123 678

To laptop είναι στο γραφείο. Στη βιβλιοθήκη του γραφείου έχω όλα εκείνα τα βιβλία, που κάπου, κάποτε, για κάποιο λόγο, μου έκαναν κλικ, και τα αγόρασα, και μετά αφέθηκαν υπομονετικά να περιμένουν να τα διαβάσω. Αυτά που διαβάζω την εκάστοτε στιγμή στριφογυρίζουν ελεύθερα στο σπίτι, στο κομοδίνο, στη τουαλέτα, στο μπαλκόνι, στη τσάντα μου, στο αυτοκίνητο, με συντροφεύουν όπου πάω ένα πράγμα. Αυτά που έχω διαβάσει παίρνουν τη θέση τους στη βιβλιοθήκη στο σαλόνι.

Τυχαίνει λοιπόν, η πρόσκληση της λεμονιάς να με βρίσκει στο χώρο με τα περισσότερο παραπεταμένα βιβλία. Αλλά το παιχνίδι, παιχνίδι, και οι κανόνες, κανόνες. Κλείνω τα μάτια να μην επηρρεαστώ, και στα τυφλά πλησιάζω τη βιβλιοθήκη και πιάνω αυτό:

Σε Μισώ, Σε αγαπώ - Πως να αποκαταστήσετε τους δεσμούς σας με τους γονείς σας της Isabelle Filliozat.

και αντιγράφω από τη σελίδα 123 τις περιόδους 6, 7, & 8

"Πρόσθεσε, μάλιστα, ότι τούτο αποτελούσε μέρος της απαραίτητης ανάπτυξης τους, μιας δομικής αντίθεσης της ταυτότητας τους, ενός αναπόσπαστου βήματος προς την αληθινή αυτονομία. Και όμως, ατομικώς, πολλές μητέρες εξακολουθούν να αξιολογούν τον εαυτό τους με βάση ένα υπεραπλουστευτικό σχήμα, για το πως οφείλει να είναι μια "καλή μητέρα". Η μόνιμη αυτή αυτοκριτική οδηγεί σε ένα έντονο αίσθημα ενοχής, το οποίο, ως αποτέλεσμα τις αναγκάζει να μη δίνουν την απαραίτητη προσοχή στα βιώματα των παιδιών τους"

Αντιστέκομαι στο πειρασμό να διαβάσω τα πριν και τα μετά σε μια προσπάθεια να κατανοήσω το απόσπασμα. Άστο έτσι. Έτσι έλαχε ο οιωνός. Και τι μου λέει; Τίποτα δε μου λέει, τίποτα δε καταλαβα, όπως και τίποτα δε καταλαβαίνω για τις σχέσεις γονιών και παιδιών, και κούνια που με κούναγε αν κάποια στιγμή κάπου, κάποτε και για κάποιο λόγο θεώρησα ότι θα μπορέσω να αποκαταστήσω τα αναποκατάστατα τόσο εύκολα και απλά και ανώδυνα.

Παραγγελιά

Άσμα χαρωπόν, πικρόγλυκον και τρυφερό σήμερα στο ραδιόφωνο μου έφτιαξε το κέφι.
Καλώ τον καλό μου πάραυτα (ακούτε αγαπητέ πως εγώ και ο υιός μου βάζουμε τέτοιες λέξεις στη καθημερινότητα μας), πάραυτα λοιπόν, να το ανασύρει και λάφυρο να μου το προσφέρει σήμερα την εσπέρα

(ρυθμός πεταχτοχαρωπόχαζό χαρουμενίστικος)

- Δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής
- Ποια είναι η Φωτεινή ρε παιδιά; (και η Ζωή οέο; το ανφάς της ή το προφίλ της είναι το φωτεινό; Ζωούλα, μη μου γυρνάς τη πλάτη!)
- Μη τρελένεστε ρε παιδιά, ΑΠΟ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΤΙΠΟΤΑ ΠΑΜΕ, ΜΙΑ Η ΑΛΛΗ
- Μίλησε ο φιλόσοφος
- Ναι τώρα βλέπω τη φωτεινή πλευρά
- παπάρια

Αναμένω αγαπητέ, αναμένω!