Φαντάσματα

Η ερωτηση είναι σαφής : Με αγαπάς? 
Οι μόνες ικανοποιητικές απαντήσεις είναι δυο: ναι ή όχι.
Μη λες ότι είναι απλα δυο λέξεις και μπορεί όταν λέγονται να είναι ψευτικες. Ενας απο τους λόγους που σε αγαπάω είναι η ακαιρεότητα σου, οπότε αν ποτε απαντήσεις ξεκάθαρα χωρίς υπεκφυγες, ξέρω ότι η απάντηση θα είναι ειλεικρινής. 
Εφόσον αρνείσαι να απαντήσεις πρεπει να απαντήσω εγω σε αυτό το ερώτημα. Μονο αν η απάντηση είναι ναι μπορώ να είμαι μαζί σου. Αλλιως δε δύναμαι. 
Και δυστυχως την απάντηση αυτη την στιγμή δε τη ξέρω. Και ότι απάντηση κι αν δωσω εν τέλει θα είναι απλά ένα αποκύημα της φαντασίας μου.
Φαντάζομαι ότι με αγαπας όταν είμαστε καλα και θέλεις να μοιράζεσαι , να με αγκαλιάζεις, να με φροντίζεις, να είσαι πλάι μου, να με νοιάζεσαι.
Και φαντάζομαι ότι δε με αγαπάς όταν μου καταλογίζεις ότι είμαι εκδηλωτική, ανώριμη, χοντρη,  - ε ναι, είμαι όλα αυτά , δε με πειράζει που μου λες ότι είμαι όλα αυτά, με νοιάζει που σε ενοχλουν.  Σε ενοχλούν τόσο που να μη σου επιτρέπουν να με αγαπας;
Και οι δυο απαντησεις είναι απλά φαντάσματα. Τίποτα απο τα δυο δεν μπορεί να έχει απτη υπόσταση.

Και η πιο απλη και προφανής απάντηση είναι ότι δεν απαντας επειδη ακριβώς η απάντηση είναι οχι.
 Δε ξέρω. Δε χρειάζεται να απαντήσω τώρα. Θα πρέπει να περιμένεις. Δε ξέρω για πόσο.
Δε φοβάμαι μη τυχόν και κουραστεις να με περιμένεις να δώσω απαντηση. Αν με αγαπας  δε θα κουραστεις. Αν κουραστεις  θα έχεις δώσει την απάντηση που σου ζητάω. :-)

τίποτα δε πάει χαμένο στη χαμένη σου ζωή

η σκέψη δημιουργήθηκε απο μια παράσταση που είδα προχθες και εννοείται καταγράφηκε στο θεατρικό μου μπλόγκ αλλα είναι τόσο σημαντική, τόσο αληθινή και κομμάτι μου που τη σημειώνω και εδω γιατί τελικά αυτό είναι το ζουμί

Μπορεί τα νιάτα μας και τις πιθανότητες και τις δυνατότητες που είχαμε να τα χάσαμε, αλλά γεννήσαμε μέσα από τη ζωή κάτι καινούργιο που δίνει νέες πιθανότητες, νέες δυνατότητες, νέα όνειρα. 

No point crying over spilled  milk λένε στη άλλη μου πατρίδα.
Πάει το γάλα χύθηκε, χάλασε, αμαυρώθηκε, δε μπορείς να το ξαναχεις. Πήγαινε και αγόρασε άλλο, και όταν είσαι στο μαγαζί μπορείς να δείς ότι τελικά δεν ήθελες γάλα. Μπορείς να διαλέξεις κάτι άλλο. Πάρε χυμό, πάρε καφέ, πάρε ένα ουζάκι ρε παιδι. Η πάρε άλλο γάλα. Ότι θέλεις, μόνο αποχαιρετα αυτο που χάθηκε και καλωσόρισε αυτό που έρχεται.

