταλια
και εσένα στεναχωρέθηκα που δε σε γνώρισα
επιφυλασσόμαστε;
όσο για αυτό που λες, έτσι είναι, αφού εν τέλει είναι κομμάτι μου και δε μπορώ να το αποφύγω πρέπει να μονιάσω μαζί του. Και είμαι μονιασμένη όταν είμαι εκτός του αλλά όταν το βιώνεις όλα είναι αλλιώς
Πολύ σημαντικές οι άγκυρες για να κρατηθείς κοντά στη ζωή σου και να μη χαθείς στους βυθούς του μυαλού κι εγώ ευτυχώς έχω πολλές άγκυρες και γερές.
καλή μου αλκιμήδη, χαίρομαι που πέρασες αυτόν τον κύκλο...και που βρέθηκε "αυτός" να σου παρασταθεί...γιατί και εγώ πάλι παλεύω με "φαντάσματα"... μάλλον την βγάζω καθαρή! προς το παρόν... καταλαβαίνεις; όταν η "κυρία" υποτροπιάζει... αλλά έμαθα πιά να την ανακαλύπτω!!! και να την αντιπαλεύω.. φιλιά:)
Εγώ πάλι δε νομίζω ότι ήταν κατάθλιψη. Μια κρίση μου μοιάζει απαισιοδοξίας από την ανάμνηση 10 κακών του έτους και της συνειδητοποίησης μιας ρουτίνας από την οποία αναζητούσες τρόπους να απαλλαγείς. Είπα κι άλλη φορά, ότι το επικίνδυνο σε τούτο είναι η ίδια η επανάσταση που αντιβαίνει κοινωνικές κανονικότητες. Ελπίζω τώρα που είδες τη ρουτίνα να προσπαθήσεις να αλλάξεις την καθημερινότητά σου με μικρά συνειδητά κάθε φορά βήματα και έτσι να κάνεις πιο ευχάριστη τη ζωή σου. Χαίρομαι πάντως που είχες κάποιος δίπλα σου στην όλη απαισιόδοξη φάση σου.
Ούτε λογική, ούτε συμβουλές. Με το Μαύρο Σκυλί κανείς δεν κάνει τον ξερόλα.
Απλώς, αν κάποια στιγμή νιώσεις ότι έχει έρθει να συγκατοικήσετε, θυμήσου ότι η ασθένεια θέλει γιατρό και όχι ηρωισμούς. Όπως δεν είναι ντροπή να πας στον οδοντίατρο για καθάρισμο. Εντάξει;
Φιλιά.
Καλή σου χρονιά λοιπόν :)
ξέρεις έτσι;
να μου φιλήσεις όποιον δίπλα σου στάθηκε...
Ψιτ! Ακόμα κι αν δεν το νιώθεις, σκάσε ένα χαμόγελο στον εαυτό σου...κάνει καλό ;-)
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ και από μένα
κατάθλιψη, κατάθλιψη - δεν ειδωθήκαμε... γκρρρρρρρρρ
Kαλή χρονιά Αλκιμήδη.
Καλή χρονιά Στήριγμά της.
Να ειστε πάντα καλά & μαζί.
Επίσης θα συμφωνήσω με την Μαύρη Ντάλια. Αντιμετώπιση & Συμφιλίωση.
Εύχομαι την επόμενη ΄φορά, να περιμένεις εσύ την κατάθλιψη στη γωνία, και όχι αυτή εσένα.! φιλάκια,΄κι όποτε θες να βρεθούμε!!!
κάθε φορά η κατάθλιψη καραδοκεί. αν της δώσουμε την ευκαιρία. είναι τόσο εύκολο να διαλέγουμε το σκοτεινό κομμάτι του εαυτού μας.
αυτός που σου στάθηκε ήξερε ότι άξιζε τον κόπο...
Τέλος καλό όλα καλά, λένε... Προσωπικά, δεν μ' αρέσει αυτή σου η βεβαιότητα ότι θα ξανάρθει...ακούγεται σχεδόν σαν νάναι "προσδοκία", σαν κάποιου είδους καταφύγιο, και δεν το θέλω κάτι τέτοιο ούτε για σένα ούτε για κανέναν.
Έχεις ανθρώπινες αγκαλιές για καταφύγιο, έχεις τον Ιάσονα, πρωτίστως, έχεις και το στήριγμά σου, έχεις και φίλους, που δεν ρωτούν, αλλά πάντα καταλαβαίνουν πότε, πώς, γιατί και ποιόν πρέπει να στηρίξουν...
Η ζωή, κι άσχημη όταν είναι, πάλι πανέμορφη είναι!
τί θα γίνει με σένα;;;
θα περιμένουμε πολύ ακόμα καινούριο ποστ!!!;;;
μας λείπεις
:)
αλκιμηδη μου;
κοψε τον κυκλο...
μαχαιρι...
γινετε!
:)
υφάντρα μου
μεγάλη υπόθεση να μάθει κανείς να περνάει αλώβητος
μακάρι για όλους μας
δείμε
μα καμία σχέση
σας στέλνω χαμόγελα πάντως
μπαμπάκη
ναι, γιαυτό και ψυχαναλύομαι, αποφεύγω τα φάρμακα προς το παρόν
δεν είναι ντροπή, αλλά είναι δύσκολο να αποδεχτείς τη θλίψη όταν όλα είναι τέλεια, αλλά κι η αποδοχή είναι μέρος της αντιμετώπισης της "κατασκευής"
Και αυτό θα γίνει σιγά σιγά
όλη μου η ζωή
δε κάνω και τίποτα άλλο από το να τον φιλάω!
γοργόνα
σκάω ένα χαμόγελο γενικώς
τώρα είμαι καλά ούτως ή άλλως
λύκε μου
γκρρρρ δε θα πει τίποτα
lee
ευχαριστούμε, ευχαριστούμε
και σε σας
μπεμπέ
θα βρεθούμε οπως και δήποτε!
αχ βρε αλεξάνδρα
εκεί είναι το γαμώτο
ότι τη στιγμή που έρχεται δεν έχουμε επιλογή αν θα της δώσουμε την ευκαιρία ή όχι
ένα έρμαιο στα συναισθήματα (και στη προσωπική μου περίπτωση στην απάθεια συνδιασμένη με έντονη αυτοκαταστροφικότητα) είμαστε
αστεροειδή
όλα ζωή και όλα όμορφα
ακόμη κι αυτά που πονάνε
εκ των υστέρων
αλλά ναι, τελος καλό όλα καλά
και δεν είναι θέμα προσδωκίας, είναι απλώς έτσι, πιθανότατα θέμα χημείας, εγώ και ο σημαντικός μου άλλος θα ταν καλό να το αποδεκτούμε για να βρούμε και τρόπους να το αντιμετωπίζουμε και να το προσπερνάμε όσο πιο ανώδυνα γίνεται
Γιατί όταν εγώ υποφέρω, υποφέρει κι εκείνος ξέρετε
αλκυόνη
τα χω παίξει με τα τρεχάματα
επιφυλλάσομαι
βασιλική
δε ξέρω, δε πιστεύω ότι γίνεται.
Ίσως και να γίνεται αλλά τώρα προτιμώ την αποδοχή
έχει το ενδιαφέρον του πάντως
Να με και εγώ εδώ να σου ευχηθώ καλή χρονιά και χρόνια πολλά.
Το είχα πεί πως θα έρθω έστω και αν άργησα λιγάκι.
Ότι ποθείς με υγεία χαρά ευτυχία και χαμόγελο να στα φέρει ο νέος χρόνος και δύναμη ανεξάντλητη.
Δημοσίευση σχολίου