Χαρίζεται ενταύθα

χρηστικό αντικείμενο, ελαφρώς μεταχειρισμένο, αλλά σε άριστη κατάσταση και πλήρους λειτουργίας.



"Το πρόβλημα είναι ότι όταν υποφέρουμε από κατάθλιψη αισθανόμαστε ότι τίποτε δεν μπορεί να μας παρηγορήσει. Ακόμη και όταν γνωρίζουμε τι είναι αυτό που θα μπορούσε να ανεβάσει τη διάθεσή μας, δεν μπορούμε να το κάνουμε. Η γνώση από μόνη της δεν μπορεί να μας ελευθερώσει. Ξέρουμε αλλά δεν μπορούμε. Οι συμβουλές που μας δίνουν τα αγαπημένα μας άτομα είναι περιττές και μάταιες. Ακόμη και όταν συμφωνούμε μαζί τους ότι όλα όσα μας προτείνουν θα μπορούσαν πράγματι να μας φτιάξουν τη διάθεση νιώθουμε ότι μας είναι αδύνατον να κάνουμε κάτι που θα μπορούσε να μας βοηθήσει. Αυτό που νιώθουμε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο είναι η αδυναμία μας να επιθυμήσουμε κάτι, να εμπνευσθούμε από κάτι, να ενδιαφερθούμε για κάτι. Σαν να έχει αρρωστήσει μέσα μας ο ψυχικός μηχανισμός που μας βοηθά να δημιουργούμε δεσμούς νοήματος με την πραγματικότητα. Έχει διαταραχθεί η ικανότητά μας να επιθυμούμε και να προσπαθούμε να ικανοποιήσουμε τις επιθυμίες μας. Γνωρίζουμε τι είναι αυτό που θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει αλλά δεν νιώθουμε να μας ενδιαφέρει. Γνωρίζουμε τι είναι αυτό που θα έπρεπε να μας αρέσει αλλά δεν μας αρέσει. Γνωρίζουμε τι είναι αυτό που θα έπρεπε να κάνουμε αλλά δεν μπορούμε να το κάνουμε. Γνωρίζουμε τι είναι αυτό που οι άλλοι θέλουν από εμάς αλλά δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε. Και δεν μπορούμε ούτε να ελπίσουμε ότι σε λίγο καιρό θα νιώθουμε καλύτερα. Έχουμε χάσει την ελπίδα ή καλύτερα η ελπίδα έπαψε να λειτουργεί μέσα μας. Η κατάθλιψη δεν επιτρέπει στην παρούσα φάση της ζωής μας να ελπίζουμε. Δεν υπάρχει μέσα μας η ελπίδα που θα μπορούσε να κινητοποιήσει την θεραπευτική αλλαγή. Ακριβώς επειδή έχει διαταραχθεί η ικανότητά μας να επιδιώκουμε αυτό που είναι ωφέλιμο για εμάς και για τους άλλους νιώθουμε ενοχές και κατηγορούμε τον εαυτό μας για όσα δεν μπορούμε να καταφέρουμε. Είμαστε παγιδευμένοι ανάμεσα στην αδυναμία και την ενοχή. Νιώθουμε κατώτεροι, μειωμένοι, ανάξιοι, άχρηστοι. "


Δεν έχω πουθενά αλλού διαβάσει καλύτερη περιγραφή των συναισθημάτων που βιώνω από αυτήν του κ. Νικήτα Καυκιού που έκλεψα από εδώ. Δεν ήξερα τι να πρωτουπογραμίσω από τις αλήθειες που λέει.

Και η λύτρωση που είναι; Μέσα μας φυσικά, το πρεσβεύω πάντα αυτό, αλλά έχω κουραστεί τόσο πια, που δε μπορώ ούτε σε αυτήν τη πίστη να αγκιστρωθω. Ένα χαλασμένο ανταλλακτικό, το κεφάλι χρήζον γενικού δεξαμενισμού και πέταμα. Όμως, δε μπορούμε να τη πετάξουμε την αλκιμιδούλα, και αυτή τόσο έχει κουραστεί. Κι έτσι εγώ εγκαταλείπω, δε πειράζει, ας μη βρούμε την ουσία, την αιτία, έφτασε το πλήρωμα του χρόνου να φτιάξουμε το χαλασμένο ανταλλακτικό. Χάπια λοιπόν για την αλλεργία που ξαφνικά και χωρίς λόγο (?) εμφανίστηκε από το πουθενά, χάπια και για τη κατάθλιψη. Αντιμετωπίζουμε τα συμπτώματα, αφήνουμε τη σαπίλα ατόφια να βρωμίζει τα εντός. Τι μας νοιάζει για τα εντός έτσι κι αλλιώς, δε φαίνονται, άρα μπορείς να προσποιηθείς ότι δεν υπάρχουν, δεν ενοχλούν άλλον από τον φέροντα, και ποιός τον χέζει τον φέροντα; Εμπρός λοιπόν να γίνω και πάλι χρηστικό αντικείμενο, ελαφρώς μεταχειρισμένο, αλλά σε άριστη κατάσταση και πλήρους λειτουργίας.


Τιμή δωρεάν
όσο ακριβώς αξίζει