Να, μπορώ να αποκτήσω λίγη, ενα τοσοδούλι, απο τη μαγία αυτής της γυναίκας;

Sometimes you get what you get

Βάλε φωτιά σε ότι σε καίει σε ότι σου τρωει τη ψυχή
(γιατί είναι και τα δυο συγχρόνως)
και ταξίδι απο γιορτη σε γιορτη
και ταξίδι από πληγή σε πληγή
γιατί εννοείται, υπάρχει πάντα κάτι που δεν έχει χαθει ;-)

όπου αγάπη μπορείς να βάλεις ζωή, το ίδιο κάνει.

γιατί η ζωή και η αγάπη είναι τελικά το ένα και το αυτό.

και όταν λέω αγάπη δεν εννοώ την αγάπη για τον άλλο, ούτε για τον εαυτό, ούτε για τα παιδιά μας, ούτε για τη ζωή (τι ειρωνία, αγάπη = ζωή άρα αγάπη για τη ζωή= ζωή για τη ζωή, καλο!) 

όχι αγάπη, ζωή, το απλά να είσαι, η απόλυτη γαλήνη, ολα ένα, μια αίσθηση, μια κατάσταση ύπαρξης.

μια ανάσα, ένα χάδι του ήλιου, ένα κοίταγμα στον ουρανό.

και μια σκέψη που διαταράσσει όλο αυτό.

το τραγούδι το άκουσα μόλις είχα τελειώσει τη πισίνα, τη πισίνα που είναι και πάλι ο καθημερινός μου διαλογισμός, που και πάλι είναι το γαλάζιο μου που όλα τα άλλα σβήνονται και μένω μόνη εγω με το μυαλο να βλέπει μόνο γαλάζιο και το κορμί να κινείται διαρκώς και επαναλαμβανόμενα στην ίδια κίνηση για μία ώρα και δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκτός απο τη γαλήνη της απλής μου υπαρξης. Πόσο ανάγκη το είχα αυτο στη ζωή μου και πόσο χαρούμενη είμαι ου επιτέλους το ξαναέβαλα. 

