Μεγάλο ψέμα κύριε Νίκο

Ο κύριος Πορτοκάλογλου σήμερα στη συναλία του τη γιορτινή στο Ηρώδειο αφιέρωσε το γνωστότατο άσμα στους απανταχού κατατρεγμένους από τη γκαντεμιά
"Γιατί ότι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό, οοοοό, πιο ζωντανό, οοοό."
Αμ δε. Δε σε σκοτώνει, αλλά σκοτώνει πολλά μέσα σου σιγά σιγά (την ελπίδα, το κουράγιο, τη πίστη, την γαλήνη κι άλλα, κι άλλααν έχεις όρεξη συμπλήρωσε τα κενά που άφησα) και ναι είσαι ζωντανός, ένας ζωντανός απονεκρωμένος που τσουλάει τα πάντα γύρω του. Που να βρεις κουράγιο κι όλα πάλι από την αρχή. Γιατί όχι, δυστυχώς δεν είναι ρόδα, δε γυρίζει και η ζαριά δε θα σου ρθει. Καλά θα τανε, να χουμε κάτι να ξεχνιομαστε και να αυταπατώμαστε, ή μήπως να αρνιόμαστε τις ευθύνες μας; αλλά δε νομίζω ότι είναι θέμα γκαντεμιάς, είναι θέμα προσωπικών επιλογών, ίσως κάποια στιγμή, αυτό που δε σε σκοτώνει να καταφέρει να σε ξυπνήσει για να αλλάξεις τις επιλογές σου και τότε, χαρωπά να αναφωνήσεις, είδες, έχει ο καιρός γυρίσματα και ήρθε αυτή η τιμημένη πολυαναμενόμενη πολυπροσδωκώμενη άσπρη μέρα και για μας. Δεν έρχεται, τη φέρνεις, και ότι δε σε σκότωσε, άντε δες το σα μάθημα για να μη τρελαθείς από το μάταιον του γεγονότος, αν αυτό σε βολεύει, ή σα πληρωμή που έδωσες προκαταβολικά για να λάβεις δικαιωματικά στο μέλλον, αλλά, ξες πολύ καλά, ότι ήταν απλά και απλούστατα δική σου λανθασμένη επιλογή. Αντέχεται;

Λίγο στις μαύρες μου, ε; Τι λείπει, τι φταίει, και η καρδιά μου κ(λ)αίει, τραγούδησε αργότερα με τη θεική κ. Αρβανιτάκη, και τραγούδησε τη δική μου αλήθεια. Κάποτε χωρίς το λάμδα, πλέον το λάμδα θα μπορούσε να είναι και κεφαλαίο.
Να ανταπαντήσω με κάτι από τους κυρίους κυρίους που τα είπαν όλα;
Γέλα πουλί μου, γέλα και είναι η ζωή μια τρέλα