Χθες έπαιζε ο καλός μας ο Σ-Τ στο After Dark
Χθες ήμουν κάπως
Ένιωσα πάλι όλες τις πιέσεις πάνω μου
οικονομικές, συναισθηματικές, οικογενειακές, πρακτικές,
και πουθενά να ξεσπάσουν
Η αλλεργία που μου τις εκτόνωνε φευγάτη από τη κορτιζόνη
κι έτσι όλη η πίεση μέσα μου
κουράστηκα από τη ζωή είπα
καλή η ζωή και όμορφη, ναι, αλλά ένας συνεχής αγώνας
προβλήματα, προβλήματα, και εκεί που λες, τώρα θα πάρω μια ανάσα, άλλα προβληματα, δυσκολίες, αναποδιές,
Όταν ήμουν αγγλία με στείλανε από τη δουλειά σε ένα σεμινάριο assertiveness. Κάτι σα group therapy ήταν τελικά, κι εκεί που λέγαμε τι είναι αυτό που περισσότερο μας κάνει περήφανους για τον εαυτό μας, αυθόρμητα είπα, I am a fighter. Ναι είμαι αγωνίστρια, και τρεις φορές έκανα διαγραφή και έκτισα τη ζωή μου ξανά από την αρχή. Ουδεμία αμφιβολία ότι θα το παλέψω κι ότι θα το καταφέρω, ουδεμία αμφιβολία για τη δύναμη μου, αλλά κουράστηκα, και χθες ένιωσα τόσο μα τόσο κουρασμένη. Αρνούμαι να πιστέψω ότι θα πρέπει να συνεχίσω να αγωνίζομαι. Αρνούμι να πιστέψω ότι ποτέ δε πρόκειται να ξαποστάσω. Στο τάφο ίσως. Μόνο σε στιγμές ανάπαυλας μπορώ να ελπίζω, κι αυτές να στηρίζονται απλά στη ψευδαίσθηση ότι η ζωή με άφησε για λίγο να ξεκουραστώ.
Κι έτσι όπως ήμουν κάπως, και είχα τόσες δουλειές να κάνω, και ήμουν και σωματικά κουρασμένη, εκτός από ψυχικά κουρασμένη που είναι πλέον μόνιμη κατάσταση, θα έπρεπε να βάλω το κεφάλι κάτω και να βγάλω όση περισσότερη δουλειά μπορούσα. Ο καλός μου, ψόφιος και αυτός είχε καταρρεύσει και κοιμόταν.
Κατά τις δεκάμιση, τον σκουντώ, του υπενθυμίζω, λέω που τώρα να σηκωθεί όπως είναι, καλύτερα, να κάνουμε και καμιά δουλειά. Ομώς διαισθάνθηκε την ανάγκη να ξεφύγω
και σηκώθηκε
και πήγαμε
και ήταν υπέροχα
το καταδιασκέδασα
έντονο beat χόρεψα με τη καρδιά μου
χτυπήθηκα που λένε
τα λόγια του τα ξέρουμε
Και το τραγούδι για την αλίκη στη χώρα των θαυμάτων ήταν μαγικό
ίσως γιατί γράφτηκε για μένα;
θέλει να μιλήσει αλλά δε ξέρει από που να αρχίσει
μάλλον για αυτό
Και μετά όταν επέστρεψα στο σπίτι
χρησιμοποίησα τα λόγια του σιγμα-ταυ
Πες μου ένα ψέμα να αποκοιμηθώ
και κοιμήθηκα γλυκά
Ευχαριστώ καλέ μου που ένιωσες την ανάγκη μου και πήγαμε
ευχαριστώ Στέλιο που τραγούδησες υπέροχα
Ναι, το Σεπτέμβριο στη δισκοθήκη μου
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
12 σχόλια:
ναι, πιστεύω πως το τραγούδι για την αλίκη στη χώρα των θαυμάτων, μάλλον για σένα γράφτηκε!
Και νομίζω ότι αυτοί είναι οι στίχοι...
"Η νύχτα παγερή κι ένα μικρό κορίτσι,
(τόσο μικρό, όσο το άπειρο).
Κοιτάει απ' το παράθυρο,
τον χρόνο που 'χει κυλήσει.
