Θαρθεί καιρός που θα αλλάξουν τα πράγματα.
Να το θυμάσαι Μαρία.
Θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα
εκείνο το παιχνίδι που τρέχαμε κρατώντας τη σκυτάλη
-μη βλέπεις εμένα- μην κλαις. Εσύ εισ' η ελπίδα.
Και θάρθει καιρός
που τα παιδιά θα διαλέγουν γονιούς
δε θα βγαίνουν στην τύχη
Δε θα υπάρχουνε πόρτες κλειστές με γυρμένους απέξω
Και τη δουλειά θα τη διαλέγουμε
δε θάμαστε άλογα να μας κοιτάνε στα δόντια.
Οι άνθρωποι -σκέψου!- θα μιλάνε με χρώματα
κι άλλοι με νότες.
Να φυλάξεις μονάχα σε μια μεγάλη φιάλη με νερό λέξεις και έννοιες σαν και αυτές
απροσάρμοστοι-καταπίεση-μοναξιά-τιμή-κέρδος-εξευτελισμός
για το μάθημα της ιστορίας.
Είναι Μαρία -δε θέλω να λέω ψέματα- δύσκολοι καιροί.
Και θαρθούνε κι άλλοι.
Δεν ξέρω -μην περιμένεις και από μένα πολλά-
τόσα έζησα, τόσα έμαθα, τόσα λέω
κι απ' όσα διάβασα ένα κρατάω μόνο:
"Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος".
Θα την αλλάξουμε τη ζωή!
Παρ' όλα αυτά Μαρία.
Κατερίνα Γώγου
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
9 σχόλια:
Αχ, αχ, αχ, μαζί μεγαλώσαμε αλκιμήδη;
Αυτό είναι ποίηση; Κάθε φορά, και μετά 25 χρόνια, να σε κάνει να νιώθεις το ίδιο; Και χάλια και δύναμη μαζί;
Καλά, τη ζωή μπορεί να μην την αλλάξαμε, μα ούτε κι εμείς αλλάξαμε, έτσι; Πιο δυνατοί γίναμε, καλή μου. Κι εσύ, γέννησες κι ένα ποίημα!
Όχι μωρέ
κι εμείς αλλάξαμε και τη ζωή την αλλάξαμε
απλά είναι οι αλλαγές απειροελάχιστες και γίνονται τόσο αργά που ούτε που τις παίρνει χαμπάρι κανείς. Αλλά αλλαγές γίνονται. Και επιμένωντας στην αισιοδοξία, θεωρώ ότι οι αλλαγές που γίνονται είναι ως επι το πλείστον, προς το καλύτερο.
'Σημασία έχει να παραμένεις Άνθρωπος'! Πόση σημασία έχει, πράγματι,αυτό και ειδικά στην εποχή μας! Στην εποχή της μοναξιάς,της αποξένωσης και του ατομικισμού!Συνέχισε Αλκιμήδη μου, να μας γράφεις ποιήματα για να νιώθουμε κι εμείς πως υπάρχουν ακόμη Άνθρωποι μ'ευαισθησίες και να χαιρόμαστε που αντιστεκόμαστε στις σαχλαμάρες που 'πουλάνε'! Να 'σαι καλά!
αχ βρε Άλκι μου
14 πρωτοδιάβασα Γώγου
χτυπάει κατευθείαν στην καρδιά
ΥΓ μου λειψες
Πολύ δυνατά τα λόγια της!
Έχεις πρόσκληση για ταξίδι στην παιδική ηλικία! ;) Σμουουουτς!
αν και το ξαναδιάβασα πρόσφατα σε κάποιο γειτονικό ιστολόγιο, το συγκεκριμένο ποίημα το θεωρώ αριστούργημα και δίνω έμφαση στις 4 τελευταίες γραμμές του.
Καλησπέρα
δεν απεχει πολυ η παιδικη μου ηλικια απο μενα...
το βρηακα και σενα αλλα μπλογκ το ποιημα...
κι ανατρυχιασα,αληθεια σου λεω...
γιατι ειμαι ακομα παιδι...
ειναι τεεελεειοοοο
Ιδιαίτερη παρουσία στα γράμματα η Γώγου και δίχως τη θέση που της αξίζει θαρρώ. . .
Καλό Απόγευμα
Καλησπερίζω όλους
Ρενάτα τη σημειώνω τη προ(σ)κληση και είδωμεν...
Αλκυόνη
το αυτόν
axis mundi, αείποτε
καλωςορίσατε στο φτωχικό μου
συμφωνώ απολύτως
έχει κάτι το πολύ ιδίαιτερο η Γώγου
in the sky
και παιδί να παραμένεις
κι εγώ εξάλλου, παιδάκι είμαι ακόμη
και θα είμαι πάντα
βανίλια
έτσι ακριβώς, να μη ξεχνάμε και να παραμένουμε άνθρωποι, όσο δύσκολο κι αν είναι μερικές φορές, κι όσο μ***ς και αν μας αποκαλούν
Δημοσίευση σχολίου