απολογία;

Εδώ και πολύ πολύ καιρό είμαι στις μαύρες μου, ή όχι, ακόμη χειρότερα, στα γκρί μου. Όλο γκρινιάζω και είμαι τόοοοσο κουραστική, στον εαυτό μου φυσικά κατ' αρχήν, σίγουρα και σε όποιον έχει την ατυχία να με συναντήσει. Ένα γκρι πέπλο που ωσάν μαγνήτης τραβάει κι άλλο γκρι και τα πνίγει όλα μέσα στο γκρί. Κουραστικό και βαρετό. Δεν είμαι όμως εγώ αυτό. Δεν είμαι. Εγώ είμαι ροζ. Ροζουλί χαρούμενο και ανάλαφρο. Ξέρω πάντα πως ότι κατεβαίνει θα ανέβει, γνωρίζω ότι μπορώ να τα αντιμετωπίσω όλα, πιστεύω στις μέρες που θα έρθουν και στο σήμερα, πάνω από όλα στο σήμερα. Οι αντικειμενικές δυσκολίες που άλλους ίσως θα τους καταρράκωναν, ξέρω ότι είναι για τώρα, δε με τρομάζουν, δε με πτοούν, δεν είναι αυτές που τα έχουν όλα γκριζάρει. Δεν ανησυχώ για το μέλλον, δε φοβάμαι. Νοιώθω δυνατή και ικανή. Και γνωρίζω πολύ πολύ καλά που είναι η χαρά της ζωής, και το νόημα της, και αυτά τα σημαντικά, τα έχω. Κι όμως αυτή τη γκριζάδα δεν μπορώ να τη βγάλω από πάνω μου, και αυτά τα σημαντικά αδυνατώ να τα χαρώ. Και δε καταλαβαίνω που πήγε το ροζ μου και γιατί δε μπορώ να το ανασύρω, ή γιατί αρνούμαι να το ανασύρω. Κάθομαι και παρατηρώ τον Ιάσονα, που ακόμη δεν έχει ξεμάθει να ζει, και προσπαθώ να μάθω από εκείνον, να θυμηθώ αυτό που πριν δύο χρόνια ήταν η δεύτερη φύση μου. Αυτή τη φοβερή χαρά όταν βλέπει κάτι για πρώτη φορά, όταν φτιάχνει ένα κέικ, όταν τελειώνει τα μαθήματα του, όταν ξυπνάει το πρωί και κρύβεται κάτω από τα παπλώματα. Σήμερα μπήκε στο σκουληκάκι στο Allou μόνος του, και αυτό είναι γιορτή και θαύμα. Κι εγώ θέλω να ξαναβρώ το ροζ κορίτσι, που του αρέσουν τόσα πράγματα, που περνούσε καλά πάντα, που είχε τόσα να κάνει, να νοιώσει και να πει. Και είναι γελοίο γιατί αυτό το κορίτσι είμαι εγώ και είμαι εδώ. Κι όμως δεν το βρίσκω. Νοιώθω ότι περνάμε μια συλλογική γκριζάδα κι εγώ, αντί να βάλω χρώμα, έχει τόσο χρώμα γύρω μου, συμβάλλω σε αυτό που απεχθάνομαι. Σαν να περιμένω κάποιος άλλος να χρωματίσει το κόσμο μου, ενώ ξέρω ότι μόνο από εμένα μπορεί να γίνει αυτό. Δε με καταλαβαίνω. Με κοιτάζω με απορία, αληθινά. Δε μου ταιριάζει όλο αυτό. Θέλω να γράψω, και να γράψω κάτι χαρούμενο και ανάλαφρο.