Βγαίνω λοιπόν απο τη πισινα, μπαινω αυτοκίνητο, ανοιγω ραδιόφωνο και αυτο είναι το πρωτο τραγούδι που με επαναφέρει στο τώρα. Pas mal. Περιέργως το βρίσκω αισιόδοξο. Είμαι σε αισιόδοξη φάση φαίνεται.  Μετα απο ενα φουλ φουλ ΣΚ, με πολλα και όμορφα πράγματα, με φίλους και νέες γνωριμίες, με δραστηριότητες που μου αρέσουν, κουρασμενάκι βέβαια, και τα προβλήματα προβλήματα, έχω μια καλή αίσθηση, και αν το κουφό συμπαν δε λέει να μου φέρει αυτα που του ζητάω, περιέργως πως, και χωρίς να βάλω φωτιά σε τίποτα, σιγά μη κάτσω να ασχοληθώ, έχω αυτή την καλή αίσθηση. Ολα στο μυαλο τελικά. Εκεί. Είμαι επίσης πολύ περήφανη με τον εαυτό μου. Τελειώνει ο Νοέμβρης και κάπνισα μόνο 4 πακέτα τσιγάρα. Έχω χάσει 5 κιλά. Κάνω γυμναστική κάθε μέρα. Το Σάββατο χόρεψα ένα ολόκληρο τάνγκο με καβαλιέρο άγνωστο (και άσχετο να συμπληρώσω ;-) ). Μαθαίνω μπριτζ. Έπαιξα και σε τουρνουά!!!! Ζήτω!!! Συνεχίζω να πορεύομαι ανεξαρτήτως. Αυτο είναι πρόοδος. Και παρόλο που επιλέγω να βασανίζομαι στους διαδάλους του μυαλού δε νοιώθω απελπισία. Αυτό που το πας? Για αυτό κι αν είμαι περήφανη. Γνώρισα ένα γκόμενο πριν δέκα μέρες. Δεν ήταν το για πάντα μου, με έκανε όμως να γελάω, μιλάμε για πολυ γέλιο. πέρασα πολυ καλά. Δυο φορές βγήκαμε, έδειχνε να θέλει. εγω πάλι έδειξα ότι θέλω, όχι με φόρτσα,είπαμε δεν είναι το για πάντα μου, είπα και για μια φορά να αφήσω το καβαλιέρο να οδηγήσει κι εγω η ντάμα να ακολουθήσω, είδες καλο που κάνει το τάνγκο, και απλά εξαφανίστηκε. Εστειλε μύνημα θα σε πάρω αργότερα και μετα τίποτα. Δεν ενοχλήθηκα, είπαμε δεν ήταν το για πάντα μου, αλλά απόρησα για άλλη μια φο΄ρα με τους άντρες, με τους ανθρώπους. Τελικά τι θέλουν; τι κάνουν; Πως φέρονται έτσι ζαβά; Θα μείνω με την απορία και με τα ερωτήματα αναπάντητα. Όπως αναπάντητα θα μείνουν και τα ερωτήματα για σένα. Δε θέλω να ξέρω και την απάντηση πλέον. Δε νομίζω ότι με αφορά. Καθείς και τα χτυπήματα του και εν τέλει ίσως εγω να μην έκανα και να μη χώραγα αλλα τελικά ούτε κι εσυ χώραγες. Ούτε και ο τελευταίος εννοείται χώραγε. Θέλω άντρα με αρχίδια. Ή άνευ χτυπημάτων. Σιγά σιγά μετατρέπομαι κι εγω σε γυναίκα άνευ χτυπημάτων οπότε θεωρώ όταν αυτή η φάση ολοκληρωθεί τότε θα βρεθεί στο δρόμο μου και ο άνευ χτυπημάτων άντρας. Κι αν όχι δε με πολυνοιάζει να πω την αμαρτία μου. Δε με καίει η έλλειψη. Περιέργως πως. Όσο περνάνε οι μέρες όχι μόνο δε με καίει αλλά μου αρέσει το δίχως κιόλας. Το βρίσκω πιο ταιριαστό στη παρούσα φάση. Πιο ελεύθερο. Πιο enabling μιας και δε βρίσκω την ελληνική λέξη για να το περιγράψω. Με αυτα και με αυτά πεθύμησα ένα θέατρο. Να το προσέξεις αυτο αλκιμήδη μου, μη τη παραγεμίζεις τη ζωή σου και δε προλαβαίνεις να κάνεις αυτα που γουστάρεις. Για τη δουλεια να μη μίλησουμε. Τα φορτώσαμε στο κόκορα τρεις μέρες τωρα. Ίσως αύριο. Θα δείξει. 

Πάμε πάλι τι ήθελα να πω, γιατι πάλι χάθηκα σε περίεργες διαδρομές και ξέχασα τι προσπαθούσα να διαχειριστω. Α, ναι τίποτα το ιδιαίτερο. Για τη ζωή που είναι γιορτη και πληγή και αγάπη και όλα μαζί συγχρόνως. Και για μένα που απλά υπάρχω. Τι καλά!

Και άσχετο σχετικο, το γράφει στο τελευταίο "ελαφρύ" βιβλίο που διαβάζω, ξέρεις εύκολη γυναικεία λογοτεχνία

Sometimes you get what you want

Sometimes you get what you need

and sometimes you get what you get.

