Στο πνεύμα των ημερών

Χθες στο ραδιόφωνο άκουσα ένα μαγικό τραγούδι, αυτό.

Ψάχνοντας μέσα από τους στίχους του να το βρω στο you tube, ανακάλυψα ότι πρόκειται για ένα πασίγνωστο χριστουγεννιάτικο τραγούδι, το Carol of the Bells, το οποίο έχει διασκευαστεί άπειρες φορές και χρησιμοποιείται πολύ στις διάφορες επιδείξεις με συγχρονισμένα με φωτάκια. Έχει διασκευαστεί για τη ταινία "Μόνος στο σπίτι" από τον John Williams καθώς και από τους August Burn Red. Ειδικά αυτή η τελευταία διασκευή με αρέσει πολύ. Και φυσικά είναι κλασσικό τραγούδι για χορωδίες, ακόμη και ελληνικές!

Αυτό που με ενθουσίασε ιδιαίτερα είναι η προϊστορία του. Πρόκειται για ένα παραδοσιακό ουκρανικό ρυθμό ο οποιός έγινε χριστουγεννιατικο τραγούδι από τον Ουκρανο συνθέτη Mykola Leontovych το 1916 με το τίτλοShchedryk (ο γενναιόδωρος). Το 1930 ο Peter Wilhousky το προσάρμοσε σε αυτό που τώρα είναι πιο γνωστό.

Προσωπικά, η πρώτη εκδοχή που άκουσα, αυτή στο ραδιόφωνο, από τους The Calling, με μάγεψε, οι δε στίχοι μου φέρνουν ένα χαμόγελο και μια γλύκα. Σημειωτέον, τους στίχους τους έχουν αλλάξει ελαφρώς, και τους προτιμώ έτσι όπως τους έχουν κάνει. Ακόμη πιο αισιόδοξους, ακόμη πιο γλυκούς.

Hark how the bells, sweet silver bells
all seem to say, throw cares away
Christmas is here, bringing good cheer
To young and old, meek and the bold

From every village town, can you hear the sound
Can you see the light, through the dark

Merry, merry, merry, merry Christmas,
Merry, merry, merry, merry Christmas,

all of them send, all without end
their joyful tone, to every home

Ding dong dong ding, ding dong dong ding
Ding dong dong ding ding dong dong ding

Oh how they proud, rasing the sound
o'er hill and dale, telling their tale
hear how they ring while people sing,
songs of good cheer, Christmas is here
From every village town, can you hear the sound
can you see the light through the dark

Merry, merry, merry, merry Christmas
Merry, merry, merry, merry Christmas

hear how they ring while people sing,
songs of good cheer, Christmas is here

Ding dong dong ding, ding dong dong ding
Ding dong dong ding ding dong dong ding

Christmas is here...

Και στο ίδιο πνεύμα, αν και φαινομενικά δείχνει αλλιώς, εξαιτίας μιας παράστασης που είδα πρόσφατα, έχω μαγευτεί με έναν άνθρωπο που δε ζει πια. Τον Γιάννη Κωνσταντινίδη. Διαβάζοντας για τη ζωή του και τα μύρια κύματα που πέρασε, τη διακριτικότητά του και ανακαλύπτοντας τη δημιουργικότητα του. Και κυρίως διαβάζοντας στο πρόγραμμα της παράστασης, από απομαγνητοφώνηση συνομιλιών του με τον Λάμπρο Λιάβα το 1984 αυτό:

" Έφυγα (από τη Δρέσδη το 1923) αφήνοντας του και δυο τρία μαθήματα απλήρωτα και το έχω βάρος στη συνείδησή μου. Είχα πάθει μεγάλο σοκ από την Καταστροφή τότε, και δεν ήμουν εντάξει στις κοινωνικές μου υποχρεώσεις, κι έκανα πράγματα που ήταν αντίθετα με το χαρακτήρα μου."

60 χρόνια μετά!

ΟΚ; Όσο υπήρχαν και υπάρχουν άνθρωποι και συνειδήσεις τα Χριστούγεννα θα συνεχίζουν να έρχονται.

Χρόνια πολλά! Καλή χρονιά!