Αντίσταθείτε με Κατερίνα Γώγου

Θαρθεί καιρός που θα αλλάξουν τα πράγματα.
Να το θυμάσαι Μαρία.
Θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα
εκείνο το παιχνίδι που τρέχαμε κρατώντας τη σκυτάλη
-μη βλέπεις εμένα- μην κλαις. Εσύ εισ' η ελπίδα.
Και θάρθει καιρός
που τα παιδιά θα διαλέγουν γονιούς
δε θα βγαίνουν στην τύχη
Δε θα υπάρχουνε πόρτες κλειστές με γυρμένους απέξω
Και τη δουλειά θα τη διαλέγουμε
δε θάμαστε άλογα να μας κοιτάνε στα δόντια.
Οι άνθρωποι -σκέψου!- θα μιλάνε με χρώματα
κι άλλοι με νότες.
Να φυλάξεις μονάχα σε μια μεγάλη φιάλη με νερό λέξεις και έννοιες σαν και αυτές
απροσάρμοστοι-καταπίεση-μοναξιά-τιμή-κέρδος-εξευτελισμός
για το μάθημα της ιστορίας.
Είναι Μαρία -δε θέλω να λέω ψέματα- δύσκολοι καιροί.
Και θαρθούνε κι άλλοι.
Δεν ξέρω -μην περιμένεις και από μένα πολλά-
τόσα έζησα, τόσα έμαθα, τόσα λέω
κι απ' όσα διάβασα ένα κρατάω μόνο:
"Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος".
Θα την αλλάξουμε τη ζωή!
Παρ' όλα αυτά Μαρία.

Κατερίνα Γώγου

Αντισταθείτε με Καβάφη

Όσο μπορείς


Κι αν δεν μπορείς να κάμεις τη ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πιαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική

Κωνσταντίνος Καβάφης

Ακολουθώ κι εγώ την ιδέα της Εαρινής Συμφωνίας. Δε με προσκάλεσε κανείς, αλλά δε θα με παρεξηγήσετε που δε μπόρεσα να αντισταθώ!

Καλή χρονιά!

Χάθηκα, και μάλλον χαμένη θα μείνω
οι ιντερνετικές βόλτες είναι αναμνήσεις του παρελθόντος, και δε μου λείπουν
Μου λείπουν τα ιντερνετικά μου κορίτσια, αλλά νομίζω θα βρούμε την άκρη για επικοινωνία και εκτός, με ακούτε;
η ζωή τσουλά κι εγώ μαζί της, φέρνει καινούργια, αντικαθιστά, μεταμορφώνει, και εγώ μαζί της, μεταμορφώνομαι, προχωρώ, πορεύομαι.
Το "finish" της χρονιάς έγινε σε μια παραζάλη.
Μετά από χρόνια αντίστασης στα φάρμακα, λύγισα, και έγινα πιά μια χαπακωμένη, και αν και δεν έγιανα, και ούτε νομίζω πρόκειται σύντομα, κέρδισα δύο σπουδαία πράγματα.
Πρώτα, το να τα βλέπω όλα λιγουλάκι λιγότερο έντονα. Δεν είναι η ζωή γεμάτη από βουνά και χαράδρες πλέον, αλλά από λοφίσκους και λακούβες. Μεγάλη ηρεμία αυτή. Δε λαχανιάζεις το ίδιο σε βουνό και το ίδιο σε λόφο. Δε σου κόβεται η ανάσα το ίδιο στη χαράδρα και το ίδιο στη λακούβα.
Και το σπουδαιότερο, βρήκα ξανά την αυτοσυγκέντρωση μου. Το μυαλό σπάνια χάνεται πιά σε λαβυρίνθους, μπορώ να εστιάσω σε ότι επιλέξω. Όχι με την ευκολία των εικοσι χρόνων μου, αλλά τουλάχιστον το επιτυχγάνω. Κι έτσι άρχισα να συνεφέρνω τη δουλειά, άρχισα να μπορώ να ξαναδιαβάσω, άρχισα να μπορώ να μείνω στη στιγμή που περνάω με τους δικούς μου. Σα να μου δόθηκε η ζωή μου πίσω ήταν αυτό.
Κι έτσι, βρήκα την ευκαιρία να κάνω και κάποια πράγματα που πάντα ήθελα.
Κάθισα η τρελή και διάβασα κι έδωσα κατατακτήριες στη πάντειο. Ακόμη δεν έχουν βγει τα αποτελέσματα αλλά fingers crossed. Κι έκανα και κάτι άλλο που ήθελα από καιρό και δυστυχώς δε μπορώ να το γράψω. Και ναι, την είδα "μελωδία της ευτυχίας" που λέει και η αλκυόνη, και το καταευχαριστήθηκα, να ψήνω μελομακάρονα κουραμπιέδες και αμυγδαλωτα, και να κάνω τραπέζια.

Δεν είμαι καλά, είμαι καλύτερα όμως, και όχι, λέω να μη βάλω νέους στόχους για το 2008. Μόνο να κρατήσω τα κεκτημένα και ότι άλλο προκύψει. Συνήθως οι στόχοι έρχονται στη πορεία εξάλλου. Θα αφήσω τη διαδρομή να μου τους φανερώσει.

Καλή χρονιά να έχουμε
με χαρά, ηρεμία για αυτούς που τη θέλουν, και ένταση για τους υπόλοιπους, και γενικά ο καθείς μας με ότι ποθεί και του ταιριάζει