Beyond the Sea

Είχα σήμερα να πάω σε μιά ομιλία. Υποχρέωση της δουλειάς και ψιλοβαριόμουνα. Και όλες αυτές οι εξελίξεις, ήθελα να μάθω τι θα γίνει. Έκλεισα με μισή καρδιά τη τηλέοραση, εν μέσω συνομιλιών και διαπραγματεύσεων Παπανδρέου Σαμαρά. Πάω, και ακούω τόσα πράγματα που δεν ήξερα, από έναν άνθρωπο εκπληκτικό, με ωραία ροή λόγου. Επιστήμονας, και γνωστός, είπε γεγονότα που πραγματικά δεν είχα ιδέα, οκ, τι να κάνουμε, δυστυχώς, δεν αφήνουμε τους ανθρώπους της γνώσης να μας μεταφέουν όλα αυτά που ξέρουν. Πρώτη αμαρτήσασα εγώ, βαριόμουν να πάω, δε βαριόμουν; Μετά βραβεύσανε μαθητές που είχαν αριστεύσει. (Ω τι γελοιώτης, πάλι άρχισα να κλαίω- με συγκινεί πολύ να βλέπω όλο αυτό το δυναμικό να είναι εγκλωβισμένο, και παρ όλα ταυτα να επιμένει, και να πετυχαίνει - το αυτόν ισχύει και για τον επιστήμοαν που λέγαμε). Γενικά η όλη συγκέντρωση ήταν μια ανάσα αισιοδοξίας. Γυρίζοντας, έμαθα τα καθέκαστα, τις εξελίξεις. Μέχρι αύριο που θα ανακοινωθεί το νέο σχήμα, αφήνομαι να ελπίσω. Που ξες, μπορεί να ναι ένα σχήμα χωρίς παλιό ΠΑΣΟΚ, και που ξες μπορεί τη ψήφο εμπιστοσύνης να την πάρει από βουλευτές από όλα τα κόμματα (εντάξει όχι όλα, το ΚΚΕ δε παίζε), αλλά μπορεί, μπορεί, ένα μικρό ποσοστό από κάθε κόμμα να τη δώσει. Και να έχουμε τη συναίνεση από εκεί που δεν την περιμένουμε. Τεσπα, αυτή είναι η δική μου άποψη, ευχή και ελπίδα. αυριο ας διαψευστω. Σήμερα που είναι όλα ρευστα, ας πάει και στο παλιάμπελο. Και μετά άρχισα να ψάχω στα κανάλια, να ακούσω καμιά είδηση, κανά νεότερο, καμιά ανάλυση, που σαι Πορτοσάλτε; οεο; και έτσι όπως ψάχνω, πέφτω στους τίτλους μιας ταινίας, και παίζει το Beyond the Sea, και δε πειράζει που δεν είναι η ομότιτλη ταινία, γιατί την έχω όλη μέσα στο κεφάλι μου, και τη παίζω σε επανάληψη μέσα στο κεφάλι μου, κάνω το δικό μου σινεμά, με ταινία επιλογής μου, ακούω το τραγουδάκι που με ανεβάζει, βγαίνω και στο μπαλκονάκι μου, στα τριάντα εκατοστά που λέγαμε, και ακούω, μυρίζω, ατενίζω θάλασσα, κι έχει ο Θεός (ναι αυτός στον οποίο δεν πιστεύω, έκφραση είναι μη το παίρνεις της μετροιτης) Το τσουλησα 39 χρόνια, θα το τσουλήσω κι άλλο. Κάπως, Όπως. Δίπλα ή πέρα από τη Θάλασσα. Μάκια.