Μπλογκοπαιχνιδια - φράσεις και αμπελοφιλοσοφίες

Απαντώ στη πρόσκληση της Ρενάτας

Οι φράσεις που η φιλενάδα διάλεξε για μας που παίρνουμε τη σκυτάλη

1. “It is easier to fight for one’s principles than to live up to them.” Alfred Adler

Και έτσι είναι δυστυχώς, θα συμφωνήσω. Και το χειρότερο οι καλοί από εμάς όταν αδυνατούμε να τηρήσουμε τις αρχές μας νοιώθουμε τύψεις, πολλές τύψεις. Και εκεί είναι που πρέπει να σταθούμε και λίγο ίσως να αναλογιστούμε. Γιατί να είναι τόσο δύσκολο να ακολουθούμε τις αρχές μας; Μήπως κάποιο λάκο έχει η φάβα; Γιατί βασικά εμένα αυτό που μου λέει είναι πρόσεχε ποιές είναι οι αρχές σου, και τελικά αν δε μπορείς εσύ ο ίδιος να τις τηρήσεις μήπως διαλέγεις για αρχές κάτι μη ταιριαστό; κάτι που νομίζεις ότι θα έπρεπε να πρεσβεύεις, μήπως έχεις φτιάξεις έναν ιδανικό εαυτό, μια ιδεατη εικόνα του κόσμου, μη πραγματοποιήσιμη; Και όπως μεγαλώνοντας ανακαλύπτω ότι υποπέφτω σε συνήθειες και πράξεις που κορόιδευα ή αποδοκίμαζα, και καταλαβαίνω πολύ καλά γιατί γίνεται αυτό, γιατί είμαστε άνθρωποι, με πάθη και με λάθη, άνθρωποι με αδυναμίες, τόσες μα τόσες αδυναμίες, και έτσι μεγαλώνοντας, μαθαίνω σιγά σιγά να χαμηλώνω λίγο τους τόνους, και να επιλέγω τις μάχες μου, και να νερώνω την απολυτότητα μου, και να αναγνωρίζω λίγες μόνο βασικές αρχές, πχ μη κάνεις κακό στους άλλους ηθελειμένα, τόσο μα τόσο βασικές, και όλα τα άλλα, άσε τον καθένα να τα βιώνει και να πορεύεται όπως θέλει και μπορεί, και άσε και τον εαυτό σου παρομοίως. Αρκετες πιέσεις δεν έχουμε στη ζωή μας;

2. “Ο δρόμος είναι η χαρά”. - Ρενάτα

Α, ρε φιλενάδα έτσι θα έπρεπε να είναι, ή μάλλον το αυτόν ευχόμαστε για όλους, αλλά άλλο να το λες άλλο να το κάνεις. Κι εξάλλου, η συνεχής χαρά, εκτό από ανέφικτη είναι και λίγο βαρετή. Καλώς ή κακώς τη χρειαζόμαστε τη δυσκολία και τη λύπη, και τις απώλειες, ειδικά τις απώλειες, για να εκτιμήσουμε και πραγματικά να γευτούμε τη χαρά. Εγώ δε συμφωνώ, θα έλεγα ο δρόμος είναι η ζωή, ο προορισμος ανευ ουσίας, και μέσα στο δρόμο, βρίσκεις και όλιγη από χαρά, και ολίγο από το άλλο, και ολίγο από το παραπέρα. Φυσικά προσπαθούμε και πορευομαστε και έχουμε ανοιχτά τα μάτια μας για όσο μεγαλύτερες δόσεις χαράς μπορούμε.

Και οι φράσεις που εγώ διαλέγω και παραδίδω στους επόμενους

3. Ήθος ανθρώπω δαίμων" Ηρακλειτος

Γιατί καλά θα ήτανε να μην είμασταν υπεύθυνοι για τη ζωή μας, αλλα δυστυχώς ευτυχώς είμαστε, δεν έχουμε αποδιοπομπαίο τράγο, ούτε μπορούμε να χαριεντιζόμαστε ότι ίσως και άλλοι άνθρωποι ή καταστάσεις, ή τι ωραία δικαιολογία θα ήτανε, το πεπρωμένο, η μοίρα, ο Θεός, βάλανε το χαιράκι τους. Καθένας έχει αυτό που του αξίζει, όσο σκληρό κι αν ακούγεται, ή μάλλον καθένας έχει αυτό που επιθυμεί, αυτό και αν είναι σκληρό, και πως να το αποδεχτείς, αλλά ο εαυτός, ο χαρακτήρας, εγω, φέρνω τα πάντα στο παρελθόν, παρόν και μέλλον. Η ζωή θα μπορούσε να είναι ένα σουπερμαρκετ, ποιός μου φταίει αν εγώ ψωνίζω λάθος;

4. be and let be - αλκιμήδη
- ίσως να το πε κι άλλος, αλλά τόσο το πιστεύω που το οικιοποιούμαι...

Και μακάρι κάποτε να μπορέσω να το εφαρμόσω. Να το εφαρμόσεις στους άλλους το πιό εύκολο, στον εαυτό δύσκολο. Αλλά, το να μπορείς απλά να είσαι, χωρίς κρίσεις, χωρίς επιθυμίες, χωρίς μετάνοιες, χωρίς τύψεις, χωρίς να θέλεις κάτι να αλλάξεις, να αποδέχεσαι (και όπως τελευταία ανακαλύπτω η σωστή λέξη δεν είναι αποδοχή, αλλά αναγνώριση) να αναγνωρίζεις λοιπόν το "είναι", το δικό σου και του άλλου, και της κατάστασης, και να μην έχεις καμία μα καμία άποψη πάνω σε αυτό, να μπορείς να βλέπεις το είναι όπως είναι, και να το αφήνεις να είναι, βιώνοντας ότι κι αν είναι, είναι πολύ δύσκολο αλλά συγχρόνως και πολύ λυτρωτικό.



Και παραδίδω τη σκυτάλη στους εξείς αγαπητούς
δείμος
nuwanda
asteroid
βρόμιος

και την αγαπητή
κρεμούλα