Παρασκευή, Ιανουαρίου 12, 2007

ψυχανάλυσης αναγκαιότητα

- Γιατί πηγαίνεις ψυχανάλυση
- Δεν έχω επιλογή. Δε ξέρω αν υπάρχει άλλος τρόπος, εικόσι τόσα χρόνια τωρα δε βρήκα άλλο τρόπο.
- Και σε βοηθάει καθόλου;
- Δε ξέρω, άλλες φορές ναι, τις περισσότερες όχι.
- Και γιατί συνεχίζεις;
- Με κρατάει μακριά από το μπαλκόνι
- ;
- Η ελπίδα της λύτρωσης. Η ελπίδα ότι ίσως κάποια στιγμή να ισορροπήσω με κρατάει μακριά από το μπαλκόνι...


Ατάκες από θεατρικά έργα
"Θέλω να αλλάξω ουρανό αλλά δεν υπάρχουν δρόμοι"
"Αν μπορούσες να ζήσεις μέσα στο κεφάλι μου για πέντε λεπτά θα τρελαινόσουνα, θα πέθαινες"
"Κλείστε τα μάτια και φανταστείτε. Φαντάστειτε επίμονα. Παραμεινετε έτσι μέχρι να το πιστέψετε. Η πίστη είναι λύτρωση"
Κι εγώ; εγώ που δε πιστεύω σε τίποτα, πως θα λυτρωθώ; Που θα βρώ το δρόμο; Πως θα αλλάξω ουρανό; Πως θα αλλάξω κεφάλι;
Νέα επίσκεψη, νέος κύκλος, οι άγκυρες είναι εδώ άραγε; Όταν είμαι μέσα στη δίνη δε βλέπω τις άγκυρες, είμαι τυφλή. Κλείνω τα μάτια, βαθιά ανάσα, ελπίζω σε λίγο χρόνο παρατήρησης. Θέλω να χαθώ, να χαθώ, να σβήσω, να φύγω. Να φύγω. Η ελπίδα της λύτρωσης με κρατάει εδώ. Μένω εδώ όσο ελπίζω. Πιστεύω στην ελπίδα μου, στη χείμαιρα μου. Η ελπίδα δεν είναι λύτρωση. Η ελπίδα είναι η μόνη άγκυρα που αυτή τη στιγμή βλέπω. Είναι η μόνη άγκυρα που πάντα βλεπω. Είναι η μόνη άγκυρα η δική μου, που μόνον εγώ ορίζω. Να γιατί πηγαίνω ψυχανάλυση. Για να μη πάω στο μπαλκόνι.

23 σχόλια:

ο δείμος του πολίτη είπε...

Η ελπίδα είναι εκείνο που στρέφει τον κόσμο και στη θρησκεία. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ρεαλισμός και κριτική ικανότητα να μπορούμε να ελέγχουμε τι γίνεται γύρω μας. Δεν πιστεύω στην ψυχανάλυση -το έχω ξαναπει- όχι για δεν τη θεωρώ επιστήμη- αλλά επειδή δε βοηθά όσο χρειάζεται νομίζω.

Σταυρούλα είπε...

Τους περισσότερους, Αλκιμήδη μου, κάτι μας κρατά απ΄το μπαλκόνι.Υπάρχουν φορές που την έλξη τη ζούμε έντονα κι άλλες όχι τόσο! Ελπίζω τουλάχιστον να υπάρχουν κι άλλοι ισχυρότεροι λόγοι!

raffinata είπε...

... γι αυτό ακριβώς κλείνω την μπαλκονόπορτα :(

An-Lu είπε...

...και πολύ καλά κάνεις!!!!!

tassoula είπε...

Συμφωνώ με την γοργόνα...και πολύ καλά κάνεις!!Πολλά φιλιά!!

kyriayf είπε...

για τις "άγκυρες" σου και μόνο... αξίζει!!! για να ανοίγουν τα μάτια και τις βλέπεις...
φιλιά!!!

fish eye είπε...

..ναι βλεπεις καθαροτερα μετα απο τις συνεδριες..γνωριζεις τον εαυτο σου..γιατι αυτο γιατι εκεινο..
και πανω απ ολα μαθαινεις πως ολα ειναι επιλογη σου..να εχεις την μπαλκονοπορτα ανοιχτη η κλειστη..

αλκιμήδη είπε...

δείμε
δεν έχετε άδικο, έτσι είναι για πολλούς ανθρώπους, μερικοί από εμάς όμως απλώς χανόμαστε στις δίνες του μυαλού, ο ρεαλισμός και η κριτική ικανότητα μετατρέπονται σε μακρινές αναμνήσεις.
Όσο για το αν βοηθά η ψυχανάλυση, η νεκροψία θα δείξει.

ρενάτα
ευτυχώς φιλενάδα υπάρχουν πολλοί πολλοί λόγοι. Εξάλλου εγώ, το ξέρεις αυτό, είμαι φύση αισιόδοξος άνθρωπος, και με πολύ πείσμα.

