To laptop είναι στο γραφείο. Στη βιβλιοθήκη του γραφείου έχω όλα εκείνα τα βιβλία, που κάπου, κάποτε, για κάποιο λόγο, μου έκαναν κλικ, και τα αγόρασα, και μετά αφέθηκαν υπομονετικά να περιμένουν να τα διαβάσω. Αυτά που διαβάζω την εκάστοτε στιγμή στριφογυρίζουν ελεύθερα στο σπίτι, στο κομοδίνο, στη τουαλέτα, στο μπαλκόνι, στη τσάντα μου, στο αυτοκίνητο, με συντροφεύουν όπου πάω ένα πράγμα. Αυτά που έχω διαβάσει παίρνουν τη θέση τους στη βιβλιοθήκη στο σαλόνι.
Τυχαίνει λοιπόν, η πρόσκληση της λεμονιάς να με βρίσκει στο χώρο με τα περισσότερο παραπεταμένα βιβλία. Αλλά το παιχνίδι, παιχνίδι, και οι κανόνες, κανόνες. Κλείνω τα μάτια να μην επηρρεαστώ, και στα τυφλά πλησιάζω τη βιβλιοθήκη και πιάνω αυτό:
Σε Μισώ, Σε αγαπώ - Πως να αποκαταστήσετε τους δεσμούς σας με τους γονείς σας της Isabelle Filliozat.
και αντιγράφω από τη σελίδα 123 τις περιόδους 6, 7, & 8
"Πρόσθεσε, μάλιστα, ότι τούτο αποτελούσε μέρος της απαραίτητης ανάπτυξης τους, μιας δομικής αντίθεσης της ταυτότητας τους, ενός αναπόσπαστου βήματος προς την αληθινή αυτονομία. Και όμως, ατομικώς, πολλές μητέρες εξακολουθούν να αξιολογούν τον εαυτό τους με βάση ένα υπεραπλουστευτικό σχήμα, για το πως οφείλει να είναι μια "καλή μητέρα". Η μόνιμη αυτή αυτοκριτική οδηγεί σε ένα έντονο αίσθημα ενοχής, το οποίο, ως αποτέλεσμα τις αναγκάζει να μη δίνουν την απαραίτητη προσοχή στα βιώματα των παιδιών τους"
Αντιστέκομαι στο πειρασμό να διαβάσω τα πριν και τα μετά σε μια προσπάθεια να κατανοήσω το απόσπασμα. Άστο έτσι. Έτσι έλαχε ο οιωνός. Και τι μου λέει; Τίποτα δε μου λέει, τίποτα δε καταλαβα, όπως και τίποτα δε καταλαβαίνω για τις σχέσεις γονιών και παιδιών, και κούνια που με κούναγε αν κάποια στιγμή κάπου, κάποτε και για κάποιο λόγο θεώρησα ότι θα μπορέσω να αποκαταστήσω τα αναποκατάστατα τόσο εύκολα και απλά και ανώδυνα.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
Κι όμως....ο κόσμος είναι απλός...
;-)
Πόσοι και πόσοι δεν μιλούν ή γράφουν με τους δικούς τους, προσωπικούς κώδικες, χωρίς να είναι αντιληπτοί ακόμη κι από εξαιρετικά μορφωμένους και καλλιεργημένους ανθρώπους!
Μ αρέσει ο τρόπος σου με τα βιβλία, παντού τα διαβαζόμενα, στη βιβλιοθήκη τα διαβασμένα!
Μ αρέσει και ο τρόπος που γράφεις (που σκέφτεσαι!)!
(Προχωράμε. Κι ότι περάσει από το χέρι μας:χαιρόμαστε, τα παρατάμε, κατανοούμε, προσπερνάμε, όπως τύχει. Πάντως προχωράμε.)
αχ βρε συμμαθήτρια, ο κόσμος είναι από όλα, κι απλός και περίπλοκος και φωτεινός και σκοτεινός. Εξαρτάται, από τη στιγμή, τη φάση, τον άνθρωπο, τα πριν και τα μετά.
ηλιότυπον
κι εγώ σε αυτούς ανήκω νομίζω!
Αλλά δε πειράζει, για μένα γράφω, δεν είναι ανάγκη να αφορά. Και έτσι είναι για όσους γράφουν, να γράφουν πρωτίστως για τον εαυτό τους, και άμα αφορά αυτούς ο σκοπός επετεύχθει, και δε πειράζει αν δεν αφορά κανέναν άλλον.
λεμονάκι μου γλυκό
ξέρεις ότι είμαι ψωνάρα, μη με σιγοντάρεις!
Αυτό πάντως το προχωράμε, είναι το μόνο σίγουρο και ευτυχώς αναπόφευκτο.
Δημοσίευση σχολίου