Σήμερα το μεσημέρι, πηγαίνοντας να πάρω από το σχολείο τον Ιάσωνα, ακούω από κάπου μακριά, μια υπέροχη αντρική φωνή, να τραγουδά. Ο ήχος με πλησίαζε, και με πλησίαζε, και ξαφνικά, βλέπω έναν νεαρό, άτσαλα ντυμένο και μακρυμάλλη, πάνω σε ποδήλατο, να τραγουδά και να πηγαίνει. Και ο ήχος με προσπέρασε και μετά χάθηκε.
Γλυκάθηκα και χαμογέλασα, κι έτσι εντελώς ξαφνικά θυμήθηκα, ότι αυτό είναι που αγαπώ στη ζωή, αυτές τις μικρές μαγικές στιγμές. Περιέργως την υπόλοιπη μέρα ήμουν πολύ καλά. Πήγα και πισίνα. Έφτιαξα και πίτσα (πολλοστή προσπάθεια και επιτέλους η πρώτη επιτυχημένη, μπράβο αλκιμήδη, μπράβο). Πήγα και θέατρο (μαγικό), και, μου έδωσε και τριαντάφυλλο ο ηθοποιός (τα καλά του να κάθεσαι πρώτη σειρά φιλενάδες αγαπημένες). Γύρισα να γράψω για το έργο, αλλά δε ξέρω γιατί, κάτι με έπιασε και ξαναδιάβασα τα πρώτα πρώτα ποστ μου. Με παρεξένεψε η αισιοδοξία τους. Εγώ θυμάμαι εκείνη την εποχή ως μία από τις πιο μου δύσκολες. Θαύμασα τη δύναμη μου. Και διάβασα σε αυτά και κάτι που είχα ξεχάσει εντελώς και που κάποτε ήταν όλο μου το είναι, η αντίληψη μου για τη ζωή
"Νοιώσε, γεύσου, ζήσε"
Κι έτσι αναπάντεχα, πιστεύω ότι με ξαναβρήκα.
Το πιο απιστευτο, το τραγούδι ήταν το fly me to the moon. Αλλά θα επιλέξω να μη βάλω περαιτέρω διαστάσεις σε αυτό το γεγονός. Ήταν τυχαίο εξάλλου!
Το θεατρικό ήταν το "Από δω και πέρα μόνο χαπι έντ" και θα θεωρήσω το τίτλο του έργου επίσης παντελέστατα τυχαίο...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
7 σχόλια:
Έλα, πάρε ακόμη κάτι, όμορφο (και περισσότερο), να το μοιραστούμε, γιατί αυτό έφτιαξε τη δική μου μέρα σήμερα!
http://pharaona.blogspot.com/2008/11/x-factor.html
Καλημέρα μας, φιλενάδα!!
Να σαι καλά με έκανες να κλαίω με λυγμούς πρωί πρωί
Και δεν είναι τόσο το ταλέντο, που το βλέπεις κάπου αναπάντεχα, όσο ότι βλέπεις ένα όνειρο επιτέλους να πραγματοποιείται, που με λιώνει, μα κυριολεκτικά με λιώνει.
Καλημέρα σου
και άλλο ένα στην ίδια σειρά βίντεο που μας δωρίζει η Φαραόνα, δες το δεκατριάχρονο αγόρι
"I get bullied at school"
"Why?"
"Cause I sing"
"And how do you deal with it?"
"I carry on singing"
Μάθημα ζωής από τον μικρό Andrew Έτσι, επιμένουμε στο όνειρο, μπράβο
Φιλεναδίτσα μου γλυκιά, πολύ πολύ πολύύύύ χάρηκα όταν το διάβασα αυτό.
Νιώσε, γεύσου, ζήσε λοιπόν!! Τι καλύτερο? :))
Σου αφήνω πολλά πολλά φιλάκια εδώ. Ελπίζω κι από κοντά σύντομα!
Σταυρούλα
να δούμε αν θα κρατήσει :)
φιλάκια και από κοντά συντομαι ναι
Καλως σε ξαναβρήκες και καλώς σε ξαναβρίσκουμε! Τριγυρνούσα στο μπλόγκ σου, ήμουν σίγουρη πως θα ξαναγύριζες :)
καλώς το το ξενιτημένο κορίτσι
Δημοσίευση σχολίου