Τάνγκο

Και βάζω ένα τανγκο, να χορέψω, να χορέψω, να χορέψω. Όχι όπως πρέπει, όχι, όπως μου πρέπει εμένα, να στροβιλιστώ, να γυρίσω γύρω γύρω, ως το παρτσακλό που είμαι, να χοροπήδησω, με κλειστά μάτια, να φάω τις χείμες μου και πάλι να σηκωθώ, ίσως και να χω πιεί, γιατί όχι, δε θυμάμαι πότε ήτανε η τελευταία φορά που ήπια, καλά, και μέθυσα, μέθη, μέθεξη, μέθη, λήθη, άντε μας. Πατώματα που γλιστράνε από ποτά χυμένα, που κριτσανίζουν από ποτήρια θραυσμένα, μου χουν λείψει. Μου χει λείψει η μέθη που μου γλυκαινε τη σκέψη, που έκανε τη φωνή να κυλάει, που μου σήκωνε το χέρι , ασπρο πάτο, χέρι ψηλά, τίναγμα, ποτήρι εκσφενδονίζεται και όποιον πάρει ο χάρος. Όποιον πάρω εγώ. Πως γλένταγα, πως γλεντώ, πως θόλωσα, πως μεταλαξα τα πάντα. Ξέρεις, είναι γελοίο, τόσο που μου αρέσει να χορεύω και δε ξέρω πως. Δεν είναι ότι δε προσπάθησα να μάθω. Προσπάθησα. Μαθήματα επί μαθημάτων κάθε φορά σα να είναι η πρώτη φορά. Δε μπορώ να ακολουθήσω βήματα. Όχι, εγώ δε μπορώ να χορέψω με κανόνες. Εγώ κλείνω μάτια και ακολουθώ ρυθμό όπως μου ρθει. Βάλε με να ακολουθήσω βήματα και είμαι η πιο άγαρμπη, ή πιο άχαρη, η πιό άρρυθμη. Άσε με να αφεθώ στη μουσική και δε φαντάζεσαι. Αν βέβαια σου αρέσει κάτι τέτοιο. Πάντα ζήλευα αυτούς όμως που ξέρουν να χορεύουν σωστά. Πεντοζάλι, βιδωτό, σάλσα, τάνγκο. Ειδικά τάνγκο. Να μπορούσα κι εγώ να μάθω, να βρω και κάποιον που να ξέρει και να χορέψουμε παρέα. Αλλά δεν μπορώ. Είναι έξω από μένα. Οπότε καταδικασμένη να χορεύω μόνη μου. Βάζω λοιπόν ένα τάνγκο και στροβιλίζομαι, όπως μου πρέπει, όπως μου αρέσει, κλειστά μάτια, ούτως ή άλλως, δε βλέπω αν έχω κάποιον απέναντι ή όχι.