Στη δουλειά γενικώς τα έχω κάνει σκατά αλλά με κάποιο τρόπο καταφέρνω και τα μπαλώνω. Μέχρι τώρα. Μια δουλειά που έπρεπε να κάνω για την επόμενη εβδομάδα, που την ήξερα εδώ και δύο μήνες, κι εγώ, να έρχομαι στο γραφείο και απλά να αδυνατώ. Να μη μπορώ να τη κάνω. Σα μια μανία να χάσω τη δουλειά μου. Να έρθει η ώρα της κρίσης την επόμενη Τετάρτη και να χάσω τη δουλειά. Επιμένω να έρχομαι και να προσπαθώ να το δουλέψω. Επιμένω να μένω ακινητοποιημένη.
Και μόλις τώρα, ο αφεντικός μου ήρθε και τροποποίησε τα ζητούμενα, ζήτησε και συγνώμη, που μου ζητάει άλλα τώρα, και κατανοεί οτί ίσως να μη προλάβω. Δε ξέρει αυτός ότι για τα προηγούμενα δεν έχω κάνει τίποτα. Δε του το είπα κιόλας. Και ως εκ θαύματος αυτά που ζητάει είναι μισοέτοιμα από πέρυσι για άλλη δουλειά που είχα κάνει.
Κι έτσι τίποτα δε χάθηκε. Τίποτα. Και ελπίζω ξανά.
Κάποτε ένοιωθα το σύμπαν να με χαιδεύει. Ίσως να μη σταμάτησε ποτέ.
Ανάσταση;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
13 σχόλια:
Φυσικά Ανάσταση συμ!
Μόνο για σένα!
Έρχεται η Άνοιξη καταπάνω μας!
Σμουτς!
Αν όχι, πάντως σίγουρα ευκαιρία γι ανάταση και ακόμα μια ευκαιρία. ;)
Ακτίνα φωτός στη θλίψη και την απαισιοδοξία σου.
Όσπου να φύγω και να γυρίσω έχεις ανεβάσει δύο πόστ! Πώς σε προλαβαίνουν εσένα; (Αλλά και πώς να κάνεις τη δουλειά που αναφέρεσαι; χε χε!)
Θέλω κι εγώ μια τέτοια ευκαιρία! Πνίγομαι κι έχω παρουσίαση, τεράστια παρουσίαση στις 5 του Μάη κι εγώ δεν έχω καν ξεκινήσει να διαβάζω το ενημερωτικό!
Για μένα δεν έχει ανάσταση Κύριε;
Κανόνισε τη πορεία σου.
Ναι σε απειλώ!
Άμα βουλιάξεις σε λιγότερο από 10 ημέρες θα τα πάρω!
συμμαθήτρια
φιλάκια ανοιξιάτικα
για όλες μας
ρενάτα μου
ευτυχώς που υπάρχουν και οι δεύτερες, και οι τρίτες και οι τέταρτες ευκαιρίες δε λες
δείμε
για να δούμε για πόσο
κουράστηκα στα σκοτεινά
λέω να γίνω αυτόφωτη σιγά σιγά
διαβολικέ
άντε, ένα μήνα έχετε μπροστά σας
στρωθείτε!
(Μα καλά με ποιό θράσσος μιλάω, με ποιό;)
νταλίτσα
έχουμε και λέμε, σήμερα 12 του μηνός, οπότε στις 22 μπορώ να ξαναβουλιάξω
ΟΚ
θα το προσπαθήσω να μη λυγίσω μέχρι τότε
α, και κανόνισε κι εσύ
ξεκανόνισε του Σαββάτου και κάντο Παρασκευή
αυτό δεν είναι απειλή
παράκληση είναι
φιλιά
Και πρέπει να αρχίσεις όχι μόνο να μας σκοπίζεις το φως σου, αλλά να φωτίζεις τον ίδιο σου τον εαυτό.
Το σύμπαν μας χαϊδεύει πάντα! Το ότι κάποιες στιγμές δεν νοιώθουμε το χάδι του έχει να κάνει με μας. Νοιώσε το ελεύθερα ε? :)
ειδες που το συμπαν συνομωτει υπερ μας??..:)))
έτσι ξαφνικά, όλα είναι δυνατά...
το καλό σου αστέρι... πάντα να σε φωτίζει...
αξιοποίησε τα "χαδάκια" από ψηλά...
φιλώ σε...
Όχι, αυτό δεν λέγεται Ανάσταση, παράταση λέγεται.
Το ξέρεις καλά (ή μήπως όχι?) πως καλύτερη θεραπεία της ψυχής απο την εργασιοθεραπεία δεν υπάρχει. Με τη δουλειά ξεχνιέσαι, περνάει η ώρα, νιώθεις χρήσιμος, και επίσης νιώθεις ικανός.
Κάτι πρωινά Σ/Κ που δυσκολευόμουν να συρθώ έξω απο το κρεβάτι, μια στίβα άπλυτα πιάτα και τα χέρια μέσα στα νερά για πολύ ώρα ήταν αυτά που μου έφτιαχναν την υπόλοιπη μέρα, και μου έφερναν τη διάθεση να κάνω κι άλλα πράγματα!
Εξάλλου ποιό είναι το νόημα της ζωής? Να είσαι καλά και να περνάει η ώρα. Συμφωνείς?
Σε φιλώ!
Καλημερούδια σας!
δεν απαντώ
είμαι απασχολημένη να χαιδεύομαι
:))))
Δημοσίευση σχολίου