ραφινάτα
είναι κι αυτός ένας τρόπος
όμορφα δε θα τανε όμως να μπορείς να βγείς έξω, να γευτείς ήλιο, θέα, αέρα χωρίς την έλξη του κενού;

γοργόνα
το κατά δύναμην βρε συμμαθήτρια
που είμασταν, πως είμασταν και που έφτασα
πλάκα έχει αν το καλοσκεφτείς

τασσούλα
ανάσα χαράς είσαι
πολλά φιλιά

υφάντρα μου
άνοιξαν σήμερα τα μάτια μου και είδα μια από τις άγκυρες και τρόμαξα με τη μανία μου να κόψω τις αλυσίδες που τη κρατούν. Ελπίζω μόνο να μην επέφερα σημαντική τομή, μόνον αυτό.

φεγγαροαγκαλιασμένη
ναι το σπουδαιότερο μάθημα που πήρα φέτος ήταν ακριβώς αυτό. Το ήξερα αλλά δεν ήταν κομμάτι μου. Τώρα πια ξέρω μέσα μου βαθιά ότι όλα είναι επιλογή μου, τελικά ίσως και οι καταθλιπτικοί κύκλοι, όχι σίγουρα κι αυτοί. Ξέρω και γιατί επιλέγω αυτά που επιλέγω. Να δω πότε θα αλλάξω επιλογές.
Πως το είπαμε;
"Θέλω να αλλάξω ουρανό και δεν υπάρχουν δρόμοι";
Υπάρχουν οι γαμημένοι μόνο που εγώ δε κάνω δώρο στον εαυτό μου το διάβα τους


Τη καλημέρα μου σε όλους
και καλή σας εβδομάδα

bebelac είπε...

Μακριά από τα μπαλκόνια...γιατί αλλιώς ποιος θα υπάρχει να ομορφαίνει τον κόσμο; ε;

An-Lu είπε...

An to para-kaloskefteis, exei PARA polli plaka sym!

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Μερικές φορές χαίρομαι πάρα πολύ να σε διαβάζω κι άλλες με στενοχωρείς, χωρίς να το θέλεις, μ' αυτά, που γράφεις. Θέλω να τοποθετηθώ, κάτι να πω, πέρα από όσα σου έχω ήδη πει κι εγώ, όπως κι άλλοι, αλλά δεν βρίσκω, δυσκολεύομαι. Δεν ξέρω αν το πώς νοιώθεις οφείλεται σε εξωτερικούς παράγοντες ή εσωτερικούς, αν κάτι απ' έξω σου, δηλαδή, έρχεται και χτυπάει αλύπητα ή αν κάτι από μέσα σου ανεβαίνει ώς τον λαιμό και σε πνίγει.
Δεν είμαι ειδικός στο θέμα. Έχω, όμως, πολλές φορές πει ότι καλή η ψυχανάλυση, αλλά εμείς εδώ, στην Ελλάδα, πέρα από το ανελέητο φως, στο οποίο λίγα πράγματα σκοτεινά αντέχουν, έχουμε και ανθρώπους γύρω μας, πολλούς ανθρώπους, στους οποίους ξανοιγόμαστε και λέμε όλα όσα μας απασχολούν ή μας πνίγουν και χέρι - χέρι βγαίνουμε από τα αδιέξοδα.
Αν σε βοηθάει η ψυχανάλυση, έχει καλώς! Θάθελα (θα ευχόμουν, δηλαδή... δεν έχω δικαίωμα να θέλω), όμως, να ακούσω ότι σε βοηθούν κι οι φίλοι γύρω, σ' ακούνε, σε στηρίζουν, όπως είπες πριν από λίγες μέρες, ότι κυρίως ο Ιάσονας, με τον τρόπο του κι αυτός σε κρατάει μακριά από μπαλκόνια, ότι κοιτάς γύρω σου κι εσύ με τεντωμένα αυτιά και μάτια και διακρίνεις πολλούς άλλους ολόγυρα, που έχουν μαζί σου χτυπηθεί κι αυτοί σαν τα χταπόδια.
Δεν είσαι μόνη. Είμαι βέβαιος γι' αυτό. Εσύ;

markos-the-gnostic είπε...

πιο πολύ απ την ψυχανάλυση βοηθούν νομίζω οι φίλοι που μπορούν να συμπαρασταθούν σε μια δύσκολη ώρα -αλλά απ'ότι κατάλαβα απ το προηγούμενο ποστ σου η ώρα αυτή που περνάς μπορεί να είναι κρίσιμη αλλά μάλλον με προοπτικές ευτυχίας -έτσι κατάλαβα και χάρηκα πολύ γι αυτό!

Ανώνυμος είπε...

στην ψυχανάλυση μιλάς δυνατά στον εαυτό σου.

στη γιόγκα καθεπτίζεται ο εαυτός σου και τον αντιμετωπίζεις σιωπηλά.

στο ρέικι σιωπηλά στέλνεις φως σε κάθε σημείο που υποφέρει...

στο τάι-τσι... κλπ, κλπ. ο άνθρωπος βρίσκει τρόπους...

και όλα αυτά για να μαλακώσει η ψυχή και το σώμα.

