Μετακομίσεις

Πριν 15 χρόνια, μπήκα σε ένα δωμάτιο μινιατούρα, με ένα κρεββάτι μινιατούρα, με χαμηλό ταβάνι και είσαμε 60 εκατοστά γύρω γύρω από το κρεββάτι. Ήταν το δωμάτιο της εστίας στο πανεπιστήμιο στην Αγγλία. Άφησα τις δύο βαλίτσες μου, έκατσα στο κρεββάτι και έκλαψα.

Σήμερα, μπήκα σε ένα δυαράκι, πανάθλιο και πανβρώμικο, με σιχαμένα έπιπλα, με ένα μπαλκόνι είσαμε 30 εκατοστά. Ο καλός μου και ο Ιάσονας ανέβασαν μια αυτοκινητιά πράγματα, συνέφερα δύο ντουλάπια και τα χωσα μέσα, μέσα στον εκνευρισμό μαλώναμε όλη μέρα. Όταν έφυγαν για την Αθήνα, ξάπλωσα στο κρεββάτι, ταβανοσκόπησα και έκλαψα. Ακόμα κλαίω.

Δεκαπέντα χρόνια, μία, δύο, τρείς, τέσσερις, πέντε, έξι, εφτά, οκτώ, εννέα, δέκα, έντεκα μετακομίσεις μετά. Και όπως μέτραγα κάθε σπίτι και αθλιότητα πέρασε μπροστά από τα μάτια μου.

Σύντομα θα υπάρξει και δωδέκατη. Κάνε εκείνη να ναι καλή. Κουράστηκα πιά. Κουράστηκα.