Ετσι ακριβως

επαναφορα στη πραγματικότητα

χθες το βράδυ στο όνειρο μου είδα ότι συναντηθήκαμε και μετά πήγαμε σπίτι μου και κάναμε έρωτα. κι ήταν ένας έρωτας όπως δεν είχαμε κάνει. πιο μαγικός, πιο γλυκός. και όπως μέσα στο όνειρο ήμουνα στο έκτο ουρανό ξύπνησα. και αντί να νοιώσω γλύκα, ή έστω αποπροσανατολισμό, ένοιωσα ταραχή. ταράχτηκα τόσο όσο δεν ήξερα ότι μπορώ να ταραχτώ. και η πηγή της ταραχής ήταν το ότι σχεδον δυο μήνες δεν έχεις δώσει σημείο ζωής, δεν έχεις εξηγήσει, δεν έχεις ξεκαθαρίσει, με αφήνεις να αναρωτιέμαι, να μη ξέρω. τελικά γιατι, δεν με ήθελες; ήμουνα λίγη; βρήκες άλλη; φοβήθηκες, τι; δε ξέρω καν αν είσαι ελλάδα ή όχι. μπορεί αυτα που βιωσα, το ένστικτο μου να λένε άλλα για σένα, αλλα εν τέλει οι πράξεις, η μάλλον η έλλειψη πράξεων δειχνει κάτι. Πιθανότατα τη πραγματικότητα που αρνουμαι. την ευπιστία μου μέσα. Είπες πριν δυο χρόνια ότι σου αρέσουν οι ξεκάθαρες καταστάσεις κι εγω το κράτησα αυτο σημαία, το άφησα αυτο να χρωματίσει τα πάντα. Και η πραγματικότητα μπορεί να είναι πολυ πιο σκληρή απο ότι αντέχω. Πέρασα και δεν ακούμπησα. Μπορεί ούτε καν να περνάει απο το μυαλό σου ότι εγω μπορεί να ένοιωσα. Και αν πέρασε η σκέψη αυτη απο το μυαλό σου, τη προσπέρασες χωρίς να σε νοιάζει. Μπορεί οταν με κράταγες αγκαλιά να είδα άλλα σε σένα αλλα τελικά μήπως ήθελα να τα δω και δεν ισχύαν? Νέτα σκέτα δεν ήμουνα για κράτημα. Προς στιγμή αισθάνθηκα πολυ πολυ λίγη και ανεπαρκής. Πολύ γνωριμο συναίσθημα πίστεψε με. Για άλλη μια φορά η γλυκια χαρούμενη αλκιμήδη αποδυκνύεται ανεπαρκής και λίγη. Οχι μόνο για σένα. Σε πολλά στη ζωή μου. Είναι κάτι που το γνωρίζω και το είχα αποδεχτεί νομίζω, συμφιλιωθει θα έλεγα. Και προς στιγμή, όταν ξύπνησα απο το όνειρο, και ένοιωσα αυτη τη ταραχή, που έβλεπα περίτρανα μπροστα μου για άλλη μια φορά πόσο λίγη είμαι, πώς πέρασα και δεν ακούμπησα, πως η ανεπάρκεια μου μου στερεί αυτο που θέλω απο τη ζωή, ήθελα να ουρλιάξω. προς στιγμή. μετά ξύπνησα για τα καλά. Πήρα βαθια ανάσα. Καλύτερα χωρίς αλκιμήδη μου. Θυμήσου πόσο καλα ήσουνα τον Αυγουστο που ήσουνα μόνη σου. Και κράτα τα καλά. Κάποιες εικόνες, κάποια γέλια, το μικρόβιο του τανγκο, τόσα χρόνια ήθελες να πας να μάθεις αλκιμήδη να χορεύεις, τώρα επιτέλους ξεκίνησες, και εννοείται το όραμα, φυσικά το όραμα, γιατί αυτο θέλω, κι αν όχι μαζί σου δε πειράζει κάποιος θα βρεθει, και αν δε βρεθεί δε πειράζει, καλύτερα μόνη. Οι ψευτικές στιγμές δεν έχουν κάτι να μου προσφέρουν. Κι αν οι στιγμές μας ήταν τελικά ψευτικες δε πειράζει εγω δε το ξερα. εγω τις νόμιζα αληθινες κι έτσι τις έζησα. επιστροφή στη πραγματιότητα λοιπον. πόσο καιρό θα πενθεις αλκιμήδη μια σχέση 16 ημερών; πέρασαν σχεδον δυο μήνες. όσο καλά και αν νομιζες ότι ήταν, μάλλον ήταν στο κεφάλι σου. αν δεν ήταν θα είχε φερθει αλλιώς. ήταν μονόπλευρο. και αυτο δε το θέλεις. θέλεις το αμοιβαίο, το απόλυτο, το όλο. οπότε ξεκόλλα σιγά σιγά και κράτα αυτο, την εικόνα του τι θέλεις, και αμα το βρεις και αυτη τη φορά σε θέλει, κοιτα να το χαρείς. κι αν δε το βρεις δε πειράζει. δεν χάνεις κάτι που έχεις για να πενθεις. απλά δεν αποκτάς κάτι που θέλεις. Δεν είναι απώλεια, είναι μη εκπλήρωση. μεγάλη διαφορά. δεν έχασες κάτι. επανάληψη. δεν έχασες κάτι. απλά δε το απέκτησες ποτέ. αντε γλυκό μου, χαμογέλα λίγο, και μην υποχωρείς σε περίπου και ίσως και δε ξέρω. αφου ξέρεις και εσυ είτε λες ολοκληρωτικά ναι είτε ολοκληρωτικά όχι. άντε καλο μου. α γεια σου.

