Είναι ένα ποστίδιο που το χρωστάω. Σχετικά με την αγάπη. Την επιστολή του Απόστολου Παύλου, και τις σκέψεις της Ίσιδας πάνω σε αυτή. Τελικά μου ήταν αδύνατο να γράψω πάνω σε αυτό. Γιατί απλά δεν έχω ιδέα. Δε γνωρίζω τις απαντήσεις. Είναι ένα ερώτημα που θέτω ξανά και ξανά. Αγαπώ; Με αγαπούν; Τι, ποιός, πως προσδιορίζει; και ποιός ο τρόπος να το δείξεις; Άραγε. Όχι, δε γνωρίζω τις απαντήσεις, μόνο να νοιώθω μπορώ και να ψυχανεμίζομαι.
Και διάβασα χθες ένα κείμενο που φώναζε αγάπη, αγάπη, αγάπη. Και αναδημοσιεύω, από την εφημερίδα Αρθρο, το κείμενο της/του Wanna-be-geek
"Φέτος θα πετούσε. Και θα πετούσε όχι επειδή ήταν η χρονιά του ή επειδή ο ερμής δεν ήταν ανάδρομος εκείνη τη Καθαρά Δευτέρα. Θα πετούσε επειδή ο μπαμπάς θα προσπαθούσε να τον κάνει να πετάξει. Κάθε χρόνο. Θα τον έφτιαχνε όλο το Σαββατοκύριακο της Αποκριάς, χρησιμοποιώντας σύνεργα δημοσιογράφου κι όχι μάστορα και τη Δευτέρα ο χαρταετός μας θα ήταν ο πιο προβληματικός της παρέας. Κλασικά. Έφτανε στο σημείο απογείωσης τραυματισμένος από πριν, με μπαλώματα από σελοτέιπ, ανισόπεδα ζύγια από κομμένα φύλλα της "Αθλητικής Ηχούς" (για χρωματιστό εφέ) και σκελετό ψιλο-σπασμένο και ψιλο-δεμένο με συρματάκια, σπαγγάκια, κορδονάκια, πετονιές κι όλες τις άλλες ψιλο-πατέντες στίς οποίες ειδικεύεται ο πατέρας μου.
Ήταν ξεκάθαρα ο χαρταετός με τις λιγότερες πιθανότητες να πετάξει. Επιπλέον ήταν πάντα Γάβρος χαρταετός, άρα μόνιμο θύμα της γενικής καζούρας και σταθερός πρωταγωνιστής του χαβαλέ της Καθαράς Δευτέρας. Οι άλλοι πετούσαν με λιγότερη ή περισσότερη άνεση παντού γύρω μας, αλλά κανείς δεν αχολείτο μαζί τους. Όλοι περιμέναμε να δούμε αν είχε φτάσει επιτέλους η χρονιά του Γαβρου.
Κάποια στιγμή στην εφηβεία, όταν οι γονείς και ο κόσμος δεν ήταν τόσο συμπαθητικός όσο πριν, πήγα να κλάψω επειδή ήμουν το παιδί του μπαμπά που δεν κατάφερε ποτέ να πετάξει τν χαρταετό της οικογένειας. Πήγα. Αλλά το μεσημέρι της καθαράς Δευτέρας, όταν όλοι μαζεύτηκαν με τα κρασάκια τους και τα ουζάκια τους γύρω από το μπαλωμένο Γάβρο που θα προσπαθούσε για άλλη μια φορά να πετάξει στα χέρια του πανευτυχή δημιουργού του, δεν είχα καμιά όρεξη να κλάψω. Ήθελα να γελάσω, να τραγουδήσω, να χορέψω και να τρέξω να φιλήσω το μπαμπά μου και τον ατσούμπαλο Γάβρο του. Κι ας μην πετούσε ποτέ. Δεν φτιαχνόταν για να πετάξει. Φτιαχνόταν για να κάνει τους άλλους να πετούν"
ε; αγάπη από όλες τις μεριές
Να δίνεις ακόμη κι όταν δε πετυχαίνεις να δώσεις αυτό που θα ήθελες
Πεισματικα να προσπαθεις κι ας μην αρκείς
Να βλέπεις τι έχει ανάγκη αυτός που αγαπάς και να προσπαθείς πεισματικά να του το δώσεις.
Και αυτός που αγαπάς; Να παίρνει ότι του δίνεται και να είναι ευγνώμων. Γιατί ξέρει ότι θέλεις να ικανοποιήσεις όλες τις ανάγκες του, κι ας μην τα καταφέρνεις. Η ανεπάρκεια σου να είναι υπεραρκετή. Η ανεπάρκεια σου να είναι καλύτερη κι από το αν αρκούσες γιατί η πράξη σου που έγινε με αγάπη είναι η πιο πιο πιο σπουδαία από όλες.