όλοι μας έχουμε τις ακραίες μας αντιδράσεις, τις καταστάσεις που μας φέρνουν εκτός εαυτού.

μπαλκόνια μόνο μέρα λιακάδας.

Ανώνυμος είπε...

τα μπαλκόνια είναι για να ρεμβάζουμε
τις καλοκαιριάτικες νύχτες
με καλή παρέα
και καλό κρασί...

σου εύχομαι να τα έχεις όλα...

καληνύχτα...

Alkyoni είπε...

χαθήκαμε πάλι;;;;

Ανώνυμος είπε...

τι μου λες;;;;;
ε;;;
για κατσε καλα!
αντε!

-συγνωμη για το μαλωμα αλλα πιστευω οτι εχω το θαρρος, ε;-

allmylife είπε...

η μεγαλειώδης έλξη του κενού και της λύτρωσης...
Που μετατρέπεται
αντικαθίσταται
αναπληρώνεται

στον λόγο της τιμής μου!

(είμαι πάντα εδώ)

allmylife είπε...

αν ακούς ακόμη αυτά τα τραγούδια,
μόνο βαθειές ανάσες θα παίρνεις στο μπαλκόνι...

ίσως να κυλήσει και κανένα δάκρυ,
αλλά αυτό, είναι ζωή!

αλκιμήδη είπε...

καλησπέρα καλησπέρα

τα χω παίξει από τα τρεχάματα της μετακόμισης


μπεμπέ
κάτσε να με γνωρίσεις πρώτα και μετά βλέπουμε τι θα λες για κόσμους που ομορφαίνουν
:)


συμμαθήτρια
μέχρι δακρύων


αστεροειδή
δεν ειμαι μόνη, είμαστε πολλοί,
οι περισσότεροι ίσως και να προσπιούνται και για αυτό να μη φαίνονται
κι εγώ αυτό κάνω
κι έτσι όπως λέει και το άσμα, μέσα στη προσποίηση μου, πνίγομαι, γιατί φαντάζει ότι η κατάσταση του μυαλού μου είναι μοναδική


μάρκο
όντως η περίοδος που περνάω είναι και ευτυχισμένη και με προοπτικές ευτυχίας
η ζωή έτρεξε (και βελτιώθηκε) με πιό γοργούς ρυθμούς από τους λαβύρινθους του μυαλού μου


ναι βρε αλεξάνδρα
μπαλκόνια μόνο ημέρες λιακάδας
(άντε και για να απλώσουμε κανά ρουχαλάκι)


γιώργο
ευχαριστώ
τα έχω, ευχήσου μου να μη μαλακιστώ και τα χάσω πάλι


αλκυόνη
άσε βρε αλκυόνη τρέχω σα τη τρελέ
(και το ταξίδι στη Θεσσαλονίκη αναβάλεται από Σ/Κ σε Σ/Κ)


βασιλική
το έχεις το θάρρος φυσικά
μη με μαλώνεις όμως
νιώσε μόνο
(που ξέρω ότι νιώθεις)


όλη μου η ζωή
είναι μια έλξη όμως, ε;
όχι αρκετά δυνατή αλλά έχει το ενδιαφέρον της


m13
καλωςόρισες και σου έρχομαι


όλη μου η ζωή
γειά σου ξανά
(δε προφτάνω να το αλλάξω το τραγουδάκι, κι ας έχει αλλάξει η διάθεση)

Alkyoni είπε...

μας λείπεις...

Ανώνυμος είπε...

νιωθω ρε καλη μου...
νιωθω που να με παρει...
για αυτο δεν θελω να νιωθεις ετσι...
καταλαβες;;;;
δεν θελω....

lemon είπε...

Άμα δεν ήταν τόσο ακριβά, θα πήγαινα πάντα για ψυχανάλυση (σαν σε ταινία του Γούντυ Άλλεν..!),
γιατί θέλω να καταλάβω όλες αυτές τις ερωτήσεις και τις σκέψεις που υπάρχουν μέσα μου, και που με πνίγουν τόσο συχνά, κι ας κάνω το μάγκα στη Βασιλική (!) και της λέω να τις αφήσει πέρα (τις ερωτήσεις) και να προχωρήσει στη ζωή της...

Χάρηκα πολύ που τρέχεις-για ευχάριστα αυτό τον καιρό...!
Τα υπόλοιπα-τα μπαλκόνια, τα έχουμε όλοι, το ξέρεις αυτό, έτσι δεν είναι?
Ευτυχώς, πάνε κι έρχονται, καμια φορά μας πλακώνουν, μα συνήθως προσπερνάμε...

αλκιμήδη είπε...

αλκυόνη
και σεις μου λείπετε
δε φαντάζεσαι πόσο


βασιλική μου
το ξέρω καλή μου
ούτε εγώ θέλω να νιώθουμε έτσι αλλά μάλλον είναι κατασκευαστικό το ζήτημα
αποδοχή;
από εμάς και από τους άλλους
το περισσότερο που μπορώ να ελπίζω


ναι λεμονιά
συνήθως προσπερνάμε
και μαζεύουμε κόπωση σε κάθε προσπέρασμα
φιλιά