Φαντάσματα

Η ερωτηση είναι σαφής : Με αγαπάς? 
Οι μόνες ικανοποιητικές απαντήσεις είναι δυο: ναι ή όχι.
Μη λες ότι είναι απλα δυο λέξεις και μπορεί όταν λέγονται να είναι ψευτικες. Ενας απο τους λόγους που σε αγαπάω είναι η ακαιρεότητα σου, οπότε αν ποτε απαντήσεις ξεκάθαρα χωρίς υπεκφυγες, ξέρω ότι η απάντηση θα είναι ειλεικρινής. 
Εφόσον αρνείσαι να απαντήσεις πρεπει να απαντήσω εγω σε αυτό το ερώτημα. Μονο αν η απάντηση είναι ναι μπορώ να είμαι μαζί σου. Αλλιως δε δύναμαι. 
Και δυστυχως την απάντηση αυτη την στιγμή δε τη ξέρω. Και ότι απάντηση κι αν δωσω εν τέλει θα είναι απλά ένα αποκύημα της φαντασίας μου.
Φαντάζομαι ότι με αγαπας όταν είμαστε καλα και θέλεις να μοιράζεσαι , να με αγκαλιάζεις, να με φροντίζεις, να είσαι πλάι μου, να με νοιάζεσαι.
Και φαντάζομαι ότι δε με αγαπάς όταν μου καταλογίζεις ότι είμαι εκδηλωτική, ανώριμη, χοντρη,  - ε ναι, είμαι όλα αυτά , δε με πειράζει που μου λες ότι είμαι όλα αυτά, με νοιάζει που σε ενοχλουν.  Σε ενοχλούν τόσο που να μη σου επιτρέπουν να με αγαπας;
Και οι δυο απαντησεις είναι απλά φαντάσματα. Τίποτα απο τα δυο δεν μπορεί να έχει απτη υπόσταση.

Και η πιο απλη και προφανής απάντηση είναι ότι δεν απαντας επειδη ακριβώς η απάντηση είναι οχι.
 Δε ξέρω. Δε χρειάζεται να απαντήσω τώρα. Θα πρέπει να περιμένεις. Δε ξέρω για πόσο.
Δε φοβάμαι μη τυχόν και κουραστεις να με περιμένεις να δώσω απαντηση. Αν με αγαπας  δε θα κουραστεις. Αν κουραστεις  θα έχεις δώσει την απάντηση που σου ζητάω. :-)