...και θέλει να μιλήσει!
Θέλει να μιλήσει!
Όμως...
τι να πρωτοπεί;
Από που να αρχίσει;
Κρατάει στο χέρι ένα ψέμα,
μια προσευχή (μου είπαν) στο στόμα.
Κι ακόμα-κι ακόμα.
Ένα πιστόλι στο βλέμμα.
...και θέλει να μιλήσει!
Θέλει να μιλήσει!
Όμως...
τι να πρωτοθυμηθεί;
Από που να αρχίσει;
Την είδα στο χάος να περιφέρεται,
να φλέγεται από αγάπη.
Την είδα να ερωτεύεται,
των ορίων την άκρη.
Και να θέλει να μιλήσει..."
Συγνώμη σίγμα-ταυ που στους έκλεψα
είναι απλά τόσο δικοί μου
δε μπορούσα να αντισταθώ
Άσχετο, στο profile σου εχει μονο το theaterthoughts και έτσι νόμιζα πως το είχες κλείσει. Εχασα βλέπεις όλες τις επαφές!
τεσπα...
Είδες σύμ; Απόφαση θέλει!
Σου ταιριάζει, αν και έχεις τόσο διαφορετική διάθεση σήμερα.
Nα κρατήσεις ψηλά την δύναμη που έχεις μέσα σου, να συνεχίσεις να είσαι αγωνίστρια μιας και έχεις κερδίσει πολλές μάχες. Εύχομαι πάντα να νικάς! και να μην γνωρίσεις ποτέ την ήττα και σε κανένα επίπεδο.
γεια σου νυκτίπολε βρόμιε
τι, μόνο εμείς θα σας ψάχνουμε;
Τα νέα σας από την όμορφη Κύπρο
έτσι για να ζηλέψουμε τον ήλιο σας και τις θάλασσες σας
καλημέρα γοργονίτσα
πάντα μια απόφαση
κι ένα αποτίναγμα
κι ίσως να επιτρέπουπε στο μυαλό να ξεχνιέται
να ξελαμπικάρει
κι ας είναι ψέματα
δείμε μου
είπαμε η θεά της κυκλοθυμικότητας
έτσι για να έχουμε και ποικιλία
σπύρο
ευχαριστώ σε
δε νικώ πάντα!
Ή μάλλον ηττούμαι πάντα σε κάποια επίπεδα και απλά πάντα το παλεύω
εξ ου και η κούραση
όπως το άσμα
"μια ζωή το παλεύω κι όλο λέω εντάξει"
τα τραγούδια λένε πάντα την αλήθεια!
Δε πάτε κατά Αγ Σώστη μεριά να ρίξετε μια βουτιά και για εμάς;
Καλοκαίριασε για τα καλά
φιλι δυνατο και λαμπερο!
και ενα χαμογελο!
αμ,πως;;;
:)))))
πες μου πως πήγες σε "συναυλία"του Σ-Τ !!
αν και το "πες μου ένα ψέμα ν αποκοιμηθώ" είναι στίχος του Άσιμου απ το τραγούδι Λίνα νομίζω
22 μάλλον έρχομαι αθήνα
θα τα πούμε κι από κοντά πιστεύω.
φιλιά
περάσαμε καλά :)
πολύ ωραία.
:)
(δεν έχω ιδέα π οιος είναι΄, αλλά μου αρέσουν τα θετικά σου συναισθήματα)
καλημέρα βασιλίκη
ε βέβαια αμ πως!
αλκυόνη
νομίζω έχεις δίκιο, του Άσιμου πρέπει να είναι, και όντως τραγούδησε ο Σ-Τ και ένα του Άσιμου
σε προσμένω με χαρά
θέλεις να κανονίσω κάτι στο σπιτάκι μου;
πες ναι, πες ναι, πες ναι!
λύκε μου
περάσαμε πολύ καλά
γενικά το έχω αυτό το χάρισμα
να περνάω καλά
και πάλι καλά ε;
αργυρένια μου
τώρα το έχει κατεβασμένο το μπλογκ του
αλλά άμα το ξανανεβάσει να τον επισκεφτείς
άψογη αισθητική
και ρυθμό στο λόγο
θα σε αρέσει
Δημοσίευση σχολίου