Μεγάλη υπόθεση το όραμα

τι θυμήθηκα τώρα.... αυτό το κομμάτι το συνάντησα πριν 30 χρόνια και μαγεύτηκα. Παραμένει μέσα μου από τις πιο μαγικές μουσικές που έχω ακούσει ποτέ.

Και όταν έρθεις σε επαφή με την απόλυτη ψυχή στη τέχνη, τουλάχιστον αυτό είναι για μένα τέχνη, ποτέ δε μπορείς να ευχαριστηθείς κάτι λιγότερο. Πρέπει να έχει ψυχή.

Και να προσθέσω. Δε μπορείς να σταματήσεις να αναζητάς τέχνη με ψυχή. Το έχεις ανάγκη.

Ή όταν έρθεις σε επαφή με την αλήθεια, όταν γνωρίσεις, (αν και η αληθεία είναι υποκειμενική φυσικά), αλλά όταν έρθεις σε επαφή με την έστω και καταδική σου αλήθεια, ποτέ ξανά δε μπορείς να συμβιβαστείς με το ψέμα. Για παράδειγμα η δική μου αλήθεια απο τα 13 ήταν ότι ο Θεός είναι ένα κατασκεύασμα των ανθρώπων για να παρηγοριούνται. Πως θα μπορούσα μετά απο αυτη την αποκαλυψη ποτέ να πιστέψω σε οποιοδήποτε Θεό? Όσο και αν θα το θελα γιατι θα ταν όλα τόσο πιο εύκολα αν πίστευα. Δε γίνεται.

Ή όταν βιώσεις αυτό που πραγματικά επιθυμεις πως μπορείς να αποφασίσεις να ζεις με οτιδήποτε λιγότερο? ϊσα ίσα είσαι ευγνώμων που το βίωσες, και ξέρεις τι προσπαθεις να φέρεις στη ζωή σου πλέον. Αυτο είναι μεγάλη υπόθεση, παρα πολυ μεγάλη, πίστεψε με. Λέγεται όραμα. 

