αντε γεια

Με την έμφαση και το τόνο που το έλεγε ο πρώην καλός μου
αν δε το χεις ακούσει δεν καταλαβαίνεις τι εννοώ αλλά εγω που γνωρίζω και καταλαβαίνω,
κλέβω την έκφραση για να εκφραστω

Αυτή η ταινία είναι η αγαπημένη μου. Είναι όλη μια μαγεία, μια ανατριχίλα, χάνεσαι μέσα της, βυθίζεσαι, μπαίνει μέσα στο πετσί σου, σε καθηλώνει, σε ταξιδεύει, συνομιλεί κατευθείαν με τη ψυχή σου, με το μυαλό σου, με το υποσυνείδητο, με κάθε ίνα του κορμιου σου. Τουλάχιστον έτσι τη βιώνω εγω.

Και από όλη ταινία, η πιο αγαπημένη μου σκηνή, αυτή

Και δε με νοιάζει αν δεν είναι σωστό τάγκο, αν είναι εντυπωσιασμός ή όχι, αν δε ξέρω τι. Αν αυτός που το χορεύει πραγματικά καταλαβαίνει τη καρδιά του τάγκο και την ουσία του. Καταλαβαίνει τη καρδιά αυτών που γουστάρει και την ουσία της προσωπικής του ύπαρξης. Αφου έχει ψυχή, αρκει. Γιατί όταν κάτι έχει ψυχή, όπου και αν ανήκει, όσο σωστά ή λάθος αν γίνεται, έχει ψυχή και μόνο τότε μπορεί να σε αγγίξει. Να μιλήσει με το μέσα σου. Συνομιλούν οι ψυχές τότε, και εσυ ίσως καταλαβαίνεις ίσως όχι τι λένε οι δυο ψυχές. Αλλα ότι η ψυχή σου συνομιλλει το καταλαβαίνεις, δε μπορείς να δραπετεύσεις απο αυτο. Και αυτό είναι τέχνη για μένα, κι αυτο είναι μαγεία, και θα μείνω να μαγεύομαι με τέτοια και χέστηκα για τα άλλα. Όπως τη βρίσκει καθείς. Εγω έτσι, με πάθος και παρτσακλοσύνη, και ψυχή, και με όλο μου το είναι. Εγω το αντέχω αυτό το πλήρες χάσιμο, δώσιμο, άφεμα. Εγω έτσι το γουστάρω. Εγω μαζεύω στιγμές χωρίς να λογαριάζω. Το τι θα φέρει η ώρα μετά τη στιγμή χέστηκα. Ας είναι και η καταστροφή. Αρκεί να έχω τη στιγμή μου.
Οπότε αντε γεια
άντε γεια