και τούμπαλιν
να, κάτι τέτοιο ψάχνει η γλυκιά, δροσερή και ανεπαρκής αλκίμηδη
κουτί θα της ερχότανε
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
17 σχόλια:
υπεραρκετή ανεπάρκεια, απ τα ωραιότερα πράγματα που έχω ακούσει...
επιτέλους ένα ποστ ΕΣΥ!
δικό σου
πανέμορφο
:)
φιλιά
Μάρκο
μου αρέσει αυτός ο χαρακτηρισμός
υπεραρκετή ανεπάρκεια
χρωματίζουμε τη πράξη και το συναίσθημα με τη πληρότητα που αισθανόμαστε
αλκυόνη
ευχαριστώ
Θα τον ξαναβρω τον εαυτό μου σιγά σιγά
το σύμπαν με διδάσκει με μαθήματα εντατικά
Άσχετη και σχετική εικόνα
με τη μητέρα μου οι σχέσεις μας δεν είναι οι καλύτερες
Έχουμε όμως μια συνήθεια που για μένα φωνάζει επίσης αγάπη
Μας αρέσει, να της φτιάχνω καφέ και εκείνη να μου φτιάχνει καφέ, και μετά καθόμαστε και τους πίνουμε παρεούλα
Καμιά μας δεν τον πετυχαίνει όπως η άλλη τον θέλει
Θα ήταν απλούστερο η καθεμιά να φτιάχνει τον δικό της. Ίδιος κόπος, καλύτερο αποτέλεσμα.
Κι όμως όχι, επιμένουμε η μία να φτιάχνει το καφέ της άλλης.
κι εδώ χαμογελώ γλυκόπικρα και μόνο στη σκέψη της εικόνας
(αυτό νομίζω θα γίνει ποστάκι κάποια στιγμή)
Να κάνω ένα copy-paste,γιατί και γω πάνω-κάτω τα ίδια θα έγραφα...
Τίποτα δεν έρχεται κατά παραγγελία, όταν όμως μας σκάσει μύτη, καλό θα ήταν να μπορούμε να το δούμε ;-)
Αυτό το κείμενο είναι πολύ καλό. Δοκιμάζω όλων των γραφών στα ελληνικά. Ξέρω τα κάποια ελληνικά, αλλά δεν πρέπει keiboard να γράψω. Προτίμηση πολύ του πολιτισμού ελληνικά. Σας τοποθετήστε σε δεξαμενή
Ο χαρταεός πάντως για πολλούς ειδικούς ταυτίζεται με φαλλικά σύμβολα γονιμότητας.
μ άρεσε αυτό με τον καφέ
το θέλω σαν ποστ
φιλιά
(πότε είπατε έρχεστε;;;)
μπεμπέ
πολύ τρυφερό κείμενο, ε;
κι έσενα που σου αρέσει να τρυφερεύεις (μα τη όμορφη λέξη, από το πρωί που τη διάβασα θέλω να δω τον καλό μου να του πω ότι τον τρυφερεύω, να τον προσκάλεσω να τρυφερευτούμε!)
πως να προσπεράσεις τρυφερό κειμενο;
συμμαθήτρια
αμά έχουμε τη δύναμη να ανοίξουμε τα μάτια, βεβαίως βεβαίως
david santos
καλωσόρισες
δυστυχώς τα ισπανικά μου ανύπαρκτα
ola
δείμε
δεν υποκύπτω στον πειρασμό να πάω τη συζήτηση αλλού
δεν υποκύπτω σας λέω!
αλκυόνη
θα το έχεις, σύντομα
Θεσσαλονίκη το Σάββατο ελπίζουμε
μόνο να μη στραβώσει τίποτα πάλι
Σαν ζεστό αίμα τα λόγια που γράφεις.
Δεν είναι περίεργο που οι πιο πολυχρησιμοποιημένες λέξεις (αγάπη, ελευθερία,επανάσταση) είναι και οι πιο δύσκολες να οριστούν και να εξηγηθούν;
προσυπογράφω στην Αλκυόνη!
lupa
καθόλου περίεργο
τα πιο σημαντικά πράγματα έχουν διαφορετικές σημασίες για τον καθένα μας
όλη μου η ζωή
:)
σε φιλώ και σε σκέφτομαι
Να βλέπεις τι έχει ανάγκη αυτός που αγαπάς και να προσπαθείς πεισματικά να του το δώσεις...
σου ευχομαι να τα βρεις..ολα οσα θελεις..φιλια..
Χαμόγελο. Μεγάααλο.
άλλο ένα μάθημα που παίρνω από σένα καλή μου!
"η ανεπάρκεια καλύτερη και από αν αρκουσες... αγάπη..."
ευχαριστώ!
φιλώ σε :)
φεγγαροαγγαλιασμένη
ευχαριστώ
νομίζω ότι το έχω βρει
θα δείξει
έχω πίστη πάντως
βρόμιε
και σας αντιχαμογελώ!
υφάντρα
κι εγώ σε φιλώ
(και πότε θα έρθεις καλή μου να σε φιλήσω από κοντα; ε; ε;)
Δημοσίευση σχολίου