ε ναι σε σκέφτομαι

τι ωραια που δε με διαβάζει πια κανείς

μεγάλη απελεύθερωση

γράφω ότι μου κατέβει ;-)

τι ωραια που και συ δε ξέρεις για την ύπαρξη αυτου του ημερολογίου

σου γράφω χωρίς να το ξέρεις

ξέρεις, στη ψυχανάλυση το χα μάθει αυτό, η γραφή είναι ένας τρόπος να διαχειριστείς τις νευρώσεις. Η γραφή, και η καταγραφή της σκέψης για μένα είναι ένας τρόπος να τα βάλω σε μια τάξη, να τα δω αργότερα, να γελάσω με τον εαυτό μου, ίσως και να μη γελάσω, να θυμηθώ, να θυμηθώ πως αισθανόμουνα, η γραφή είναι αυτοψυχανάλυση, και στη παρούσα φάση είναι διαχείρηση, διαχείρηση του ότι δε μπορώ με τίποτα να σταματήσω να σε σκέφτομαι. Να μου λείπεις. Να φαντασιόνομαι ότι ίσως να ξαναβρεθούμε. Οραματίζομαι διάφορες συναντήσεις. Οραματίζομαι τηλέφωνα που δε σου κάνω και φαντασιώνομαι τις απαντήσεις και τις αντιδράσεις που θέλω. Και μετα έρχομαι εδω και ξερνάω σκέψεις, κωλύματα, χτυπήματα, συνεχίζοντας να σε σκέφτομαι. Φαντάζομαι κάποια στιγμή θα το ξεπεράσω. Δε θέλω ακόμη. Μου αρέσει να φαντασιόνομαι επανασυνδέσεις. Και μετα φεύγω απο δω, και πάω και ζω την απλή και ωραία μου ζωή. Απο το μυαλό βεβαια δε φεύγεις στιγμή. Και ακου πλάκα, για να σε σκέφτομαι ακόμη περισσότερο, λες και δε σε σκέφτομαι αρκετά χαχαχχαχαχαχα, αντι για μελωδία ακούω μουσικές που φαντάζομαι ότι σου αρέσουν.

Πάρε να χεις

 το πέτυχα?

νομίζω πως ναι, και ποιος είναι ο ξένος, εγω στη δική σου ζωή ή εσυ στη δική μου?

έλα μου ντεκαι όχι με τα λόγια δε συμφωνω

δε θέλω ούτε να με ξεχάσεις, ούτε να σε ξεχάσω

σε θέλω πισωωωωωωωωωω!!!!!!!!!!

πάλι το σύμπαν κάνει το κουφο :-)

τη Κυριακή ζορίστικα με τη φωτο στο τοιχο σου να ξέρεις. Μεγαλη ζημια ο ρουφιάνος. Μετα λέω όχι εγω θα εμπιστευτω το ένστικτό μου, δε μου είπες ψέματα, και η φωτο είναι παλια. Εγω θα πιστέψω αυτο που με βολεύει. Ετσι κι αλλιώς δε θα αλλάξει τίποτα. Μόνο η αντίληψη μου για σένα. Αυτή δε  θέλω να την αλλάξω. Αν και να αλλάξει, αυτό δε θα αλλάξει τις στιγμές που είχαμε. Αυτες θα είναι πάντα μαγικές μέσα μου

αυτα....

ες αυριον τα νεωτερα

τα κορμια και τα μαχαίρια

καθεις και οι επιλογές του. κι εγω βεβαίως, βεβαίως. κι επειδή δε μου έχω και πολυ εμπιστοσύνη, ξέρεις όλα αυτα τα χτυπήματα που χω και νομίζω ότι τα χω προσπεράσει αλλα κανείς δε ξέρει, ακολουθώ  πλέον τη κοιλιά μου, το ένστικτο δηλαδή και προσέχω πάρα πολυ τι μου λέει το σώμα μου. πονάκια, δερματικά, κλπ κλπ με φρενάρουν και τσουπ αλλάζω πορεία. μέχρι να γιάννει το σώμα. τωρα, το σώμα ευημερεί, οπότε θεωρώ πορεία ορθη. κι άσε το μυαλο και τη λογική και τη καρδια να λένε ότι θέλουν.

το κορμί γνωρίζει

σαν το νερό ένα πράγμα :-)